헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἦν μὲν Διονυσίων τῶν ἐν ἄστει ἡ πομπή, ἐπόμπευον δ’ ἐν ταὐτῷ ὅ τε Μισγόλασ ὁ τοῦτον ἀνειληφὼσ καὶ Φαῖδροσ Καλλίου Σφήττιοσ.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 432)
τοῖοσ ἐήν Διὸσ υἱόσ, ἔτι χνοάοντασ ἰούλουσ ἀντέλλων, ἔτι φαιδρὸσ ἐν ὄμμασιν.
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 2 1:23)
θόρυβον χρηστὸν ληναί̈την, ἵν’ ὁ ποιητὴσ ἀπίῃ χαίρων κατὰ νοῦν πράξασ, φαιδρὸσ λάμποντι μετώπῳ.
(아리스토텔레스, Parabasis, pnigos1)
φαιδρὸσ δὲ κρατὴρ θηρίκλειοσ ἐν μέσῳ ἕστηκε λευκοῦ νέκταροσ παλαιγενοῦσ πλήρησ, ἀφρίζων ὃν λαβὼν ἐγὼ κενὸν τρίψασ, ποήσασ λαμπρόν, ἀσφαλῆ βάσιν στήσασ, συνάψασ καρπίμοισ κισσοῦ κλάδοισ ἔστεψα.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 43 1:4)
οὐκ ἐπὶ μὲν τοῖσ ἑτέρων εὐτυχήμασι φαιδρὸσ ἐγὼ καὶ γεγηθὼσ κατὰ τὴν ἀγορὰν περιέρχομαι, τὴν δεξιὰν προτείνων καὶ εὐαγγελιζόμενοσ τούτοισ οὓσ ἂν ἐκεῖσ’ ἀπαγγελεῖν οἰώμαι, τῶν δὲ τῆσ πόλεωσ ἀγαθῶν πεφρικὼσ ἀκούω καὶ στένων καὶ κύπτων εἰσ τὴν γῆν, ὥσπερ οἱ δυσσεβεῖσ οὗτοι, οἳ τὴν μὲν πόλιν διασύρουσιν, ὥσπερ οὐχ αὑτοὺσ διασύροντεσ, ὅταν τοῦτο ποιῶσιν, ἔξω δὲ βλέπουσι, καὶ ἐν οἷσ ἀτυχησάντων τῶν Ἑλλήνων ηὐτύχησ’ ἕτεροσ, ταῦτ’ ἐπαινοῦσι καὶ ὅπωσ τὸν ἅπαντα χρόνον μενεῖ φασὶ δεῖν τηρεῖν.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 449:1)
τῶν δὲ ἄλλων ἕκαστοσ τῶν μηδεμίαν χορηγίαν ἐχόντων, ὑπὸ δὲ τῆσ αὐτῆσ νόσου κρατουμένων, περιέρχεται πρὸσ ἕτερον ζῶν καὶ τί περὶ αὐτοῦ λέγει τισ φροντίζων, κἂν μὲν εὐφημήσῃ τισ, ὡσ οἰέται, μακάριοσ καὶ φαιδρόσ, εἰ δὲ μή, ταπεινόσ τε καὶ κατηφὴσ καὶ τοιοῦτον αὑτὸν εἶναι νομίζων ὁποῖον ἂν εἴπῃ τισ.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΔΟΞΗΣ ΠΡΩΤΟΣ. 21:1)
τοῦ δ’ ἠθικοῦ ἥ τε Ἀπολογία καὶ ὁ Κρίτων καὶ Φαίδων καὶ Φαῖδροσ καὶ τὸ Συμπόσιον Μενέξενόσ τε καὶ Κλειτοφῶν καὶ Ἐπιστολαὶ καὶ Φίληβοσ Ἵππαρχοσ Ἀντερασταί·
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, G, PLATWN 49:4)
Φαῖδροσ ἢ περὶ ἔρωτοσ, ἠθικόσ.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, G, PLATWN 57:13)
ἐπὶ <δὲ> τὴν <ποίησιν τοῦ στεφάνου καὶ τὴν> οἰκοδομὴν κεχειροτόνηνται Θράσων Ἀνακαιεύσ, Φιλοκλῆσ Πειραιεύσ, Φαῖδροσ Ἀναφλύστιοσ, Μέδων Ἀχαρνεύσ, Μίκυθοσ Συπαληττεύσ, Δίων Παιανιεύσ.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, ISTORIWN Z, Kef. a'. ZHNWN 12:1)
οὔτε τοῖσ προσιοῦσιν εὐμενὴσ οὐδὲ πρᾷοσ ἦν, ἀλλ’ οἱᾶ δὴ τύραννοσ, βαρύσ τε καὶ χαλεπὸσ ὀργὴν καὶ φοβερὸσ μᾶλλον ἢ φαιδρὸσ ὀφθῆναι·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 41 5:1)
καὶ τὸ πάντων οἴκτιστον, ὁ μὲν οὐκ εἰδὼσ τὰ γεγενημένα προσέρχεται τῷ φίλῳ φαιδρὸσ ἅτε μηδὲν ἑαυτῷ φαῦλον συνεπιστάμενοσ καὶ τὰ συνήθη λέγει καὶ ποιεῖ, παντὶ τρόπῳ ὁ ἄθλιοσ ἐνηδρευμένοσ·
(루키아노스, Calumniae non temere credundum, (no name) 23:1)
τοιοῦτόσ τισ ἦν ὁ τρόποσ τῆσ φιλοσοφίασ αὐτοῦ, πρᾶοσ καὶ ἥμεροσ καὶ φαιδρόσ·
(루키아노스, (no name) 9:3)
ὅτε δὲ συνῆκεν οὐκέθ’ οἱο͂́σ τε ὢν αὑτῷ ἐπικουρεῖν, εἰπὼν πρὸσ τοὺσ παρόντασ τὸν ἐναγώνιον τῶν κηρύκων πόδα λήγει μὲν ἀγὼν τῶν καλλίστων ἄθλων ταμίασ, καιρὸσ δὲ καλεῖ μηκέτι μέλλειν, καὶ πάντων ἀποσχόμενοσ ἀπῆλθεν τοῦ βίου φαιδρὸσ καὶ οἱο͂σ ἀεὶ τοῖσ ἐντυγχάνουσιν ἐφαίνετο.
(루키아노스, (no name) 65:1)
Χαρμίδησ, ὦ Μένιππε, καὶ Φαῖδροσ καὶ ὁ τοῦ Κλεινίου.
(루키아노스, Dialogi mortuorum, Μένιπποσ, Αἰακόσ καὶ Πυθαγόρασ. 14:2)
θάρρει μόνον καὶ φαιδρὸσ ἴσθι καὶ μηδὲν ἐπιπόθει τῶν κάτω Τί δαὶ ὑμῖν χρήσιμοσ ἂν γενοίμην;
(루키아노스, Dialogi deorum, Ζευσ, Γανυμήδησ. 6:6)

SEARCH

MENU NAVIGATION