헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

μόνοσ δὲ ὁμοίωσ μὲν βασιλεῦσιν, ὁμοίωσ δὲ ἰδιώταισ τίμιοσ, ὁμοίωσ δὲ σοφοῖσ καὶ φαύλοισ, καὶ μεγάλοισ καὶ ἐλάττοσι, καὶ καλῶσ καὶ τοὐναντίον πράττουσι, τοῖσ μὲν τῆσ ὑπαρχούσησ εὐδαιμονίασ ὄνησιν διδοὺσ, τοῖσ δὲ ἀντὶ τῶν ἄλλων δυσχερῶν μόνοσ γιγνόμενοσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸν Σάραπιν 6:3)
ἔτι τοίνυν τὸ μὲν νικᾶν ἐν ταῖσ μάχαισ καὶ τοῖσ φαύλοισ πολλάκισ περιγίγνεται, φρονήσει δὲ καὶ σοφίᾳ κρατεῖν δύνασθαι μόνων ἐστὶ τῶν εἰδότων βουλεύεσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ βασιλέα [σπ.] 11:1)
"τί οὖν οἰεί τοῖσ τε φαύλοισ τῶν ἀνθρώπων καὶ ἐν μηδεμιᾷ ἐπιμελείᾳ ἑαυτῶν οὖσιν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 107:19)
εἰ δ’ οὖν καὶ τοῖσ δεδρακόσιν οὐκ ἀποχρῶσα ἡ πρόφασισ, τοῖσ γε πεπονθόσιν ἐξαρκεῖ τοῦτ’ αὐτὸ δή που μὴ φαύλοισ νομίζεσθαι, ἢ μείζω γ’ ἡμεῖσ τῶν ἐκβαλόντων ἀδικήσαιμεν ἄν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 128:7)
ὅταν γὰρ οἱ μέγιστοι καὶ σεμνότατοι ῥᾳδίωσ κακῶσ ἀκούωσι, καὶ ταῦθ’ ὑπὸ τῶν σοφωτάτων εἶναι δοκούντων, ὀλιγωρία τοῦ νόμου τοῖσ φαύλοισ ἐγγίγνεται, ὥστ’ οὐδὲν ὠφελοῦνται τοσοῦτον ὄσον βλάπτονται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 189:3)
καὶ μηδεὶσ εἴπῃ ὡσ ἐπειδή τινεσ φαῦλοι ταύτησ μετέσχον, διὰ τοῦτο καὶ ταύτην ἐν τοῖσ φαύλοισ θετέον.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 7:1)
ἅμα δὲ φανερὸν ὅτι οὐδ’ ἐν τοῖσ φαύλοισ αὕτη ἡ φιλία·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 73:1)
αἱ δ’ ἄλλαι ἐγγίνονται φιλίαι καὶ ἐν παισὶ καὶ θηρίοισ καὶ τοῖσ φαύλοισ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 86:2)
ἴσωσ δὲ καὶ ἐν τοῖσ φαύλοισ ἔστι τι φυσικὸν ἀγαθὸν κρεῖττον ἢ καθ’ αὑτά, ὃ ἐφίεται τοῦ οἰκείου ἀγαθοῦ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 17:4)
εὔλογον δή, ὥσπερ παισὶ καὶ ἀνδράσιν ἕτερα φαίνεται τίμια, οὕτω καὶ φαύλοισ καὶ ἐπιεικέσιν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 80:2)
εἰ δ’ ἐφ’ ἡμῖν τὰ καλὰ πράττειν καὶ τὰ αἰσχρά, ὁμοίωσ δὲ καὶ τὸ μὴ πράττειν, τοῦτο δ’ ἦν τὸ ἀγαθοῖσ καὶ κακοῖσ εἶναι, ἐφ’ ἡμῖν ἄρα τὸ ἐπιεικέσι καὶ φαύλοισ εἶναι.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 62:5)
οὐδὲ γὰρ ἐπιεικοῦσ ἐστὶν ἡ αἰσχύνη, εἴπερ γίνεται ἐπὶ τοῖσ φαύλοισ οὐ γὰρ πρακτέον τὰ τοιαῦτα·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 155:2)
δι’ ἡδονὴν μὲν οὖν καὶ διὰ τὸ χρήσιμον καὶ φαύλουσ ἐνδέχεται φίλουσ ἀλλήλοισ εἶναι καὶ ἐπιεικεῖσ φαύλοισ καὶ μηδέτερον ὁποιῳοῦν, δι’ αὑτοὺσ δὲ δῆλον ὅτι μόνουσ τοὺσ ἀγαθούσ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 8 41:2)
φαίνεται δὲ τὰ εἰρημένα καὶ τοῖσ πολλοῖσ ὑπάρχειν, καίπερ οὖσι φαύλοισ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 9 50:1)
σχεδὸν δὲ οὐδὲ τοῖσ φαύλοισ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 9 51:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION