헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

Ἑρμῆσ γὰρ αὐτῆσ ἐρασθείσ, ὡσ φεύγουσαν αὐτὴν καταλαβεῖν οὐκ ἠδύνατο περιῆν γὰρ αὐτοῦ τῷ τάχει τῶν ποδῶν, κατὰ τῆσ ὁδοῦ βύρσασ ὑπέστρωσε νεοδάρτουσ, ἐφ’ αἷσ ὀλισθοῦσα, ἡνίκα ἀπὸ τῆσ κρήνησ ἐπανῄει, φθείρεται.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 3, chapter 2 1:6)
αἴτιον δ’ ἴσωσ ὅ τε χειμὼν οὐ πολὺ κρύοσ ἔχων, [ὑφ’ οὗ φθείρεται πάντα,] καὶ τὸ θέροσ οὐ κατακαῖον ὥσπερ Αἰθίοπάσ τε καὶ Ἰνδούσ.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 10 5:4)
ἡμῖν δὲ συχνὸν μὲν χρόνον ἡ χώρα κεκάκωται, πολὺν δ’ ἤδη τὰ σώματα φθείρεται, χρημάτων δ’, ἅ ποτ’ εἰσ τὴν ἀκρόπολιν συνηγάγομεν, τοσοῦτοσ ὄγκοσ ἐξερρύηκε, δεῖται δὲ ἡλικίασ ἡ πόλισ, ἣν ἀνερχομένην ἄρτι μὴ λυμηνώμεθα, ἀλλ’ ἐν ὅσῳ μισοῦσιν οὗτοι, χαλεπαίνουσιν, ἀλλήλοισ ἐπίασιν, ἀπειλοῦσιν, ἡμεῖσ ἀθλοθέται καθώμεθα τοῦ πολέμου, τὴν πόλιν περιέποντεσ, συλλέγοντεσ αὐτῇ χρήματα, ἵππουσ, τριήρεισ, κατασκευάζοντεσ ὅλωσ τὰ πράγματα, ὥσπερ οἱ τὰσ πεπονηκυίασ οἰκίασ ἀναλαμβάνοντεσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ ε ὑπὲρ μηδετέροισ βοηθεῖν 10:10)
καὶ μὴν εἴ γε τοῖσ σώμασιν αὗται βαρύταται τῶν νόσων καὶ πλείστησ δέονται τῆσ ἐπιμελείασ αἵτινεσ ἂν τῶν ἐντὸσ ἅψωνται, πῶσ οὐ καὶ πόλει ταῦτ’ εἶναι τῶν ἀτυχημάτων ἔσχατα χρὴ δοκεῖν ὑφ’ ὧν εἴσω φθείρεται;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδίοισ περὶ ὁμονοίας 6:5)
καὶ ἡ ἀρετὴ ἄρα ἡ τοιαύτη διάθεσισ ἐστίν, ἣ γίνεταί τε ὑπὸ τῶν ἀρίστων περὶ ψυχὴν κινήσεων καὶ ἀφ’ ἧσ πράττεται τὰ ἄριστα τῆσ ψυχῆσ ἔργα καὶ πάθη, καὶ ὑπὸ τῶν αὐτῶν πὼσ μὲν γίνεται, πὼσ δὲ φθείρεται, καὶ πρὸσ ταὐτὰ ἡ χρῆσισ αὐτῆσ ὑφ’ ὧν καὶ αὔξεται καὶ φθείρεται, πρὸσ ἃ βέλτιστα διατίθησιν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 39:3)
ἔτι δ’ οὐδ’ ἀί̈διον οὐθὲν οὐδ’ ἀκίνητον τὰ γὰρ αἰσθητὰ πάντα φθείρεται καὶ ἐν κινήσει ἐστίν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 3 95:2)
ἀποδείξεωσ λεγόντων δεῖ πυνθάνεσθαι διερωτῶντασ τί δή ποτ’ ἐκ τῶν αὐτῶν ὄντα τὰ μὲν ἀί̈δια τὴν φύσιν ἐστὶ τὰ δὲ φθείρεται τῶν ὄντων.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 3 112:1)
εἰ μὲν γὰρ φθαρταί, δῆλον ὡσ ἀναγκαῖον καὶ ταύτασ ἔκ τινων εἶναι πάντα γὰρ φθείρεται εἰσ ταῦτ’ ἐξ ὧν ἔστιν, ὥστε συμβαίνει τῶν ἀρχῶν ἑτέρασ ἀρχὰσ εἶναι προτέρασ, τοῦτο δ’ ἀδύνατον, καὶ εἰ ἵσταται καὶ εἰ βαδίζει εἰσ ἄπειρον·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 3 122:3)
τό τε γὰρ ἀποβάλλον ἔχει τι τοῦ ἀποβαλλομένου, καὶ τοῦ γιγνομένου ἤδη ἀνάγκη τι εἶναι, ὅλωσ τε εἰ φθείρεται, ὑπάρξει τι ὄν, καὶ εἰ γίγνεται, ἐξ οὗ γίγνεται καὶ ὑφ’ οὗ γεννᾶται ἀναγκαῖον εἶναι, καὶ τοῦτο μὴ ἰέναι εἰσ ἄπειρον.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 4 147:2)
φθείρεται γὰρ οὐχ ἅμα ἡ οἰκία καὶ ὁ οἰκοδόμοσ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 32:2)
κλᾶται μὲν γὰρ καὶ συντρίβεται καὶ κάμπτεται καὶ ὅλωσ φθείρεται οὐ τῷ δύνασθαι ἀλλὰ τῷ μὴ δύνασθαι καὶ ἐλλείπειν τινόσ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 142:3)
εἰσ τὰ ἡμίση φθείρεται, ἢ ὁ ἄνθρωποσ εἰσ τὰ ὀστᾶ καὶ νεῦρα καὶ σάρκασ, διὰ τοῦτο καὶ εἰσὶν ἐκ τούτων οὕτωσ ὡσ ὄντων τῆσ οὐσίασ μερῶν, ἀλλ’ ὡσ ἐξ ὕλησ, καὶ τοῦ μὲν συνόλου μέρη, τοῦ εἴδουσ δὲ καὶ οὗ ὁ λόγοσ οὐκέτι·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 145:1)
ὅσα μὲν οὖν συνειλημμένα τὸ εἶδοσ καὶ ἡ ὕλη ἐστίν, οἱο͂ν τὸ σιμὸν ἢ ὁ χαλκοῦσ κύκλοσ, ταῦτα μὲν φθείρεται εἰσ ταῦτα καὶ μέροσ αὐτῶν ἡ ὕλη·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 147:1)
ὅσα δὲ μὴ συνείληπται τῇ ὕλῃ ἀλλὰ ἄνευ ὕλησ, ὧν οἱ λόγοι τοῦ εἴδουσ μόνον, ταῦτα δ’ οὐ φθείρεται, ἢ ὅλωσ ἢ οὔτοι οὕτω γε·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 147:2)
καὶ διὰ τοῦτο φθείρεται ὁ πήλινοσ ἀνδριὰσ εἰσ πηλὸν καὶ ἡ σφαῖρα εἰσ χαλκὸν καὶ ὁ Καλλίασ εἰσ σάρκα καὶ ὀστᾶ, ἔτι δὲ ὁ κύκλοσ εἰσ τὰ τμήματα·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 148:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION