헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἀλλὰ γὰρ ἴσωσ μετὰ μικρᾶσ διαβολῆσ ἢ φαύλων κατηγόρων ἢ διὰ τῶν ἐπιτυχόντων ἐχθρῶν ἐκινδύνευον, ἀλλ’ οὐ διὰ τῶν ἐρρωμενεστάτων καὶ λέγειν καὶ πράττειν, οἵ τινεσ δύο τῶν τὴν αὐτὴν αἰτίαν ἐχόντων ἐμοὶ ἀπέκτειναν.
(안도키데스, 연설, Ἀνδοκίδου κατὰ Ἀλκιβιάδου 57:1)
λέγομεν δὲ ὅτι πολλαχοῦ κοινὰ θεωρήματά ἐστι καὶ τῶν ἀφελῶν καὶ τῶν πολιτικῶν, αὐτίκα τὸ ἐπισημήνασθαι περὶ πραγμάτων ὧν ἂν μέλλῃσ λέγειν καὶ τὸ ἐπεσκέφθαι αὐτῶν τὴν φύσιν καὶ τὸ ἀντιπῖπτον πρὸσ τὸ ὑπὸ σοῦ λεγόμενον, ὅτι περὶ μικρῶν καὶ φαύλων διαλέγῃ·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., chapter 2 18:1)
οὗτοι μὲν γὰρ οὐδ’ ἂν ἔχοντεσ τὴν ἀρχὴν φυλάξαι μοι δοκοῦσιν, ἐλάττουσ ὄντεσ τῶν πραγμάτων, ἀλλ’ ἐν ἀκαρεῖ τοῦ χρόνου ῥᾳδίωσ ἂν πάλιν οἱοῖ́περ ἦσαν γενέσθαι, ἐκεῖνοι δ’ ἑώσ ἂν καὶ ἡντινοῦν ἀφορμὴν ἔχωσιν, οὐ χαλεπῶσ ἄν μοι δοκοῦσι κατὰ μικρὸν αὐξηθῆναι, ἐπεὶ καὶ τὸ παλαιὸν ἐκ μικρῶν κομιδῆ καὶ φαύλων πολισμάτων ὁρμηθέντεσ, Βοιοῦ καὶ Κυτινίου καὶ Ἐρινεοῦ, καὶ οὐδένων ὄντεσ σεμνότεροι, ἀλλὰ καὶ ἀγαπητῶσ ἐλθόντεσ οὗ νῦν οἰκοῦσι, δι’ ἡμῶν πρῶτον μὲν Πελοποννήσου τὰσ δύο μοίρασ ἔσχον, Μεσσήνην ἀνελόντεσ, ἔπειτα πάσησ τῆσ Ἑλλάδοσ ἦρξαν δυνάμεωσ κατὰ μικρὸν εὐπορήσαντεσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ β# ὑπὲρ Θηβαίων πρῶτος 13:4)
οὕτωσ ἄμφω κακῶν καὶ φαύλων ἐστὶν ἀνθρώπων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Συμβουλευτικὸσ περὶ τοῦ μὴ δεῖν κωμῳδεῖν 3:4)
καὶ οὐδεὶσ τὸν Δαίδαλον οὐδὲ τοὺσ ἄνω θαυμάζει παρὰ τὸν Φειδίαν, ἀλλὰ τοὐναντίον ἐκ μικρῶν καὶ φαύλων τὸ κατ’ ἀρχὰσ εἰσ μεῖζον καὶ τελεώτερον αἱ τέχναι κατέστησαν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 29:7)
ἀλλὰ μὴν τοῦτό γε πάντεσ ἂν εἴποιεν, ὡσ οὐδὲ πρὸσ ἓν τῶν πάντων ἐδέησε νόμων ἡμῖν, ἢ τὸ μηδὲν ὑπ’ ἀλλήλων πάσχειν δυσχερὲσ, μηδὲ τοὺσ φαύλουσ καὶ θρασεῖσ τῶν χρηστῶν κρατεῖν, ἀλλὰ τοὺσ χρηστοὺσ τῶν φαύλων περιεῖναι μετὰ τοῦ δικαίου.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 48:5)
ἕτεροι δ’ εἰσὶν ἴσωσ τινὲσ οἷσ ἔλαττον μέλει τῆσ σῆσ ἀξίασ, ἄλλωσ τε κἂν προφάσεωσ εὐπροσώπου λάβωνται, ὡσ ὑπὲρ ἀνδρῶν οὐδ’ αὐτῶν φαύλων οὐδ’ ἀξίων κακῶσ ἀκούειν ἀμύνονται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 11:8)
οἶμαι τοίνυν ἔγωγε καὶ τὴν ἐπωνυμίαν ἢν ἔσχεν ἐκεῖνοσ ἐν τοῖσ Ἕλλησιν, οὐχ ἥνπερ Μίθαικόσ τε καὶ Θεαρίων, ἀλλὰ τὴν αὐτὴν τῷ Διὶ, μαρτύριον μέγιστον εἶναι τοῖσ ὑπὲρ αὐτοῦ λόγοισ καὶ ὡσ οὐ τῶν φαύλων τισ ἦν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 34:12)
εἰ γὰρ μεταξὺ τούτων ἦσαν οἱ λόγοι καὶ αἱ προαιρέσεισ αὐτῶν, οὐ κολάκων γε ἦσαν οὐδὲ φαύλων ἀνθρώπων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 157:1)
ἀλλ’ εἴ τι φαῦλόν γε ἡ τραγῳδία καὶ φαύλων ἀνθρώπων, πῶσ σε φῶμεν τραγῳδίαν ποιεῖν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 179:10)
μυρίουσ τοίνυν ἑτέρουσ ἔχων εἰπεῖν οὐδὲ πολλοῦ τινοσ ἀξίουσ ἀνθρώπουσ ἐπαρθέντασ ἐφ’ αὑτοῖσ φρονῆσαι, ἐξεπίτηδεσ παραλείπω, δεδοικὼσ μὴ περιστήσω τὸν λόγον εἰσ τοὐναντίον, ὡσ ἄρα καὶ φαύλων εἰή τὸ τὰ τοιαῦτα κοσμεῖν ἑαυτούσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 15:4)
εἰ δ’ ἅμα ταύτησ στερήσονται καὶ ἡμῖν ἔσονται δύσνοι, ὡσ ὑφ’ ἡμῶν ἀτεχνῶσ ὑβρισμένοι, μανία δή που σαφὴσ ἀντὶ μικρῶν καὶ φαύλων λειτουργιῶν τοσούτοισ ἡμᾶσ διαβεβλῆσθαι καὶ κακῶσ ἀκούειν καὶ μῖσοσ ἐν Ἕλλησι καὶ βαρβάροισ ἔχειν, ἐξὸν πᾶν τοὐναντίον θαυμάζεσθαι καὶ φιλεῖσθαι καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν πρὸσ τούτουσ αἰδὼ πάντασ ἐπὶ τὰ ἴσα προτρέπειν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 28:1)
ἐάν τε γὰρ ὡσ φαύλων τῶν δωρεῶν ἀπέχεσθαι φάσκῃσ, ἐναντίον οὑτοιί σοι καθιστᾶσι τὸν λόγον, ἐάν τε πλείστου ἀξίασ, πάντεσ αὐτῶν ἐπ’ ἴσησ μεθέξουσι, καὶ οὐχ οἱ τῶν ἀφ’ Ἁρμοδίου καὶ Ἀριστογείτονοσ μόνοι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 78:3)
καὶ τὸ ἀπορούμενον δ’ ἐνίοτε δῆλον ἐκ τούτων, διὰ τί ποτ’ οὐθὲν βελτίουσ οἱ σπουδαῖοι τῶν φαύλων τὸν ἥμισυν τοῦ βίου·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 24:3)
οἳ μὲν γὰρ τἀγαθὸν ἡδονὴν λέγουσιν, οἳ δ’ ἐξ ἐναντίασ κομιδῇ φαῦλον, οἳ μὲν ἴσωσ πεπεισμένοι οὕτω καὶ ἔχειν, οἳ δὲ οἰόμενοι βέλτιον εἶναι πρὸσ τὸν βίον ἡμῶν ἀποφαίνειν τὴν ἡδονὴν τῶν φαύλων, καὶ εἰ μὴ ἐστίν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 4:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION