헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ναί, φασί τινεσ, ἂν Κόρινθόν τε φυλάττωμεν καὶ συμμάχουσ ἔχωμεν Ἀργείουσ.
(안도키데스, 연설, Περὶ τῆσ πρὸσ Λακεδιμονίουσ εἰρήνης 37:1)
πρὸ δὲ πάντων, ὡσ ἂν εἰδείην ὑμᾶσ ἔγωγε ὧν συνετίθεσθε μεμνημένουσ τε καὶ νίκην πάντωσ ἢ θάνατον αἱρουμένουσ, καθέλετέ μοι προϊόντεσ ἐπὶ τὴν μάχην τὰ τείχη τὰ σφέτερα αὐτῶν καὶ τὴν τάφρον ἐγχώσατε, ἵνα μηδὲν ἔχωμεν, ἂν μὴ κρατῶμεν, ἴδωσι δ’ ἡμᾶσ ἀσταθμεύτουσ οἱ πολέμιοι καὶ συνῶσιν, ὅτι πρὸσ ἀνάγκησ ἐστὶν ἡμῖν ἐν τοῖσ ἐκείνων σταθμεῦσαι.
(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 11 3:7)
ἀλλ’, ὦ ἄνδρεσ, οἱ τῆσ μεγάλησ ἔνοικοι πόλεωσ, εἴ τι μέτεστιν ὑμῖν προνοίασ μὴ ἐμὲ ψεύσασθαι τὴν εὐχὴν, συνάρασθε τῷ τολμήματι, ἵνα τῶν ἐγκωμίων πρῶτον ἀρχόμενοι καὶ τοῦτο ἔχωμεν λέγειν ὅτι εὐθὺσ μὲν τοιούτοισ ἀνδράσιν ἐντυχεῖν ἦν, ὑφ’ ὧν τισ, κἂν ἄμουσοσ ᾖ τὸ πρὶν, κατ’ Εὐριπίδην, ἐμμελήσ τε καὶ δεξιὸσ εὐθὺσ γίγνεται καὶ δύναται λέγειν καὶ περὶ τῶν μειζόνων ἢ καθ’ αὑτόν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 1:6)
ὅλωσ δὲ, ὦ Ἀθηναῖοι, εἰ νῦν σώων ὄντων Λακεδαιμονίων δεδοίκαμεν μὴ τῷ βασιλεῖ προσθῶνται Θηβαῖοι, τί ποιήσομεν ἡνίκ’ ἂν μηδὲ τούτουσ ἔτι κοινωνοὺσ ἔχωμεν, ἀλλὰ μόνοι μεταξὺ Θηβαίων καὶ τῶν βαρβάρων ἀπολειφθῶμεν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ γ# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων δεύτερος 5:9)
ἢ δέδιμεν μή τιν’ ἔχωμεν ἰσχυρὸν σύμμαχον;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ δ# ὑπὲρ Θηβαίων δεύτερος 5:1)
ἐὰν οὖν ἔχωμεν λέγειν πόσασ ἀναγκαῖον ὑπάρχειν πάσῃ πόλει, καὶ πόσασ οὐκ ἀναγκαῖον μὲν δεῖ δ’ ὑπάρχειν, ῥᾷον ἄν τισ εἰδὼσ ταῦτα συνίδοι ποίασ ἁρμόττει συνάγειν ἀρχὰσ εἰσ μίαν ἀρχήν.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 4 252:2)
ἔτι δὲ τἀναντία δεῖ δύνασθαι πείθειν, καθάπερ καὶ ἐν τοῖσ συλλογισμοῖσ, οὐχ ὅπωσ ἀμφότερα πράττωμεν οὐ γὰρ δεῖ τὰ φαῦλα πείθειν, ἀλλ’ ἵνα μὴ λανθάνῃ πῶσ ἔχει, καὶ ὅπωσ ἄλλου χρωμένου τοῖσ λόγοισ μὴ δικαίωσ αὐτοὶ λύειν ἔχωμεν.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 1 12:3)
ἐπεὶ δ’ ὁμολογοῦντεσ πολλάκισ πεπραχέναι ἢ τὸ ἐπίγραμμα οὐχ ὁμολογοῦσιν ἢ περὶ ὃ τὸ ἐπίγραμμα, οἱο͂ν λαβεῖν μὲν ἀλλ’ οὐ κλέψαι, καὶ πατάξαι πρότερον ἀλλ’ οὐχ ὑβρίσαι, καὶ συγγενέσθαι ἀλλ’ οὐ μοιχεῦσαι, ἢ κλέψαι μὲν ἀλλ’ οὐχ ἱεροσυλῆσαι οὐ γὰρ θεοῦ τι, ἢ ἐπεργάσασθαι μὲν ἀλλ’ οὐ δημοσίαν, ἢ διειλέχθαι μὲν τοῖσ πολεμίοισ ἀλλ’ οὐ προδοῦναι, διὰ ταῦτα δέοι ἂν καὶ περὶ τούτων διωρίσθαι, τί κλοπή, τί ὕβρισ, τί μοιχεία, ὅπωσ ἐάν τε ὑπάρχειν ἐάν τε μὴ ὑπάρχειν βουλώμεθα δεικνύναι ἔχωμεν ἐμφανίζειν τὸ δίκαιον.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 13 9:1)
ἐάν τε γὰρ ἔχωμεν <ἕν> τι οὐχ οὕτω, λέλυται, ὅτι οὐκ ἀναγκαῖον, εἰ καὶ τὰ πλείω ἢ πλεονάκισ ἄλλωσ, ἐάν τε καὶ τὰ πλείω καὶ τὰ πλεονάκισ οὕτω, μαχετέον ἢ ὅτι τὸ παρὸν οὐχ ὅμοιον ἢ οὐχ ὁμοίωσ, ἢ διαφοράν γέ τινα ἔχει.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 25 13:2)
ἥξουσι καὖθισ, ἢν ἔχωμεν τὴν Πύλον.
(아리스토파네스, Peace, Prologue, anapests 2:14)
φθόγγουσ δ’ ἀλύρουσ θρηνοῦμεν ἐπὰν μηδὲν ἔχωμεν χρῶμα δ’ ἀσίτων ἡμῶν ὄντων γίνεται ὠχρόν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 44 2:2)
ἵν’ οὖν, εἰ καὶ μηδὲν ἄλλο, ταύτην γε ἔχωμεν παραψυχήν, τὸ καὶ τοῦτον ὁρᾶν ἡσυχίαν ἄγοντα, βοηθήσαθ’ ἡμῖν, ἐλεήσατε τοὺσ ὑπὲρ τῆσ πατρίδοσ ἡμῶν τετελευτηκότασ, ἀναγκάσατ’ αὐτὸν ὑπὲρ αὐτῆσ τῆσ ἐνδείξεωσ ἀπολογεῖσθαι, καὶ τοιοῦτοι γένεσθ’ αὐτῷ δικασταὶ τῶν λεγομένων οἱο͂σ ἡμῶν οὗτοσ ἐγένετο κατήγοροσ, ὃσ ἐξαπατήσασ τοὺσ δικαστὰσ οὐκ ἠθέλησε τιμήσασθαι μετρίου τινὸσ τιμήματοσ τῷ πατρὶ τῷ ἐμῷ, πολλὰ ἐμοῦ δεηθέντοσ καὶ τοῦτον ἱκετεύσαντοσ πρὸσ τῶν γονάτων, ἀλλ’ ὥσπερ τὴν πόλιν προδεδωκότι τῷ πατρὶ δέκα ταλάντων ἐτιμήσατο.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Ἔνδειξισ κατὰ Θεοκρίνου 100:1)
"Πρῶτον μὲν οὖν τὰ ὑποτεταγμένα τοῖσ φθόγγοισ, ὦ Ἡρόδοτε, δεῖ εἰληφέναι, ὅπωσ ἂν τὰ δοξαζόμενα ἢ ζητούμενα ἢ ἀπορούμενα ἔχωμεν εἰσ ταῦτα ἀνάγοντεσ ἐπικρίνειν, καὶ μὴ ἄκριτα πάντα ἡμῖν <ἰῄ> εἰσ ἄπειρον ἀποδεικνύουσιν ἢ κενοὺσ φθόγγουσ ἔχωμεν.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, I, EPIKOUROS 37:2)
"Ἔτι τε τὰσ αἰσθήσεισ δεῖ πάντωσ τηρεῖν καὶ ἁπλῶσ τὰσ παρούσασ ἐπιβολὰσ εἴτε διανοίασ εἴθ’ ὅτου δήποτε τῶν κριτηρίων, ὁμοίωσ δὲ καὶ τὰ ὑπάρχοντα παθη, ὅπωσ ἂν καὶ τὸ προσμένον καὶ τὸ ἄδηλον ἔχωμεν οἷσ σημειωσόμεθα.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, I, EPIKOUROS 38:2)
καὶ τὴν αὐτάρκειαν δὲ ἀγαθὸν μέγα νομίζομεν, οὐχ ἵνα πάντωσ τοῖσ ὀλίγοισ χρώμεθα, ἀλλ’ ὅπωσ ἐὰν μὴ ἔχωμεν τὰ πολλά, τοῖσ ὀλίγοισ ἀρκώμεθα, πεπεισμένοι γνησίωσ ὅτι ἥδιστα πολυτελείασ ἀπολαύουσιν οἱ ἥκιστα ταύτησ δεόμενοι, καὶ ὅτι τὸ μὲν φυσικὸν πᾶν εὐπόριστόν ἐστι, τὸ δὲ κενὸν δυσπόριστον.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, I, EPIKOUROS 130:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION