헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ ἐγὼ τότε πρῶτον ἐμαυτὸν ἡγησάμην ἰσόπαλον εἶναι τοῖσ ἐχθροῖσ, οὐ τοῖσδε τοῖσ φανεροῖσ, ὡσ οἰέται Καῖσαρ, ἀλλὰ τοῖσ πλέοσί τε καὶ δυνατωτέροισ καὶ ἀφανέσιν ἔτι εἶναι θέλουσι.
(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 5 7:5)
οὐδεὶσ γὰρ οὕτω σκαιόσ ἐστιν οὐδὲ τἀναντία τοῖσ φανεροῖσ φρονῶν ὅστισ οὐ συμφήσει ὡσ εἰσ τὰσ ναῦσ ἧκε τότε τοῖσ Ἕλλησι τὰ πράγματα, οὐδ’ ὡσ τοῦτο ἄριστον ἦν τῆσ γνώμησ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 42:2)
ἐδόκουν εἶναι ἐν Σμύρνῃ, πᾶσαν ἀπιστίαν ἀπιστῶν τοῖσ φανεροῖσ καὶ ὁρωμένοισ, διὰ τὸ μὴ συνειδέναι ἐμαυτῷ ὁδοιπορήσαντι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι α# 13:11)
πάντεσ γὰρ ὡσ εἰσ πατρίδα αὑτῶν κομίζονται καὶ οὐδεὶσ οὕτωσ ἀγνώμων οὐδ’ οὕτωσ σφόδρα ὁμόσε τοῖσ φανεροῖσ ἰὼν, ὅστισ οὐκ ἂν συγχωρήσειε ταμιεῖόν τε κοινὸν τῆσ Ἀσίασ εἶναι τὴν πόλιν καὶ τῆσ χρείασ καταφυγήν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ ὁμονοίασ ταῖσ πόλεσιν 6:7)
πῶσ γὰρ οὐκ ἄτοπον τῷ μὲν λέγοντι μέμφεσθαι ὡσ λίαν γνώριμα καὶ παλαιὰ καὶ πᾶσι δοκοῦντα συμβουλεύει, αὐτοὺσ δὲ μὴ τολμᾶν χρῆσθαι τοῖσ οὕτω φανεροῖσ, ἀλλὰ μὴ μόνον πρὸσ αὑτοὺσ στασιαστικῶσ ἔχειν, ἀλλὰ καὶ παντὶ τῷ μέχρι τούτου χρόνῳ διαφέρεσθαι;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδίοισ περὶ ὁμονοίας 2:11)
ἀλλ’ εἰ χρὴ τἀληθὲσ εἰπεῖν, ὁ τἀναντία τοῖσ φανεροῖσ φρονῶν καὶ τὸ μὲν κοινῇ σῶζον τὴν πόλιν οὐ μὰ Δία σκοπῶν, ὃ δὲ πρὸσ ὀλέθρου ταυτηὶ καθειστήκει, πᾶσαν εἰσφέρων ὑπὲρ τούτου σπουδὴν, καὶ τῷ τοῖσ λόγοισ ᾗ βούλεται δύνασθαι χρῆσθαι νῦν μὲν πρὸσ τὸ δοκοῦν ἑαυτῷ μεμνημένοσ τῶν νόμων, νῦν δὲ τοὺσ οὐκ ὄντασ νόμουσ εἰσ νόμουσ τιθείσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 28:8)
ταῦτα γὰρ αἴτια τοῖσ φανεροῖσ τῶν θείων.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 6 15:3)
πρῶτον οὖν τοῦτο θεωρητέον, ὅτι τὰ τοιαῦτα πέφυκεν ὑπ’ ἐνδείασ καὶ ὑπερβολῆσ φθείρεσθαι, δεῖ γὰρ ὑπὲρ τῶν ἀφανῶν τοῖσ φανεροῖσ μαρτυρίοισ χρῆσθαι ὥσπερ ἐπὶ τῆσ ἰσχύοσ καὶ τῆσ ὑγιείασ ὁρῶμεν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 17:3)
ἀποδείξω γὰρ αὐτὸν οὐ μόνον τὴν προῖκ’ οὐ δεδωκότα, ἧσ φησι νῦν ἀποτετιμῆσθαι τὸ χωρίον, ἀλλὰ καὶ ἐξ ἀρχῆσ τοῖσ ἐμοῖσ ἐπιβουλεύσαντα, καὶ πρὸσ τούτοισ τὴν μὲν γυναῖκ’ οὐκ ἀπολελοιπυῖαν, ὑπὲρ ἧσ ἐξήγαγέ μ’ ἐκ ταύτησ τῆσ γῆσ, προϊστάμενον δ’ ἐπ’ ἀποστερήσει τῶν ἐμῶν Ἀφόβου καὶ τούτουσ ὑπομένοντα τοὺσ ἀγῶνασ, οὕτω μεγάλοισ τεκμηρίοισ καὶ φανεροῖσ ἐλέγχοισ ὥσθ’ ὑμᾶσ ἅπαντασ εἴσεσθαι σαφῶσ ὅτι δικαίωσ καὶ προσηκόντωσ οὗτοσ φεύγει ταύτην ὑπ’ ἐμοῦ τὴν δίκην.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Πρὸσ Ὀνήτορα Ἐξούλησ Α 5:1)
χρῆν γὰρ αὐτόν, εἰ τὸ πρᾶγμ’ ἐνόμιζεν δίκαιον, ἐπὶ τοῖσ ὕστερον γενησομένοισ θεῖναι τὸν νόμον, καὶ μὴ συνενεγκόντ’ εἰσ ταὐτὸ τὰ μέλλοντα τοῖσ παρεληλυθόσιν καὶ τὰ μὴ δῆλα τοῖσ φανεροῖσ ἀδικήμασιν, εἶτ’ ἐπὶ πᾶσι γράψαι τὴν αὐτὴν γνώμην.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Τιμοκράτους 115:2)
εἰ μὲν γὰρ ὀφθήσεσθ’ ἐπὶ τοῖσ οὕτω φανεροῖσ καὶ μεγάλοισ ἀδικήμασιν ὀργιζόμενοι καὶ τιμωρούμενοι, δόξετε τοῦθ’, ὅπερ ἐστέ, δικασταὶ καὶ φύλακεσ τῶν νόμων εἰσεληλυθέναι·
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστογείτονοσ Α 8:2)
ἐπιδείξω δὲ τοῦτον οὐ μόνον ὡμολογηκότ’ εἶναι τὸν Μιλύαν ἐλεύθερον, ἀλλὰ καὶ φανερὸν τοῦτ’ ἔργῳ πεποιηκότα, καὶ πρὸσ τούτοισ <τοὺσ> ἐκ βασάνου περὶ αὐτῶν πεφευγότα τοῦτον τοὺσ ἀκριβεστάτουσ ἐλέγχουσ, καὶ οὐκ ἐθελήσαντ’ ἐκ τούτων ἐπιδεῖξαι τὴν ἀλήθειαν, ἀλλὰ πανουργοῦντα καὶ μάρτυρασ ψευδεῖσ παρεχόμενον καὶ διακλέπτοντα τοῖσ ἑαυτοῦ λόγοισ τὴν ἀλήθειαν τῶν πεπραγμένων, οὕτω μεγάλοισ καὶ φανεροῖσ ἐλέγχοισ ὥσθ’ ὑμᾶσ πάντασ εἴσεσθαι σαφῶσ, ὅτι ἡμεῖσ μὲν ἀληθῆ λέγομεν, οὗτοσ δ’ οὐδὲν ὑγιὲσ εἴρηκεν.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Πρὸσ Ἄφοβον ὑπὲρ Φάνου Ψευδομαρτυριῶν 8:1)
παρ’ οἷσ γὰρ καὶ τὰ τῶν μοιχειῶν μεγαλοπρεπέστερόν πωσ παραπέμπεται, πολλῆσ καὶ σφόδρα φιλανθρώπου τῆσ εὐγνωμοσύνησ τυγχάνοντα, τὰ μὲν πολλὰ ὑπὸ χρηστότητοσ οὐκ αἰσθανομένων τῶν ἀνδρῶν, τὰ δέ τινα οὐχ ὁμολογούντων εἰδέναι, ξένουσ δὲ καὶ φίλουσ καὶ ξυγγενεῖστοὺσ μοιχοὺσ καλουμένουσ ἀνεχομένων, καὶ αὐτῶν ἐνίοτε φιλοφρονουμένων καὶ παρακαλούντων ἐν ταῖσ ἑορταῖσ καὶ θυσίαισ ἐπὶ τὰσ ἑστιάσεισ, ὡσ ἂν οἶμαι τοὺσ οἰκειοτάτουσ, ἐπὶ δὲ τοῖσ σφόδρα ἐκδήλοισ καὶ φανεροῖσ μετρίασ τὰσ ὀργὰσ ποιουμένων·
(디오, 크리소토모스, 연설, ΕΥΒΟΙΚΟΣ ἢ ΚΥΝΗΓΟΣ. 171:2)
καὶ ὅτε μάλιστα δεῖ τῆσ εὐσεβείασ αὐτοῖσ καὶ τῆσ δικαιοσύνησ ἔγγιστα τοῦ φθονεῖσθαι γεγενημένοισ καὶ πᾶσι φανεροῖσ ἐφ’ οἷσ ἂν νοήσωσιν ἢ πράξωσι καθεστῶσι, τόθ’ ὡσ οὐκέτι βλέποντοσ αὐτοὺσ τοῦ θεοῦ ἢ διὰ τὴν ἐξουσίαν δεδιότοσ οὕτωσ ἐμπαροινοῦσι τοῖσ πράγμασιν.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 6 340:1)
ἐνίων δὲ καὶ κατὰ στῖφοσ ἐξιόντων καὶ τοῖσ προτεταγμένοισ εἰσ χεῖρασ ἐρχομένων, Ἡρώδησ τὸ μὲν πρῶτον ἐκέλευσεν κηρύσσειν περὶ τὸ τεῖχοσ, ὡσ ἐπ’ ἀγαθῷ τε παρείη τοῦ δήμου καὶ ἐπὶ σωτηρίᾳ τῆσ πόλεωσ, μηδὲν μηδὲ τοῖσ φανεροῖσ τῶν ἐχθρῶν μνησικακήσων, ἀλλὰ παρέξων καὶ τοῖσ διαφορωτάτοισ ἀμνηστίαν τῶν εἰσ αὐτὸν ἁμαρτημάτων.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 14 512:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION