헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

γνοίη δ’ ἄν τισ ἐκείνωσ, εἰ τὸ τῆσ ῥητορικῆσ ὄνομα ἐξελὼν τὸ τῆσ φιλοσοφίασ ἀντ’ ἐκείνου μεταλάβοι καὶ ἐπὶ τούτῳ πᾶσι τοῖσ αὐτοῖσ χρήσαιτο.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 8:1)
οὔτε γὰρ φιλοσοφίασ τῶν ὀψοποιίασ ὀνειδῶν οὐδὲν ἅψεται δήπουθεν, ἑώσ ἂν ἄλλο τι τὴν φύσιν ᾖ, οὔθ’ οἷσ ὀψοποιικὴν κακίζει τισ ἐξελέγχει ῥητορικὴν, ἑώσ ἂν μὴ δείξῃ τὴν ἀνάγκην, ὑφ’ ἧσ ταῦτα ὁμοίωσ ἔχει, πλὴν εἰ τοῦτ’ αὐτὸ ἱκανὸν ἡγήσατο εἰσ ἀνάγκην περιστῆσαί τινα τοῦ πῶσ ὀψοποιικὴ ῥητορικῆσ κεχώρισται λέγειν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 8:11)
ἀλλὰ μὴ οὕτω βέλτιον ᾖ λέγειν, ὅτι οὐκ, εἴ τινεσ φιλοσοφίασ προβλήματι χρώμενοι φαῦλοι καὶ μηδὲν βελτίουσ τῶν πολλῶν γεγόνασιν, ἢ νὴ Δία καὶ δεινότεροι κακουργεῖν, οὐ διὰ ταῦτα ἀτιμαστέον φιλοσοφίαν, ἑώσ ἂν φιλοσοφία μὴ τὸ τὰ τοιαῦτα ποιεῖν ᾖ, ἀλλ’ αὐτοῖσ τούτοισ τεκμηρίοισ χρηστέον κατ’ ἐκείνων, ὅτι διημαρτήκασι φιλοσοφίασ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 59:13)
οὐδὲ εἴ τινεσ, οἶμαι, κολακεύουσιν ἢ συκοφαντοῦσι, χείρω τοῦτο ποιεῖ ῥητορικὴν, ἀλλ’ ἡμαρτηκότασ αὐτοὺσ ῥητορικῆσ ταύτῃ γε ταῦτα δεῖ δοκεῖν, ὥσπερ ἐκείνουσ φιλοσοφίασ, ἐπὶ τῷ τοῦ καλλίστου προσχήματι τὴν τοῦ κακουργεῖν ἄδειαν ἑαυτοῖσ ἐκπορίζοντασ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 60:1)
ὥστε εἰ τὸ μὲν μὴ ἀδικεῖσθαι τῆσ ῥητορικῆσ τίθησι, τὸ δὲ μὴ ἀδικεῖν τῆσ φιλοσοφίασ, τοσούτῳ χείρων φιλοσοφία ῥητορικῆσ, ὅσῳ τοῦ ἀδικεῖσθαι τὸ ἀδικεῖν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 61:6)
ὁπότε δ’ αὖ πρὸ τούτου τίθησι τὸ μήτε ἀδικεῖν μήτε ἀδικεῖσθαι, τούτῳ βελτίων αὖ γίγνεται ῥητορικὴ φιλοσοφίασ, ἐπειδή γε ὁμοῦ τῷ ἀδικεῖσθαι καὶ τὸ ἀδικεῖν ἀναιρεῖ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 61:7)
οὐκοῦν ὅτ’ ἀδικεῖν μὲν οὐκ ἐπηνάγκαζεν, ἀδικεῖσθαι δ’ οὐκ ἐᾷ, ὡσ δ’ ἐκ τοῦ λόγου συνέβαινεν, οὐδέτερον τούτων ἐᾷ, οὔτ’ ἀδικεῖν οὔτ’ ἀδικεῖσθαι, εἰ μὲν καὶ τῆσ φιλοσοφίασ ὁ αὐτόσ ἐστιν ὁρ́οσ, φιλοσοφία τισ οὖσα ἡ ῥητορικὴ φαίνεται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 72:15)
εἰ γὰρ φιλοσοφίασ ἕνεκα ἀτίμωσ ὑπὸ τῶν πολλῶν ἀγομένησ πλεῦσαι φῂσ εἰσ Σικελίαν τῷ Δίωνι βοηθὸσ, οὐχ ἧττον ὁ κυβερνήτησ ἐκεῖνον ἔσωζεν ὁ σὲ ἄγων, καὶ ταῦτα μέντοι διὰ τοῦ μεγίστου τῶν πελαγῶν, ἀλλὰ τοσούτῳ σοῦ πλέον εἰπεῖν ἔχει, ὅσῳ καὶ αὐτὸν τὸν μέλλοντα σώζειν τὸν Δίωνα ἔσωζεν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 89:8)
ὁ δ’ οὖν αὐτὸσ λόγοσ καὶ περὶ πάσησ φιλοσοφίασ, καὶ περί γε τῶν τῆσ ἀρετῆσ μερῶν, εἴ τισ βούλοιτο διαιρούμενοσ πρῶτον μὲν σοφίασ δύο προσαγορεύειν, τὴν μὲν ᾗ τὰ βέλτιστα συνίεμεν, τὴν δ’ ἑτέραν ᾗ κακουργοῦσιν, ἔπειτα σωφροσύνην διπλῆν, τὴν μὲν σπουδῆσ ἀξίαν καὶ πολιτικὴν, τὴν δὲ νωθρῶν τε καὶ ὑπτίων, ἔτι δ’ αὖ δικαιοσύνην ὀρθὴν καὶ ἑτέραν ταπεινὴν, καὶ διπλῆν ἀνδρείαν, τὴν μὲν σὺν νῷ καὶ φρεσὶ, τὴν δὲ ἀπόνοιαν καὶ μανίαν οὖσαν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 111:3)
οὕτω τοίνυν καὶ ῥητορικὴν κατὰ τοὺσ ὀρθῶσ μεταχειριζομένουσ καὶ τῷ ὄντι τυγχάνοντασ αὐτῆσ, ἀλλ’ οὐ κατὰ τοὺσ πρόσχημα ποιησαμένουσ τῆσ ἑαυτῶν πλεονεξίασ ἢ φαυλότητοσ ἐξετάζειν εἰκὸσ, κατ’ αὐτόν γε τὸν τοῦ πράγματοσ λόγον, εἰ καὶ μηδεὶσ τετύχηκε, καὶ διαιρεῖν συκοφαντίαν καὶ κολακείαν ἀπὸ τῆσ ῥητορικῆσ, ὥσπερ δὴ καὶ μαγγανείαν καὶ τερατείαν ἀπὸ πάσησ φιλοσοφίασ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 111:5)
σκοπῶ δὲ κἀκεῖνο ὅτι τῆσ αὐτῆσ φιλοσοφίασ ἐστὶν ἄμφω τὼ δόγματε·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 103:2)
καίτοι Νικίασ οὕτωσ ἦν πόρρω τοῦ πρὸσ ἡδονὴν τοῖσ πολίταισ δημηγορεῖν καὶ τοῦ τὰσ ἐπιθυμίασ συναύξειν αὐτοῖσ, ὥστε κρατοῦντασ μὲν τῷ προτέρῳ πολέμῳ Λακεδαιμονίων τοσοῦτον ἔπεισεν εἰρήνην ποιήσασθαι καὶ μηδὲν πλέον ζητεῖν, πάλιν δὲ τινῶν τῶν Σωκράτουσ μὲν ἀκηκοότων πολλὰ δὴ καὶ πολλάκισ περὶ τούτων, πειθομένων δ’ οὐ πάνυ τοῖσ ἐκείνου λόγοισ, ἐναγόντων Ἀθηναίουσ πλεῖν εἰσ Σικελίαν καὶ πράγμαθ’ αἱρεῖσθαι πρὸσ ἅπαντασ ἀνθρώπουσ, ἁπάσασ ἠφίει φωνὰσ, ἀντιλέγων ὑπὲρ τοῦ βελτίστου καὶ διαμαχόμενοσ ὡσ οἱᾶ́ τισ ἂν τῶν ἐπ’ ἔσχατον ἡκόντων φιλοσοφίασ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 162:3)
καὶ οὗτοι τὴν τῆσ φιλοσοφίασ εὐφημίαν προκαλυψάμενοι διὰ ταύτησ κλέψειν οἰόνται τἄνδοθεν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 195:9)
ἀρχὴν δὲ οὐδ’ εἰδέναι μοι δοκοῦσιν οὐδ’ αὐτὸ τοὔνομα τῆσ φιλοσοφίασ ὅπωσ εἶχε τοῖσ Ἕλλησι καὶ ὅτι ἠδύνατο οὐδ’ ὅλωσ τῶν περὶ ταῦτ’ οὐδέν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 195:11)
καὶ ταῦτα μηδεὶσ οἰέσθω βλασφημίαν εἰσ φιλοσοφίαν ἔχειν μηδ’ ἀηδίᾳ μηδεμιᾷ λέγεσθαι, ἀλλὰ πολλῷ μᾶλλον ὑπὲρ φιλοσοφίασ εἶναι καὶ πρὸσ τοὺσ ὑβρίζοντασ ταύτην εἰρῆσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 198:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION