헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἵνα δὲ μὴ δόξῃ νέοσ ὢν ἔτι καὶ ὡραϊζόμενοσ λέγειν ταῦτα, προστίθησιν ὀγδωκονταέτει παιδὶ Λεωπρεπέοσ, ὥσπερ ἐνδεικνύμενοσ καὶ λέγων ὅτι ταῦτα ἐγὼ περὶ ἐμαυτοῦ φρονῶ καὶ λέγω κἀνακηρύττω, ὀγδοηκοντούτησ ὤν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 15:9)
εὐδαιμονοίησ, Τηλέφῳ δ’ ἁγὼ φρονῶ.
(아리스토파네스, Acharnians, Lyric-Scene, iambics 2:39)
κἄγωγ’, ἵνα γνῷσ ὡσ πολύ σου μεῖζον φρονῶ.
(아리스토파네스, Ecclesiazusae, Lyric-Scene, antistrophe 2 1:20)
οὐ λίθοισ ἐτείχισα τὴν πόλιν οὐδὲ πλίνθοισ ἐγώ, οὐδ’ ἐπὶ τούτοισ μέγιστον τῶν ἐμαυτοῦ φρονῶ·
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 422:4)
καὶ δέδοικα, δέδοικα εἰρήσεται γὰρ πάνθ’ ἃ φρονῶ πρὸσ ὑμᾶσ μὴ τότε μὲν συνεπισπάσησθ’ ἐμὲ τὸν μηδ’ ὁτιοῦν ἀδικοῦντα, νῦν δ’ ἀναπεπτωκότεσ ἦτε.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 293:1)
ἐγὼ μὲν οὖν οὕτω φρονῶ καὶ δέχομαι πρᾴωσ τὴν πεπρωμένην, οὐκ ἐν ἑτέρῳ καιρῷ ταῦτα λέγων, ἀλλὰ παρούσησ τε αὐτῆσ καὶ τὴν τελευτὴν ὁρῶν οὕτωσ ἐγγύθεν.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΧΑΡΙΔΗΜΟΣ. 14:1)
καὶ ἐπειδὴ παρεγένετο, μεταστῆναι κελεύσασα τοὺσ ἔνδον, ἵνα μόνη διαλεχθείη πρὸσ μόνον, Ἆρ’, ἔφησεν, ὦ Ταρκύνιε, μετὰ παρρησίασ ἔξεστί μοι καὶ ἀκινδύνωσ ἅπαντα εἰπεῖν, ὅσα φρονῶ περὶ τῶν κοινῇ συμφερόντων, καὶ καθέξεισ οὓσ ἂν ἀκούσῃσ λόγουσ;
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 29 1:1)
εἰ μὲν ἅπασιν, ὦ βουλή, τοῖσ παροῦσι τὴν αὐτὴν γνώμην συνέβαινεν ἔχειν, καὶ μηδεὶσ ἔμελλε ταῖσ πρὸσ τὸν δῆμον διαλλαγαῖσ ἐμποδὼν ἔσεσθαι, ἐφ’ οἷσ δὲ διαλυσόμεθα πρὸσ αὐτοὺσ εἴτε δικαίοισ οὖσιν εἴτε μή, ὅμωσ ταῦτα προὔκειτο μόνον σκοπεῖν, δι’ ὀλίγων ἂν ὑμῖν ἐδήλωσα λόγων, ἃ φρονῶ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 6, chapter 49 5:1)
ἑώσ δ’ ἂν ἔχω τὴν ψυχήν, οὐδείσ με ἀφέξει φόβοσ μὴ οὐχ ἃ φρονῶ λέγειν.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 7, chapter 48 6:3)
πειρατέον δὴ καὶ περὶ τούτων, ἃ φρονῶ, λέγειν.
(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 2059)
πειρατέον δὴ καὶ περὶ τούτων λέγειν ἃ φρονῶ.
(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 257)
ἀλλ’ ἐοίκεν ὁ συγγραφεὺσ εἰρήσεται γὰρ ἃ φρονῶ τῷ Περικλέουσ προσώπῳ βουλόμενοσ ἀποχρήσασθαι καὶ τὸν ἐπιτάφιον ἔπαινον ὡσ ὑπ’ ἐκείνου ῥηθέντα συνθεῖναι, ἐπειδὴ κατὰ τὸ δεύτερον ἔτοσ ἐτελεύτησεν ἁνὴρ τοῦδε τοῦ πολέμου καὶ οὐδεμιᾷ τῶν μετὰ ταῦτα γενομένων τῇ πόλει συμφορῶν παρεγένετο, εἰσ ἐκεῖνο τὸ μικρὸν καὶ οὐκ ἄξιον σπουδῆσ ἔργον τὸν ὑπὲρ τὴν ἀξίαν τοῦ πράγματοσ ἔπαινον ἀποθέσθαι.
(디오니시오스, Δε Τηυξψδιδισ ιδιοματιβυσ ̔επιστυλα αδ Αμμαευμ̓, chapter 18 4:2)
εἰ δ’ ἔστιν ὅσιόν μοι καὶ θεμιτὸν εἰπεῖν ἃ φρονῶ, δοκεῖ μοι κράτιστον ἂν γενέσθαι τὸ προοίμιον, εἰ τὸ τελευταῖον αὐτοῦ μέροσ τῇ προθέσει προσήρμοσε πάντα τὰ ἐν μέσῳ παραλιπὼν καὶ τοῦτον τὸν τρόπον αὐτὸ κατεσκεύασε·
(디오니시오스, Δε Τηυξψδιδισ ιδιοματιβυσ ̔επιστυλα αδ Αμμαευμ̓, chapter 19 4:1)
εἰ δὲ δεῖ καὶ περὶ αὐτῶν εἰπεῖν, περὶ μὲν Ἡροδότου καὶ Θουκυδίδου ταῦτα φρονῶ.
(디오니시오스, Epistula ad Pompeium Geminum, chapter 3 2:1)
ἄν τε γὰρ λέγω ἃ φρονῶ, ἀνιάσω σε καὶ ἐξελθὼν τάχα οὐδ’ εἰσελεύσῃ·
(에픽테토스, Works, book 3, Περὶ καλλωπισμοῦ. 10:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION