헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ὅτι μὲν οὖν εὔρυθμον δεῖ εἶναι τὴν λέξιν καὶ μὴ ἄρρυθμον, καὶ τίνεσ εὔρυθμον ποιοῦσι ῥυθμοὶ καὶ πῶσ ἔχοντεσ, εἴρηται·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 3, chapter 9 1:1)
οὐ μέντοι προσήκει γε ἔμμετρον οὐδ’ ἔρρυθμον αὐτὴν εἶναι δοκεῖν ποίημα γὰρ οὕτωσ ἔσται καὶ μέλοσ ἐκβήσεταί τε ἁπλῶσ τὸν αὑτῆσ χαρακτῆρα, ἀλλ’ εὔρυθμον αὐτὴν ἀπόχρη καὶ εὔμετρον φαίνεσθαι μόνον·
(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 2516)
οὐ μέντοι γε προσήκει αὐτὴν ἔμμετρον οὐδ’ ἔρρυθμον εἶναι δοκεῖν, ἵνα μὴ γένηται ποίημα ἢ μέλοσ, ἐκβᾶσα τὸν αὑτῆσ χαρακτῆρα, ἀλλ’ εὔρυθμον αὐτὴν ἀπόχρη φαίνεσθαι καὶ εὔμετρον.
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 50 3:5)
λέγω δὲ ἐπὶ κάλλουσ μὲν σωμάτων, τί δή ποτε τοῦτ’ ἐστίν, ὃ καλοῦμεν ὡρ́αν, ἐπὶ κινήσεωσ δὲ μελῶν καὶ πλοκῆσ φθόγγων, τί λέγεται τὸ εὐάρμοστον, ἐπὶ συμμετρίασ δὲ χρόνων, τίσ ἡ τάξισ καὶ τί τὸ εὔρυθμον, καὶ ἐπὶ παντὸσ δὲ συλλήβδην ἔργου τε καὶ πράγματοσ, τίσ ὁ λεγόμενοσ καιρὸσ καὶ ποῦ τὸ μέτριον.
(디오니시오스, chapter 112)
καὶ μὴν οὐ κατά γε σκιὰν μόνην οὐδὲ κατὰ πλατάνου κάλλοσ ἡ ὑποδοχή, οὐδ’ ἂν τὴν ἐπὶ τῷ Ἰλισσῷ καταλιπὼν τὴν ’ βασιλέωσ λέγῃσ τὴν χρυσῆν ἐκείνησ μὲν γὰρ ἐν τῇ πολυτελείᾳ μόνῃ τὸ θαῦμα, τέχνη δὲ ἢ κάλλοσ ἢ τέρψισ ἢ τὸ σύμμετρον ἢ τὸ εὔρυθμον οὐ συνείργαστο οὐδὲ κατεμέμικτο τῷ χρυσῷ, ἀλλ’ ἦν βαρβαρικὸν τὸ θέαμα, πλοῦτοσ μόνον καὶ φθόνοσ τῶν ἰδόντων καὶ εὐδαιμονισμὸσ τῶν ἐχόντων ἔπαινοσ δὲ οὐδαμοῦ προσῆν.
(루키아노스, De Domo, (no name) 5:1)
τούτου δὲ τοῦ οἴκου τὸ κάλλοσ οὐ κατὰ βαρβαρικούσ τινασ ὀφθαλμοὺσ οὐδὲ κατὰ Περσικὴν ἀλαζονείαν ἢ βασιλικὴν μεγαλαυχίαν οὐδὲ πένητοσ μόνον, ἀλλὰ εὐφυοῦσ θεατοῦ δεόμενον καὶ ὅτῳ μὴ ἐν τῇ ὄψει ἡ κρίσισ, ἀλλά τισ καὶ λογισμὸσ ἐπακολουθεῖ τοῖσ βλεπομένοισ Τὸ γὰρ τῆσ τε ἡμέρασ πρὸσ τὸ κάλλιστον ἀποβλέπειν ‐ κάλλιστον δὴ αὐτῆσ καὶ ποθεινότατον ἡ ἀρχὴ ‐ καὶ τὸν ἥλιον ὑπερκύψαντα εὐθὺσ ὑποδέχεσθαι καὶ τοῦ φωτὸσ ἐμπίπλασθαι ἐσ κόρον ἀναπεπταμένων τῶν θυρῶν [καθ’ ὃ καὶ τὰ ἱερὰ βλέποντα ἐποίουν οἱ παλαιοί],2 καὶ τὸ τοῦ μήκουσ πρὸσ τὸ πλάτοσ καὶ ἀμφοῖν πρὸσ τὸ ὕψοσ εὔρυθμον καὶ τῶν φωταγωγῶν τὸ ἐλεύθερον καὶ πρὸσ ὡρ́αν ἑκάστην εὖ ἔχον, πῶσ οὐχ ἡδέα ταῦτα πάντα καὶ ἐπαίνων ἄξια;
(루키아노스, De Domo, (no name) 6:1)
ὅλωσ δὲ τὸν ὀρχηστὴν δεῖ πανταχόθεν ἀπηκριβῶσθαι, ὡσ εἶναι τὸ πᾶν εὔρυθμον, εὔμορφον, σύμμετρον, αὐτὸ αὑτῷ ἐοικόσ, ἀσυκοφάντητον, ἀνεπίληπτον, μηδαμῶσ ἐλλιπέσ, ἐκ τῶν ἀρίστων κεκραμένον, τὰσ ἐνθυμήσεισ ὀξύν, τὴν παιδείαν βαθύν, τὰσ ἐννοίασ ἀνθρώπινον μάλιστα.
