헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

Ἢν ζόφοσ τὰσ ὄψιασ σχῇ, καὶ δῖνοσ ἀμφὶ τὴν κεφαλὴν ἑλίσσηται, καὶ ὦτα βομβέῃ ὅκωσ Ῥεόντων καναχηδὸν ποταμῶν, ἢ οἱο͂ν ἄνεμοσ ἱστίοισι ἐγκυβερνῆ, ἢ αὐλῶν, ἢ καὶ συρίγγων ἐνοπὴ, ἢ τρισμοῦ ἁμάξησ ἰαχὴ, ὀνομάζο μεν σκότωμα τὸ πάθοσ, κακὸν μὲν, κἢν σύμπτωμα κεφαλῆσ, κακὸν δὲ, κἢν ἐκ διαδέξιοσ κεφαλαίησ, ἢ ἐξ ἑωυτέησ χρονίου νούσου φύῃ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.18)
χρονίη μὲν ἡ τῆσ νούσου φυὴ, μακρῷ κυί̈σκεται χρόνῳ· βραχύβιοσ δὲ ὥνθρωποσ, ἢν ἡ κατάστασισ τελεσθῇ · ὀξείη γὰρ ἡ τηκεδὼν, ταχὺσ δὲ ὁ θάνατοσ, ποτὶ καὶ βίοσ αἰσχρὸσ καὶ ἐπίπονοσ· δίψοσ ἀκρατέσ · πολυποσίη ἀνισόμε τροσ οὔροισι πολλοῖσι · πλεῖον γὰρ ἐκρεῖ τὸ οὖρον, καὶ οὐκ ἂν ἐπίσχοι τισ αὐτέουσ, οὔτε πίνοντασ οὔτε οὐρέοντασ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιγ’. Περὶ Ἐλέφαντοσ.49)
κέρατα δὲ θώϋμα διάλευκα ὁ ἐλέφασ ἐπὶ μελαντάτῳ· μετεξέτεροι τάδε ὀδόντασ κικλήσκουσι· τάδε μοῦνα λευκότα τα, ὅκωσ οὐδενὸσ ἄλλου τε οὐδὲν οὐδὲ λευκοῦ ζῳού· καὶ τάδε οὐχ ὑπὲρ μέτωπα καὶ κροτάφουσ, ὅκωσ τοῖσι κερασφόροισι ἡ φυή· ἀλλὰ κατὰ στόμα καὶ τὴν ἄνω γνάθον, ὄρθια μὲν ἐσ τὸ πρόσθεν οὐ κάρτα· ἀλλὰ ἄνω σμικρόν τι καμπύλα· ὅκωσ δατύσσεσθαι ἐκ τοῦ ὀρθίου ἐνείη, καὶ ἄρασθαι ἄχθοσ ἐν τοῖσι ὀδοῦσι σιμοῖσ.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιγ’. Περὶ Ἐλέφαντοσ.348)
τρίχεσ δὲ ἄλλοισι μὲν ζῳοίσι φύσι ἠδὲ καὶ χαῖται· ἐλέφαντι δὲ τόδε ἐστὶ ὁ χνοῦσ· μυρίαι δὲ καὶ ἄλλαι παραλλαγαὶ πρὸσ τὰ ἀλλὰ ζῷα· καὶ γὰρ ὀπίσω κοτὲ κατὰ γόνυ κάμπτει, ὅκωσ ἄνθρωποσ, καὶ μαζὸν πρὸσ τῇσι μασχάλῃσι ἴσχει ὅκωσ γυναῖκεσ· ἀλλ’ οὔτι μοι χρέοσ τανῦν ἀμφὶ τοῦ ζῳού γράφειν, πλὴν ὁκόσον ἔξαλλόν τι καὶ ἡ νοῦσοσ ὁ ἐλέφασ καὶ ὁκόσα ἴκελα ἡ ἰδέη τοῦ νοσοῦντοσ ἴσχει τῇ τοῦ ζῳού φυῇ· ἐκίκλησκον δὲ καὶ λέοντα τὸ πάθοσ, τοῦ ἐπισκυνίου τῆσ ὁμοιότητοσ εἵνεκεν, ἣν ὕστερον φράσω· ἠδὲ σατυρίησιν τῶν τε μήλων τοῦ ἐρυθήματοσ καὶ τῆσ ἐσ συνουσίην ὁρμῆσ ἀσχέτουτε καὶ ἀναισχύντου.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιγ’. Περὶ Ἐλέφαντοσ.359)
Κάτοξυ μὲν ἐν νεφροῖσι φλεγμασίη· συμφλεγ μαίνουσι γὰρ ἀπὸ ἥπατοσ ἐσ νεφροὺσ κραίνουσαι φλέβεσ· τῇσι δὲ τὸ ἧπαρ· οὐ κάρτα ἐπιμήκεεσ ἐοῦσαι, κάρτα δὲ εὐρεῖαι, ὡσ δοκέειν τοὺσ νεφροὺσ ἐξηρτῆσθαι ἀγχοῦ τοῦ ἥπατοσ· ἀτὰρ καὶ ἰσχουρίη ἐπὶ φλεγμασίῃ γίνεται ξυντιμωρέουσα τῷ ὀξέϊ τῆσ φλεγμασίησ · πίμπλαται γὰρ ἡ τῶν νεφρῶν κοιλίη ὑπὸ πλημμυρίησ τῶν οὔρων οὐ διεκθεόντων· τόδε μέντοι καὶ ἐπὶ λίθων γίγνεται, ἢν φύῃ μὲν ἐν νεφροῖσι μέζων τῆσ εὐρύτητοσ τῶν οὐρητήρων· ἐνίζει μὲν μὴ διεξιὼν, ἀτὰρ καὶ τὰ οὖρα ὅδε ἐπίσχει .
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU OCEWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ια’. Θεραπεία Σατυριάσεωσ.271)
προδιασπείρασ γὰρ λόγον, ὡσ τῆσ Ἀθηνᾶσ καταγούσησ Πεισίστρατον, καὶ γυναῖκα μεγάλην καὶ καλὴν ἐξευρών, ὡσ μὲν Ἡρόδοτόσ φησιν ἐκ τοῦ δήμου τῶν Παιανιέων, ὡσ δ’ ἔνιοι λέγουσιν ἐκ τοῦ Κολλυτοῦ στεφανόπωλιν Θρᾷτταν, ᾗ ὄνομα Φύη, τὴν θεὸν ἀπομιμησάμενοσ τῷ κόσμῳ, συνεισήγαγεν μετ’ αὐτοῦ·
(아리스토텔레스, 아테네인들의 정치체제, work Ath. Pol., chapter 14 4:2)
"ἐστὶ δὲ τὸ δενδρίον μεγέθει μὲν πτελέησ καὶ πεύκησ οὐθέν τι μεῖον, ἀκρεμόνασ δὲ ἔχει θαμέασ καὶ δολιχοὺσ καὶ ἐπ’ ὀλίγον ἀκανθώδεασ, τὸ δὲ φύλλον τέρεν καὶ χλωρόν, τῇ φυῇ περιφερέσ, καρποφορεῖ δὲ δὶσ τοῦ ἔτεοσ, ἦρόσ τε καὶ φθινοπώρου, γλυκὺσ δὲ πάνυ ὁ καρπόσ, μέγεθοσ κατὰ φαυλίην ἐλάην καὶ τὴν σάρκα καὶ τὸ ὀστέον ταύτῃ προσείκελον, διαλλάσσον δὲ τῇ τοῦ χυμοῦ ἡδονῇ, καὶ τρώγεται ἔτι χλωρὸσ ὁ καρπόσ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 624)
ἐν τῷ δήμῳ τῷ Παιανιέι ἦν γυνὴ τῇ οὔνομα ἦν Φύη, μέγαθοσ ἀπὸ τεσσέρων πηχέων ἀπολείπουσα τρεῖσ δακτύλουσ καὶ ἄλλωσ εὐειδήσ·
(헤로도토스, The Histories, book 1, chapter 60 5:1)
κακῶσ δὲ ἂν φυῇ, ὡσ ἡ τῶν πολλῶν ἕξισ τῆσ ψυχῆσ εἴσ τε τὸ μαθεῖν εἴσ τε τὰ λεγόμενα ἤθη πέφυκεν, τὰ δὲ διέφθαρται, οὐδ’ ἂν ὁ Λυγκεὺσ ἰδεῖν ποιήσειεν τοὺσ τοιούτουσ.
(플라톤, Epistles, Letter 7 131:2)
τρόπῳ κατελεήσουσιν, ἀλλὰ τὴν τῇ φύσει προσήκουσαν τιμὴν ἀποδόντεσ ὤσουσιν εἰσ δημιουργοὺσ ἢ εἰσ γεωργούσ, καὶ ἂν αὖ ἐκ τούτων τισ ὑπόχρυσοσ ἢ ὑπάργυροσ φυῇ, τιμήσαντεσ ἀνάξουσι τοὺσ μὲν εἰσ φυλακήν, τοὺσ δὲ εἰσ ἐπικουρίαν, ὡσ χρησμοῦ ὄντοσ τότε τὴν πόλιν διαφθαρῆναι, ὅταν αὐτὴν ὁ σιδηροῦσ φύλαξ ἢ ὁ χαλκοῦσ φυλάξῃ.
(플라톤, Republic, book 3 606:1)
ταῖσ πόλεσιν ἢ οἱ βασιλῆσ τε νῦν λεγόμενοι καὶ δυνάσται φιλοσοφήσωσι γνησίωσ τε καὶ ἱκανῶσ, καὶ τοῦτο εἰσ ταὐτὸν συμπέσῃ, δύναμίσ τε πολιτικὴ καὶ φιλοσοφία, τῶν δὲ νῦν πορευομένων χωρὶσ ἐφ’ ἑκάτερον αἱ πολλαὶ φύσεισ ἐξ ἀνάγκησ ἀποκλεισθῶσιν, οὐκ ἔστι κακῶν παῦλα, ὦ φίλε Γλαύκων, ταῖσ πόλεσι, δοκῶ δ’ οὐδὲ τῷ ἀνθρωπίνῳ γένει, οὐδὲ αὕτη ἡ πολιτεία μή ποτε πρότερον φυῇ τε εἰσ τὸ δυνατὸν καὶ φῶσ ἡλίου ἴδῃ, ἣν νῦν λόγῳ διεληλύθαμεν.
(플라톤, Republic, book 5 577:1)
οὐκοῦν εὐθὺσ ἐν παισὶν ὁ τοιοῦτοσ πρῶτοσ ἔσται ἐν ἅπασιν, ἄλλωσ τε καὶ ἐὰν τὸ σῶμα φυῇ προσφερὴσ τῇ ψυχῇ;
(플라톤, Republic, book 6 219:1)
πάνσμικρον δή τι, ἔφην ἐγώ, ὦ Ἀδείμαντε, λείπεται τῶν κατ’ ἀξίαν ὁμιλούντων φιλοσοφίᾳ, ἤ που ὑπὸ φυγῆσ καταληφθὲν γενναῖον καὶ εὖ τεθραμμένον ἦθοσ, ἀπορίᾳ τῶν διαφθερούντων κατὰ φύσιν μεῖναν ἐπ’ αὐτῇ, ἢ ἐν σμικρᾷ πόλει ὅταν μεγάλη ψυχὴ φυῇ καὶ ἀτιμάσασα τὰ τῆσ πόλεωσ ὑπερίδῃ·
(플라톤, Republic, book 6 258:1)
ΚΑΙ ἐγένετο ὡσ ἤκουσε Σαναβαλλὰτ καὶ Τωβία καὶ οἱ Ἄραβεσ καὶ οἱ Ἀμμανῖται ὅτι ἀνέβη ἡ φυὴ τοῖσ τείχεσιν Ἱερουσαλήμ, ὅτι ἤρξαντο αἱ διασφαγαὶ ἀναφράσσεσθαι, καὶ πονηρὸν αὐτοῖσ ἐφάνη σφόδρα.
(70인역 성경, 느헤미야기 4:1)
μὴ φύη Μελιτῶδεσ ὃσ ἁμῶν καρτερὸσ εἰή, πλὰν ἑνόσ.
(테오크리토스, Idylls, Συρακούσιαι ἢ Αδωνιάζουσαι122)

SEARCH

MENU NAVIGATION