헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἔτι τοίνυν ἀενάων ποταμῶν ῥεύματα ἄλυπα καὶ πηγὰσ ἀφθόνουσ καὶ καρπῶν ἁπάντων φορὰν, ὧν ὁ πάντων ἡμερώτατοσ ἐνταῦθα τῶν πανταχοῦ κάλλιστοσ περιφανῶσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 11:9)
καὶ μὴν τούσ γε θεοὺσ ἀμφοτέρων χάριν εἰκὸσ τῇ γῇ τὴν φορὰν πληρῶσαι, τοῦτο μὲν τῆσ χρείασ, ὅτι πρώτουσ, ὥσπερ ἔφην, τοὺσ ἐν ταύτῃ κατελάμβανε, τοῦτο δὲ τῆσ τιμῆσ, ἣ τοῖσ ἀρίστοισ ὠφείλετο.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 14:9)
ἡ πόλισ δὲ ὑπεδέξατο μόνη τῶν πάντων, μισήσασα μᾶλλον τὰσ ἀπειλὰσ ἢ φοβηθεῖσα, καὶ τὴν προστασίαν, ἣν ἁπάντων ἀνθρώπων Ἡρακλῆσ ἔσχε, ταύτην αὐτὴ τοῖσ ἐκείνου παισὶν ὥσπερ τινὰ ἐράνου φορὰν διεσώσατο·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 19:9)
ὁ δὴ τῆσ μὲν Ἑλλάδοσ τοσοῦτον ἀποσχὼν τοῦ κρατῆσαι, Ιὠνίαν δὲ ἔχων ἐν ἐσχατιαῖσ, ἦ που οὐκ εἰσ δίσκου φορὰν λέλειπται τῆσ ὑμετέρασ ἀρχῆσ, ἢ ὅσον τόξευμα ἐξικνεῖται, ἀλλὰ τῷ ἡμίσει παντὶ τῆσ οἰκουμένησ, καὶ πρὸσ αὐτῇ τῇ θαλάττῃ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 6:8)
‐ οὕτω γὰρ καὶ λέγειν ἄξιον περὶ αὐτῶν ‐ ἀλλὰ νομίζειν τοὺσ μὲν τῶν Ἑλλήνων πρὸσ ἀλλήλουσ πολέμουσ καὶ τὰ ἐγκλήματα ταῖσ στάσεσι προσεοικέναι, καὶ δεῖν μάλιστα μὲν, εἰ οἱο͂́ν τε, σκοπεῖν ὅπωσ μὴ συμβήσεται, εἰ δ’ ἄρα, τὴν ταχίστην ἀπαλλάττεσθαι, τὸν δὲ πρὸσ τοὺσ βαρβάρουσ καὶ πάλαι κακόνουσ πόλεμον φύσει προσειρῆσθαι, καὶ μὴ καιρῶν εἶναι ταῦτα νοσήματα καὶ φορὰν, ἀλλ’ ἀθανάτουσ ἑστάναι τούτων τοὺσ ὁρ́ουσ, ὥσπερ ὅταν τῳ χρέοσ ὀφείληται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Συμμαχικὸσ α# 7:10)
ἤδη δὲ ἔχει τι καὶ αὕτη παραπλήσιον ταῖσ Ἀθήναισ αὐχῆσαι κατὰ τὴν τῶν αὐτοχθόνων ἀνδρῶν τε καὶ ἡρώων φοράν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ ὁμονοίασ ταῖσ πόλεσιν 7:2)
τὸ δὲ δὴ καὶ μόνην ταύτην ἁπασῶν χωρῶν ὥσπερ τι ζῶον καθεστάναι πρὸσ ἀμφότερα ὑπὸ τοῦ ποταμοῦ, τοτὲ μὲν χερσαίαν εἶναι καὶ ἐφ’ αὑτῆσ ἐπὶ τοῦ ξηροῦ, αὖθισ δ’ ἐν τῷ ὕδατι διαιτᾶσθαι, τῷ χρὴ ταῦτα προσθεῖναι πλὴν ἢ τῇ μεγάλῃ σοφίᾳ καὶ προνοίᾳ τοῦ θεοῦ, ὅστισ ἐν ᾗ ἥκιστα ὑείν ἔμελλε, τὸν Νεῖλον ἐπήγαγε μιμητήν τινα ἑαυτοῦ καὶ ἀντὶ ὄμβρων εἶναι τοῖσ ταύτησ τῆσ δωρεᾶσ αὖ τηνικαῦτα ἐπήγαγεν, ἡνίκα τοῖσ τε ἀνθρώποισ ἔμελλε μάλιστα ἐν καιρῷ ἔσεσθαι καὶ τῇ χώρᾳ τὴν φορὰν οὐ μόνον οὐκ ἐλάττω τῆσ ἱκανῆσ, ἀλλὰ καὶ θαυμαστὴν πλήθει παρέξεσθαι;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Αἰγύπτιος 33:10)
ὥσπερ οὖν τοὺσ μὲν οὕτω διακειμένουσ οὐκ ἂν ἀγάσαιτό τισ τῆσ γνώμησ, διὰ τὸ μηδέν τι καινὸν, ἀλλ’ ἃ τὸ εἰκὸσ ἀπαιτεῖ πράττειν αἱρεῖσθαι, ἐὰν δὲ τὴν ἀναγκαίαν ἐλλίπωσι ταύτην φορὰν, τότ’ ἀδικίασ ἐσχάτησ ἁλώσονται, ὣσ δέ μοι δοκεῖ καὶ περὶ τῶν ἄλλωσ εὖ πεπονθότων ψηφίζεσθαι χρῆναι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 48:3)
ἕκαστον δὲ διχῶσ ὑπάρχει πᾶσιν οἱο͂ν τὸ τόδε ‐ τὸ μὲν γὰρ μορφὴ αὐτοῦ τὸ δὲ στέρησισ ‐ καὶ κατὰ τὸ ποιὸν τὸ μὲν λευκὸν τὸ δὲ μέλαν, καὶ κατὰ τὸ ποσὸν τὸ μὲν τέλειον τὸ δὲ ἀτελέσ, καὶ κατὰ φορὰν τὸ μὲν ἄνω τὸ δὲ κάτω, ἢ κοῦφον καὶ βαρύ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 11 134:4)
ἐπεὶ δὲ τὸ κινούμενον ἀνάγκη ὑπό τινοσ κινεῖσθαι, καὶ τὸ πρῶτον κινοῦν ἀκίνητον εἶναι καθ’ αὑτό, καὶ τὴν ἀί̈διον κίνησιν ὑπὸ ἀϊδίου κινεῖσθαι καὶ τὴν μίαν ὑφ’ ἑνόσ, ὁρῶμεν δὲ παρὰ τὴν τοῦ παντὸσ τὴν ἁπλῆν φοράν, ἣν κινεῖν φαμὲν τὴν πρώτην οὐσίαν καὶ ἀκίνητον, ἄλλασ φορὰσ οὔσασ τὰσ τῶν πλανήτων ἀϊδίουσ ἀί̈διον γὰρ καὶ ἄστατον τὸ κύκλῳ σῶμα·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 12 89:1)
ἐκείναισ τήν τε γὰρ τῶν ἀπλανῶν τὴν ἁπάσασ φέρουσαν εἶναι, καὶ τὴν ὑπὸ ταύτῃ τεταγμένην καὶ κατὰ τὸν διὰ μέσων τῶν ζῳδίων τὴν φορὰν ἔχουσαν κοινὴν ἁπασῶν εἶναι, τῆσ δὲ τρίτησ ἁπάντων τοὺσ πόλουσ ἐν τῷ διὰ μέσων τῶν ζῳδίων εἶναι, τῆσ δὲ τετάρτησ τὴν φορὰν κατὰ τὸν λελοξωμένον πρὸσ τὸν μέσον ταύτησ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 12 99:1)
οὕτω γὰρ μόνωσ ἐνδέχεται τὴν τῶν πλανήτων φορὰν ἅπαντα ποιεῖσθαι.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 12 104:1)
εἰ δὲ μηδεμίαν οἱο͂́ν τ’ εἶναι φορὰν μὴ συντείνουσαν πρὸσ ἄστρου φοράν, ἔτι δὲ πᾶσαν φύσιν καὶ πᾶσαν οὐσίαν ἀπαθῆ καὶ καθ’ αὑτὴν τοῦ ἀρίστου τετυχηκυῖαν τέλοσ εἶναι δεῖ νομίζειν, οὐδεμία ἂν εἰή παρὰ ταύτασ ἑτέρα φύσισ, ἀλλὰ τοῦτον ἀνάγκη τὸν ἀριθμὸν εἶναι τῶν οὐσιῶν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 12 108:1)
ὀνειδιζόντων γὰρ αὐτῷ διὰ τὴν πενίαν ὡσ ἀνωφελοῦσ τῆσ φιλοσοφίασ οὔσησ, κατανοήσαντά φασιν αὐτὸν ἐλαιῶν φορὰν ἐσομένην ἐκ τῆσ ἀστρολογίασ, ἔτι χειμῶνοσ ὄντοσ εὐπορήσαντα χρημάτων ὀλίγων ἀρραβῶνασ διαδοῦναι τῶν ἐλαιουργίων τῶν τ’ ἐν Μιλήτῳ καὶ Χίῳ πάντων, ὀλίγου μισθωσάμενον ἅτ’ οὐθενὸσ ἐπιβάλλοντοσ·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 1 155:3)
Μητρόδωροσ δ’ ὁ Σκήψιοσ ἐν δευτέρῳ περὶ Ἀλειπτικῆσ Ἱππώνακτα τὸν ποιητὴν οὐ μόνον μικρὸν γενέσθαι τὸ σῶμα ἀλλὰ καὶ λεπτόν, ἀκρότονον δ’ οὕτωσ ὡσ πρὸσ τοῖσ ἄλλοισ καὶ κενὴν λήκυθον βάλλειν μέγιστόν τι διάστημα, τῶν ἐλαφρῶν σωμάτων διὰ τὸ μὴ δύνασθαι τὸν ἀέρα τέμνειν οὐκ ἐχόντων βιαίαν τὴν φοράν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 77 1:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION