헬라어 문장 내 검색 Language

τούτου δὲ αἴτιον ἔφη εἶναι ὅτι φιλήκοοί εἰσιν οἱ Ἕλληνεσ·
(디오, 크리소토모스, 연설, ΤΡΩΙΚΟΣ ΥΠΕΡ τοῦ ΙΛΙΟΝ ΜΗ ΑΛΩΝΑΙ. 51:1)
ἀλλ̓ ὅμωσ οὕτωσ ἦσαν φιλήκοοι καὶ τῷ τρόπῳ Ἕλληνεσ, ὥστε μικροῦ δεῖν ἅπαντεσ παρῆσαν ἐν τοῖσ ὅπλοισ, βουλόμενοι ἀκούειν.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΒΟΡΥΣΘΕΝΙΤΙΚΟΣ ΟΝ ΑΝΕΓΝΩ ΕΝ ΤΗΙ ΠΑΤΡΙΔΙ. 28:2)
οἵ τε γὰρ φιλοθεάμονεσ πάντεσ ἔμοιγε δοκοῦσι τῷ καταμανθάνειν χαίροντεσ τοιοῦτοι εἶναι, οἵ τε φιλήκοοι ἀτοπώτατοί τινέσ εἰσιν ὥσ γ’ ἐν φιλοσόφοισ τιθέναι, οἳ πρὸσ μὲν λόγουσ καὶ τοιαύτην διατριβὴν ἑκόντεσ οὐκ ἂν ἐθέλοιεν ἐλθεῖν, ὥσπερ δὲ ἀπομεμισθωκότεσ τὰ ὦτα ἐπακοῦσαι πάντων χορῶν περιθέουσι τοῖσ Διονυσίοισ οὔτε τῶν κατὰ πόλεισ οὔτε τῶν κατὰ κώμασ ἀπολειπόμενοι.
(플라톤, Republic, book 5 612:3)
οἱ μέν που, ἦν δ’ ἐγώ, φιλήκοοι καὶ φιλοθεάμονεσ τάσ τε καλὰσ φωνὰσ ἀσπάζονται καὶ χρόασ καὶ σχήματα καὶ πάντα τὰ ἐκ τῶν τοιούτων δημιουργούμενα, αὐτοῦ δὲ τοῦ καλοῦ ἀδύνατοσ αὐτῶν ἡ διάνοια τὴν φύσιν ἰδεῖν τε καὶ ἀσπάσασθαι.
(플라톤, Republic, book 5 631:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION