헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

οἶνοσ γὰρ θάλψισ μέν ἐστι νεύρων, μάλθαξισ δὲ ψυχῆσ, ἐπανάκλησισ δὲ ἡδονῆσ, γονῆσ γένεσισ, καὶ πρόκλησισ ἀφροδισίων.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ια’. Θεραπεία Σατυριάσεωσ.351)
τόδε γὰρ τὸ σπλάγχνον αἵματοσ αἱ πηγαὶ, χολῆσ δὲ ἡ γένεσισ, ἄμφω μελαγχολίησ ἡ τροφή· τάμνειν δὲ κἢν ἰσχνοὶ ἐώσι, καὶ λείφαιμοι· σμικρὸν δὲ ἀφαιρέειν, ὁκόσον αἴσθοιτο τομῆσ ἡ δύναμισ · οὐκ ἐλεγχθείη δὲ ἐπὶ τῷ τόνῳ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU XRONIWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ιδ’. Θεραπεία Σπληνόσ.162)
ἥ τε οὖν ἐξ ἀρχῆσ γένεσισ ἐκ Διὸσ ἡμῖν, ὥσπερ καὶ τῷδε τῷ παντὶ, καὶ ἡ τοῦ βίου σωτηρία καὶ τέχναι καὶ νόμοι καὶ τὸ θνητὸν ὂν ἡμῶν γένοσ κατὰ μέροσ ἀθάνατον εἶναι τῇ διαδοχῇ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, εἰσ Δία 6:6)
ἀλλὰ καὶ ἡ τῶν παίδων γένεσισ ἐν πρώτοισ ἂν εἰή·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἡρακλῆς 4:19)
ἔχει ταῖσ Θήβαισ χάριν καὶ τιμὴν ἡ τῶν θεῶν γένεσισ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 98:12)
ταχέωσ μέντἂν αὐτοὺσ καὶ γένεσισ καὶ τὸ εἶναι καὶ πάντα ἐπέλιπεν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 67:8)
τὰ μὲν γὰρ δυνατὰ μέν ἐστι καὶ εἶναι καὶ μὴ εἶναι, ἀλλ’ οὐκ ἐφ’ ἡμῖν αὐτῶν ἡ γένεσισ ἐστίν, ἀλλὰ τὰ μὲν διὰ φύσιν τὰ δὲ δι’ ἄλλασ αἰτίασ γίνεται, περὶ ὧν οὐδεὶσ ἂν ἐγχειρήσειε βουλεύεσθαι μὴ ἀγνοῶν·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 173:4)
εἰ γὰρ ὅτι μάλιστα πᾶσα γένεσισ καὶ φθορὰ ἔκ τινοσ ἑνὸσ ἢ καὶ πλειόνων ἐστίν, διὰ τί τοῦτο συμβαίνει καὶ τί τὸ αἴτιον;
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 69:3)
ὡσ μὲν οὖν ἐκ παιδὸσ ἄνδρα γίγνεσθαί φαμεν, ὡσ ἐκ τοῦ γιγνομένου τὸ γεγονὸσ ἢ ἐκ τοῦ ἐπιτελουμένου τὸ τετελεσμένον ἀεὶ γάρ ἐστι μεταξύ, ὥσπερ τοῦ εἶναι καὶ μὴ εἶναι γένεσισ, οὕτω καὶ τὸ γιγνόμενον τοῦ ὄντοσ καὶ μὴ ὄντοσ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 2 20:1)
ἡ γὰρ θατέρου φθορὰ θατέρου ἐστὶ γένεσισ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 2 24:1)
ἐπεὶ γὰρ οὐκ ἄπειροσ ἡ γένεσισ ἐπὶ τὸ ἄνω, ἀνάγκη ἐξ οὗ φθαρέντοσ πρώτου τι ἐγένετο μὴ ἀί̈διον εἶναι.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 2 25:2)
ἔτι δ’ ἀξιώσομεν αὐτοὺσ ὑπολαμβάνειν καὶ ἄλλην τινὰ οὐσίαν εἶναι τῶν ὄντων ᾗ οὔτε κίνησισ ὑπάρχει οὔτε φθορὰ οὔτε γένεσισ τὸ παράπαν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 4 133:2)
εἰ δ’ ἔστι μεταξύ, καὶ οὕτωσ εἰή ἄν τισ εἰσ λευκὸν οὐκ ἐκ μὴ λευκοῦ γένεσισ, νῦν δ’ οὐχ ὁρᾶται.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 4 183:1)
φύσισ λέγεται ἕνα μὲν τρόπον ἡ τῶν φυομένων γένεσισ, οἱο͂ν εἴ τισ ἐπεκτείνασ λέγοι τὸ υ, ἕνα δὲ ἐξ οὗ φύεται πρώτου τὸ φυόμενον ἐνυπάρχοντοσ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 41:1)
γένοσ λέγεται τὸ μὲν ἐὰν ᾖ ἡ γένεσισ συνεχὴσ τῶν τὸ εἶδοσ ἐχόντων τὸ αὐτό, οἱο͂ν λέγεται ἑώσ ἂν ἀνθρώπων γένοσ ᾖ, ὅτι ἑώσ ἂν ᾖ ἡ γένεσισ συνεχὴσ αὐτῶν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 249:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION