헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐνοχλούμενοσ δ’ ὑπὸ τῶν δημάρχων καὶ τῶν πλουσίων, οὐκ ἐώντων ἀναδοθῆναι περὶ αὐτοῦ χειροτονίαν, ἀνέσχε τὸ σημεῖον.
(아피아노스, The Civil Wars, book 1, chapter 2 2:2)
προγράφονται χωρὶσ δίκησ, καὶ τὰ ὄντα αὐτοῖσ δημεύεται, καὶ κτείνονται χωρὶσ καταδίκησ ἐν οἰκίαισ, ἐν στενωποῖσ, ἐν ἱεροῖσ, ὑπὸ στρατιωτῶν, ὑπὸ θεραπόντων, ὑπὸ ἐχθρῶν, ἐκ μυχῶν ἀνασπώμενοι καὶ διωκόμενοι πανταχῇ, τῶν νόμων τὸν ἐθέλοντα φεύγειν ἐώντων.
(아피아노스, The Civil Wars, book 4, chapter 12 7:2)
χρημάτων τ’ ἔχρῃζε καὶ ἠπόρει, Ῥωμαίων οὔτε εἰσφερόντων οὔτε τοὺσ πόρουσ ἐώντων, οὓσ ἐπινοήσειε.
(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 10 5:4)
"αἴτιοσ μὲν αὑτῷ διὰ πλεονεξίαν Ἀντίοχοσ καὶ τῶν νῦν καὶ τῶν πρότερον γεγονότων, ὃσ ἀρχὴν μεγίστην ἔχων τε, καὶ Ῥωμαίων αὐτὸν ἐώντων ἔχειν, Πτολεμαίου συγγενοῦσ ἰδίου καὶ Ῥωμαίοισ φίλου Συρίαν τὴν κοίλην ἀφείλετο, καὶ ἐσ τὴν Εὐρώπην οὐδὲν αὐτῷ προσήκουσαν ἐμβαλὼν Θρᾴκην κατεστρέφετο καὶ Χερρόνησον ὠχύρου καὶ Λυσιμάχειαν ἤγειρεν, ἔσ τε τὴν Ἑλλάδα διελθὼν ἐδουλοῦτο τοὺσ Ἕλληνασ ὑπὸ Ῥωμαίων ἄρτι αὐτονόμουσ ἀφειμένουσ, μέχρι περὶ Θερμοπύλασ ἡττήθη μάχῃ.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 7 2:5)
μόνον γοῦν τοῦτο πάντων φρεάτων ἀρυτομένων καὶ ἐώντων τὸ ἴσον ἀεὶ μέτρον παρέχεται, τῷ τετρημένῳ πίθῳ τὸ ἀντίστροφον ποιοῦν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸ φρέαρ τοῦ Ἀσκληπιοῦ 3:4)
προσφάτωσ δὲ καὶ τὰ βαλανεῖα παρῆκται, τὴν ἀρχὴν οὐδὲ ἔνδον τῆσ πόλεωσ ἐώντων εἶναι αὐτά, ὧν τὸ βλαπτικὸν Ἀντιφάνησ δηλοῖ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, book 1, chapter 321)
ἐπὶ Χαιρώνδου ἄρχοντοσ, ἐλαφηβολιῶνοσ ἕκτῃ ἱσταμένου, Αἰσχίνησ Ἀτρομήτου Κοθωκίδησ ἀπήνεγκε πρὸσ τὸν ἄρχοντα παρανόμων κατὰ Κτησιφῶντοσ τοῦ Λεωσθένουσ Ἀναφλυστίου, ὅτι ἔγραψε παράνομον ψήφισμα, ὡσ ἄρα δεῖ στεφανῶσαι Δημοσθένην Δημοσθένουσ Παιανιέα χρυσῷ στεφάνῳ, καὶ ἀναγορεῦσαι ἐν τῷ θεάτρῳ Διονυσίοισ τοῖσ μεγάλοισ, τραγῳδοῖσ καινοῖσ, ὅτι στεφανοῖ ὁ δῆμοσ Δημοσθένην Δημοσθένουσ Παιανιέα χρυσῷ στεφάνῳ ἀρετῆσ ἕνεκα καὶ εὐνοίασ ἧσ ἔχων διατελεῖ εἴσ τε τοὺσ Ἕλληνασ ἅπαντασ καὶ τὸν δῆμον τὸν Ἀθηναίων καὶ ἀνδραγαθίασ, καὶ διότι διατελεῖ πράττων καὶ λέγων τὰ βέλτιστα τῷ δήμῳ καὶ πρόθυμόσ ἐστι ποιεῖν ὅ τι ἂν δύνηται ἀγαθόν, πάντα ταῦτα ψευδῆ γράψασ καὶ παράνομα, τῶν νόμων οὐκ ἐώντων πρῶτον μὲν ψευδεῖσ γραφὰσ εἰσ τὰ δημόσια γράμματα καταβάλλεσθαι, εἶτα τὸν ὑπεύθυνον στεφανοῦν ἔστι δὲ Δημοσθένησ τειχοποιὸσ καὶ ἐπὶ τῷ θεωρικῷ τεταγμένοσ, ἔτι δὲ μὴ ἀναγορεύειν τὸν στέφανον ἐν τῷ θεάτρῳ Διονυσίοισ τραγῳδῶν τῇ καινῇ, ἀλλ’ ἐὰν μὲν ἡ βουλὴ στεφανοῖ, ἐν τῷ βουλευτηρίῳ ἀνειπεῖν, ἐὰν δὲ ἡ πόλισ, ἐν πυκνὶ τῇ ἐκκλησίᾳ.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 76:1)
ὅσων δίκη πρότερον ἐγένετο ἢ εὔθυνα ἢ διαδικασία περί του ἐν δικαστηρίῳ, ἢ ἰδίᾳ ἢ δημοσίᾳ, ἢ τὸ δημόσιον ἀπέδοτο, μὴ εἰσάγειν περὶ τούτων εἰσ τὸ δικαστήριον μηδ’ ἐπιψηφίζειν τῶν ἀρχόντων μηδένα, μηδὲ κατηγορεῖν ἐώντων ἃ οὐκ ἐῶσιν οἱ νόμοι.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Τιμοκράτους 76:1)
καίτοι τίνοσ ἂν ὑμῖν ἀποσχέσθαι δοκεῖ λήμματοσ ἢ τί ποιεῖν ἂν ὀκνῆσαι κέρδουσ εἵνεκα, ὅστισ ἐναντί’ αὐτὸσ αὑτῷ νομοθετεῖν ἠξίωσεν, οὐδὲ τοῖσ ἄλλοισ τῶν νόμων ἐώντων;
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Τιμοκράτους 102:1)
ἡμεῖσ γάρ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, γεγενημένου μὲν διαλογισμοῦ καὶ ἀφέσεωσ τῆσ τραπέζησ καὶ τοῦ ἀσπιδοπηγείου τῆσ μισθώσεωσ, γεγενημένησ δὲ διαίτησ καὶ πάλιν πάντων ἀφέσεωσ, οὐκ ἐώντων τῶν νόμων δίκασ ὧν ἂν ἀφῇ τισ ἅπαξ λαγχάνειν, συκοφαντοῦντοσ τούτου καὶ παρὰ τοὺσ νόμουσ δικαζομένου παρεγραψάμεθ’ ἐκ τῶν νόμων μὴ εἶναι τὴν δίκην εἰσαγώγιμον.
(데모스테네스, Speeches 31-40, Παραγραφὴ ὑπὲρ Φορμίωνος 36:1)
νίκησ ἐν θεάτροισ ἁμιλλωμένουσ, εἰ καί τινεσ τῶν ἐνδόξων πόλεων ἐπὶ τούτοισ ἡμῖν δυσχερῶσ ἕξουσι, Σμύρνα καὶ Χίοσ, καὶ δῆτα σὺν ταύταισ καὶ τὸ Ἄργοσ, ὡσ τὴν Ὁμήρου τε καὶ Ἀγαμέμνονοσ δόξαν οὐκ ἐώντων αὔξεσθαι τὸ γοῦν ἐφ’ ἡμῖν·
(디오, 크리소토모스, 연설, ΕΥΒΟΙΚΟΣ ἢ ΚΥΝΗΓΟΣ. 144:1)
ὡσ δὲ νεκροί τ’ αὐτῶν πολλοὶ ἑκατέρωθεν, ἐν ᾧ ἐτάχθησαν χωρίῳ, πεσόντεσ ἔκειντο, καὶ ἡμιθνῆτεσ ἔτι πλείουσ , οἱ δὲ παρὰ τὸν ἀγῶνα καὶ τὰ δεινὰ ἔτι διαμένοντεσ ὀλίγοι ἦσαν, καὶ οὐδὲ οὗτοι δρᾶν τὰ πολέμου ἔργα δυνάμενοι βαρυνόντων μὲν αὐτοῖσ τῶν σκεπαστηρίων τὰσ εὐωνύμουσ χεῖρασ διὰ πλῆθοσ τῶν ἐμπεπηγότων βελῶν, καὶ οὐκ ἐώντων ὑπομένειν τὰσ προσβολάσ, τετραμμένων δὲ τῶν ἐγχειριδίων τὰσ ἀκμάσ, ἔστι δ’ ὧν καὶ κατεαγότων ὅλων, οἷσ οὐθὲν ἔτι ἦν χρῆσθαι, τοῦ τε κόπου, ὃσ δι’ ὅλησ ἡμέρασ ἀγωνιζομένοισ αὐτοῖσ πολὺσ ἐγεγόνει, παραλύοντοσ τὰ νεῦρα καὶ τὰσ πληγὰσ ἀσθενεῖσ ποιοῦντοσ, ἱδρῶτοσ δὲ καὶ δίψησ καὶ ἄσθματοσ, οἱᾶ ἐν πνιγηρᾷ ὡρ́ᾳ ἔτουσ τοῖσ πολὺν χρόνον ἀγωνιζομένοισ συμπίπτειν φιλεῖ, παρ’ ἀμφοτέροισ γινομένων, τέλοσ οὐδὲν ἔλαβεν ἀξιόλογον ἡ μάχη, ἀλλ’ ἀγαπητῶσ ἀμφότεροι τῶν στρατηγῶν ἀνακαλουμένων ἀπῆλθον ἐπὶ τοὺσ ἑαυτῶν χάρακασ·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 89 2:1)
τοῖσι δὲ Ἀθηναίων στρατηγοῖσι ἐγίνοντο δίχα αἱ γνῶμαι, τῶν μὲν οὐκ ἐώντων συμβαλεῖν ὀλίγουσ γὰρ εἶναι στρατιῇ τῇ Μήδων συμβάλλειν τῶν δὲ καὶ Μιλτιάδεω κελευόντων.
(헤로도토스, The Histories, book 6, chapter 109 2:1)
εἰ μὲν γὰρ ὁμολογοῦσι τὴν πατρίδα αὐτὸν ἐκλιπεῖν, τοῦτο συγχωρήσαντεσ ὑμᾶσ ἐώντων διαγνῶναι περὶ τοῦ μεγέθουσ·
(리쿠르고스, 연설, Κατὰ Λεωκράτους 84:3)
Ἀδράστου δὲ καὶ Πολυνείκουσ ἐπὶ Θήβασ στρατευσάντων καὶ ἡττηθέντων μάχῃ, οὐκ ἐώντων Καδμείων θάπτειν τοὺσ νεκρούσ, Ἀθηναῖοι ἡγησάμενοι ἐκείνουσ μέν, εἴ τι ἠδίκουν, ἀποθανόντασ δίκην ἔχειν τὴν μεγίστην, τοὺσ δὲ κάτω τὰ αὑτῶν οὐ κομίζεσθαι, ἱερῶν δὲ μιαινομένων τοὺσ ἄνω θεοὺσ ἀσεβεῖσθαι, τὸ μὲν πρῶτον πέμψαντεσ κήρυκασ ἐδέοντο αὐτῶν δοῦναι τῶν νεκρῶν ἀναίρεσιν, νομίζοντεσ ἀνδρῶν μὲν ἀγαθῶν εἶναι ζῶντασ τοὺσ ἐχθροὺσ τιμωρήσασθαι, ἀπιστούντων δὲ σφίσιν αὐτοῖσ ἐν τοῖσ τῶν τεθνεώτων σώμασι τὴν εὐψυχίαν ἐπιδείκνυσθαι·
(리시아스, Speeches, Ἐπιτάφιοσ τοῖσ Κορινθίων βοηθοῖς 11:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION