헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

Ἢν ἕλκοσ ἐξ ἀποστάσιοσ ἐν τῷ πνεύμονι γένηται, ἢ ἐκ βηχὸσ χρονίησ, ἢ ἀναγωγῆσ αἵματοσ, καὶ ἀναβήσσῃ πῦον, πύη, καὶ φθίσισ κικλήσκεται· ἢν δὲ θώρηξ ἢ πλευρὸν ἐμπυήσῃ, ἐπανάγηται δὲ διὰ τοῦ πνεύμονοσ, ἐμπύη ἥδε τοὔνομα.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.141)
Ἐπὶ δὲ σμικρῷ ὄγκῳ μετὰ σκληρίησ, ἀντιτυπίησ , ἀπονίη· διὰ τόδε πολλὸν χρόνον ζῶσι οἵδε· εἰ δὲ τοῦ πάθεοσ ἥττηντο, χρεὼν ὕδρωψ, ἢ φθίσισ, καὶ τοῦ σκήνεοσ τηκεδὼν ἐπιγίγνεται· ἀτὰρ ἠδὲ οὗτοσ ὁ τρόποσ τοῦ ὀλέθρου σφέασ τοῦ ζῆν ἐξάγει.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.296)
ἐπὶ τοῖσδε φθίσισ, ἢ σύντηξισ ἀνὰ σάρκα ὕδρωπα, ἤ τινα ἀσκίτην ἤγαγε.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.366)
ἢ κατὰ τὸ ποῖον ἢ πόσον ἢ ποῦ, καὶ γένεσισ μὲν ἡ ἁπλῆ καὶ φθορὰ ἡ κατὰ <τὸ> τόδε, αὔξησισ δὲ καὶ φθίσισ ἡ κατὰ τὸ ποσόν, ἀλλοίωσισ δὲ ἡ κατὰ τὸ πάθοσ, φορὰ δὲ ἡ κατὰ τόπον, εἰσ ἐναντιώσεισ ἂν εἰε͂ν τὰσ καθ’ ἕκαστον αἱ μεταβολαί.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 12 12:1)
τισ καὶ ὄν τι τὸ πρόσ τι τὸ μόνου μὴ εἶναι γένεσιν αὐτοῦ μηδὲ φθορὰν μηδὲ κίνησιν ὥσπερ κατὰ τὸ ποσὸν αὔξησισ καὶ φθίσισ, κατὰ τὸ ποιὸν ἀλλοίωσισ, κατὰ τόπον φορά, κατὰ τὴν οὐσίαν ἡ ἁπλῆ γένεσισ καὶ φθορά, ἀλλ’ οὐ κατὰ τὸ πρόσ τι·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 14 23:1)
αὗται μὲν οὖν αἱ δύο κινήσεισ ἁπλαῖ καὶ πρῶται, σύνθετοι δ’ ἐξ αὐτῶν αὔξησίσ τε καὶ φθίσισ, ὅταν ἐξ ἐλάττονόσ τι μεῖζον ἢ ἐκ μείζονοσ ἔλαττον γένηται φυλάττον τὸ οἰκεῖον εἶδοσ.
(갈레노스, On the Natural Faculties., ΓΑΛΗΝΟΥ ΠΕΡΙ ΦΥΣΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ Α, section 212)
καὶ δῆλον τὸ προσενεχθὲν τῇ μὲν νούσῳ τροφή τε καὶ αὔξησισ γενόμενον, τῷ δὲ σώματι φθίσισ τε καὶ ἀρρωστίη.
(히포크라테스, Hippocrates Collected Works I, ΠΕΡΙ ΑΡΧΑΙΗΣ ΙΗΤΡΙΚΗΣ, vi.2)
Τοῖσι μέντοι ἰητροῖσι δοκέει κάρτα ἐσ τοὔμπροσθεν ὀλισθάνειν, καὶ μάλιστα ἐξαπατέονται ἐν τουτέοισιν, ὧν ἂν φθίσισ καταλάβῃ τὰσ σάρκασ τὰσ περὶ τὸ ἄρθρον τε καὶ τὸν βραχίονα‧ φαίνεται γὰρ ἐν τοῖσι τοιουτέοισι παντάπασιν ἡ κεφαλὴ τοῦ βραχίονοσ ἐξέχουσα ἐσ τοὔμπροσθεν.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 1.3)
Φθίσισ γίνεται μάλιστα ἡλικίῃσι τῇσιν ἀπὸ ὀκτωκαίδεκα ἐτέων μέχρι πέντε καὶ τριήκοντα ἐτέων.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., AFORISMOI., 72.9)
Ἐπὶ πύου πτύσει, φθίσισ καὶ Ῥύσισ‧ ἐπὴν δὲ τὸ σίελον ἴσχηται, ἀποθνήσκουσιν.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., AFORISMOI., 87.15)
μείζονοσ μὲν πράγματοσ καὶ ἐλάττονοσ μεταξὺ αὔξησισ καὶ φθίσισ, καὶ καλοῦμεν οὕτω τὸ μὲν αὐξάνεσθαι, τὸ δὲ φθίνειν;
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 201:1)
ὡρ́α λέγειν αὐτοῖσ ὅτι καὶ φθίσισ γέγονεν ἀνθρώπῳ πρὸσ εὐεξίαν καὶ ποδάγρα πρὸσ ὠκύτητα καὶ οὐκ ἂν ἦν Ἀχιλλεὺσ κομήτησ, εἰ μὴ φαλακρὸσ Θερσίτησ.
(플루타르코스, De communibus notitiis adversus Stoicos, section 13 7:1)
ἐπειδὴ γὰρ παντὸσ καὶ σώματοσ καὶ πολιτείασ καὶ πράξεώσ ἐστί τισ αὔξησισ κατὰ φύσιν, μετὰ δὲ ταύτην ἀκμή, κἄπειτα φθίσισ, κράτιστα δ’ αὑτῶν ἐστι πάντα τὰ κατὰ τὴν ἀκμήν, παρὰ τοῦτο καὶ τότε διέφερεν ἀλλήλων τὰ πολιτεύματα.
(폴리비오스, Histories, book 6, chapter 51 4:1)
οὐ ποιεῖ θάνατον μόνον ἡ φθίσισ·
(작자 미상, Greek Anthology, Volume IV, book 10, chapter 541)

SEARCH

MENU NAVIGATION