헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

Οὐ μὴν οὐδ’ ἐπὶ ταῖσ τῶν παίδων γενέσεσιν ἐπέτρεψεν εὐωχίασ συντελεῖν καὶ προφάσεισ ποιεῖσθαι μέθησ, ἀλλὰ σώφρονα τὴν ἀρχὴν εὐθὺσ τῆσ τροφῆσ ἔταξε.
(플라비우스 요세푸스, Contra Apionem, Φλαί̈ου Ιὠσήπου περὶ ἀρχαιότητοσ ἀντιρρητικὸσ λόγοσ β. 164:1)
τὸ μὲν ἐπὶ ταῖσ τῶν ἀψύχων γενέσεσιν αὐτοῦ τάττοντεσ, τὸ δ’ ἐπὶ <ταῖσ> τῶν ἐμψύχων·
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Πολιτικός 26:8)
διότι πέφυκεν ἀνδρεία τε ἐν πολλαῖσ γενέσεσιν ἄμεικτοσ γεννωμένη σώφρονι φύσει κατὰ μὲν ἀρχὰσ ἀκμάζειν ῥώμῃ, τελευτῶσα δὲ ἐξανθεῖν παντάπασι μανίαισ.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Πολιτικός 322:3)
εἰ γάρ τισ καὶ πλέον ἔτι τῷ λέγοντι ἢ ἃ σὺ λέγεισ συγχωρήσειεν, δοὺσ αὐτῷ μὴ μόνον ἐν τῷ πρὶν καὶ γενέσθαι ἡμᾶσ χρόνῳ εἶναι ἡμῶν τὰσ ψυχάσ, ἀλλὰ μηδὲν κωλύειν καὶ ἐπειδὰν ἀποθάνωμεν ἐνίων ἔτι εἶναι καὶ ἔσεσθαι καὶ πολλάκισ γενήσεσθαι καὶ ἀποθανεῖσθαι αὖθισ ‐ οὕτω γὰρ αὐτὸ φύσει ἰσχυρὸν εἶναι, ὥστε πολλάκισ γιγνομένην ψυχὴν ἀντέχειν ‐ δοὺσ δὲ ταῦτα ἐκεῖνο μηκέτι συγχωροῖ, μὴ οὐ πονεῖν αὐτὴν ἐν ταῖσ πολλαῖσ γενέσεσιν καὶ τελευτῶσάν γε ἔν τινι τῶν θανάτων παντάπασιν ἀπόλλυσθαι, τοῦτον δὲ τὸν θάνατον καὶ ταύτην τὴν διάλυσιν τοῦ σώματοσ ἣ τῇ ψυχῇ φέρει ὄλεθρον μηδένα φαίη εἰδέναι ‐ ἀδύνατον γὰρ εἶναι ὁτῳοῦν αἰσθέσθαι ἡμῶν ‐ εἰ δὲ τοῦτο οὕτωσ ἔχει, οὐδενὶ προσήκει θάνατον θαρροῦντι μὴ οὐκ ἀνοήτωσ θαρρεῖν, ὃσ ἂν μὴ ἔχῃ ἀποδεῖξαι ὅτι ἔστι ψυχὴ παντάπασιν ἀθάνατόν τε καὶ ἀνώλεθρον·
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 531:1)
καὶ μὴν αὑτὸσ οὗτοσ ἑκάστοτε καὶ τῶν ἐν ταῖσ γενέσεσιν ἀποτελουμένων καταγελάσεται.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 264:1)
"εἶθ’ ὥσπερ ἀκόλουθον οὐ μαχόμενον τούτῳ τίθησι τὸ μὴ πᾶσαν ὕλην πρῶτον εἰσφέρειν τὸ λεπτότατον καὶ ἁπλούστατον, ἀλλ’ ἐνιαχῆ τὰ ἐμβριθῆ καὶ πολυμερῆ φθάνειν προανίσχοντα ταῖσ γενέσεσιν ἐκ τῆσ ὕλησ.
(플루타르코스, De defectu oraculorum, section 334)
ἔμψυχον οὐχ ἁπλοῦν οὐδ’ ἀσύνθετον οὐδὲ μονοειδέσ ἐστιν, ἀλλ’ ἐκ τῆσ ταὐτοῦ καὶ τῆσ τοῦ ἑτέρου μεμιγμένον δυνάμεωσ πῆ μὲν ἀεὶ κατὰ ταὐτὰ κοσμεῖται καὶ περιπολεῖ μιᾷ τάξει κράτοσ ἐχούσῃ χρώμενον, πῆ δ’ εἴσ τε κινήσεισ καὶ κύκλουσ σχιζόμενον ὑπεναντίουσ καὶ πλανητοὺσ ἀρχὴν διαφορᾶσ καὶ μεταβολῆσ καὶ ἀνομοιότητοσ ἐνδίδωσι ταῖσ περὶ γῆν φθοραῖσ καὶ γενέσεσιν ἥ τ̓ ἀνθρώπου ψυχὴ μέροσ τι ἢ μίμημα τῆσ τοῦ παντὸσ οὖσα καὶ συνηρμοσμένη κατὰ λόγουσ καὶ ἀριθμοὺσ ἐοικότασ ἐκείνοισ οὐχ ἁπλῆ τίσ ἐστιν οὐδ’ ὁμοιοπαθήσ, ἀλλ’ ἕτερον μὲν ἔχει τὸ νοερὸν καὶ λογιστικόν, ᾧ κρατεῖν τοῦ ἀνθρώπου κατὰ φύσιν καὶ ἄρχειν προσῆκὸν ἐστιν, ἕτερον δὲ τὸ παθητικὸν καὶ ἄλογον καὶ πολυπλανὲσ καὶ ἄτακτον ἐξεταστοῦ δεόμενον.
(플루타르코스, De virtute morali, section 3 4:1)
οὗτοι οἱ διελθόντεσ ἐν ὀνόμασιν ἀρχόντων ἐν ταῖσ γενέσεσιν αὐτῶν. καὶ ἐν οἴκοισ πατριῶν αὐτῶν ἐπληθύνθησαν εἰσ πλῆθοσ,
(70인역 성경, 역대기 상권 4:38)

SEARCH

MENU NAVIGATION