(루키아노스, De saltatione, (no name) 81:1)
ὡσ δὲ προσιόντα ᾔσθοντο τὸν Λαμπρίαν καὶ ἐκορέσθησάν ποτε φιλοῦντεσ ἀλλήλουσ, ἐγὼ μὲν ὅμωσ παῤ αὐτὸν κατεκλίθην, ὡσ μὴ καὶ τοῦτο προφασίζοιτο ὕστερον, ἡ Θαῒσ δὲ ἀναστᾶσα ὠρχήσατο πρώτη ἀπογυμνοῦσα ἐπὶ πολὺ τὰ σφυρὰ ὡσ μόνη καλὰ ἔχουσα, καὶ ἐπειδὴ ἐπαύσατο, ὁ Λαμπρίασ μὲν ἐσίγα καὶ εἶπεν οὐδέν, Δίφιλοσ δὲ ὑπερεπῄνει τὸ εὔρυθμον καὶ τὸ κεχορηγημένον, καὶ ὅτι εὖ πρὸσ τὴν κιθάραν ὁ ποὺσ καὶ τὸ σφυρὸν ὡσ καλὸν καὶ ἄλλα μυρία, καθάπερ τὴν Καλάμιδοσ Σωσάνδραν ἐπαινῶν, ἀλλ̓ οὐχὶ Θαΐδα, ἣν καὶ σὺ οἶσθα συλλουομένην ἡμῖν οἱά ἐστί, Θαῒσ δὲ οἱᾶ καὶ ἔσκωψεν εὐθὺσ ἐσ ἐμέ·
(루키아노스, Dialogi meretricii, μήτηρ καὶ Φίλιννα. 2:4)
τὰ μὲν ἀμφὶ τὴν κόμην καὶ μέτωπον ὀφρύων τε τὸ εὔγραμμον ἐάσει ἔχειν ὥσπερ ὁ Πραξιτέλησ ἐποίησεν, καὶ τῶν ὀφθαλμῶν δὲ τὸ ὑγρὸν ἅμα τῷ φαιδρῷ καὶ κεχαρισμένῳ, καὶ τοῦτο διαφυλάξει κατὰ τὸ Πραξιτέλει δοκοῦν τὰ μῆλα δὲ καὶ ὅσα τῆσ ὄψεωσ ἀντωπὰ παρ’ Ἀλκαμένουσ καὶ τῆσ ἐν κήποισ λήψεται, καὶ προσέτι χειρῶν ἄκρα καὶ καρπῶν τὸ εὔρυθμον καὶ δακτύλων τὸ εὐάγωγον εἰσ λεπτὸν ἀπολῆγον παρὰ τῆσ ἐν κήποισ καὶ ταῦτα.
(루키아노스, Imagines, (no name) 6:2)
ὥστε ὁ Πτολεμαῖοσ συνεὶσ ὅτι οὐκ εὐδοκιμεῖ ἐπ̓ αὐτοῖσ οὐδὲ θαυμάζεται ὑπὸ τῶν Αἰγυπτίων ἡ καινότησ, ἀλλὰ πρὸ αὐτῆσ τὸ εὔρυθμον καὶ τὸ εὔμορφον κρίνουσι, μετέστησεν αὐτὰ καὶ τὸν ἄνθρωπον οὐκέτι διὰ τιμῆσ ἦγεν ὡσ πρὸ τοῦ·
(루키아노스, Prometheus es in verbis 10:4)
τῆσ κρηπῖδοσ τὸ εὔρυθμον, καὶ ταῦτα πάνυ μετὰ πολλῆσ φροντίδοσ διεξιών.
(루키아노스, Quomodo historia conscribenda sit, chapter 27 1:1)
ἀλλ’ ἐν γὰρ μουσικῇ καὶ σχήματα μὲν καὶ μέλη ἔνεστιν, περὶ ῥυθμὸν καὶ ἁρμονίαν οὔσησ τῆσ μουσικῆσ, ὥστε εὔρυθμον μὲν καὶ εὐάρμοστον, εὔχρων δὲ μέλοσ ἢ σχῆμα οὐκ ἔστιν ἀπεικάσαντα, ὥσπερ οἱ χοροδιδάσκαλοι ἀπεικάζουσιν, ὀρθῶσ φθέγγεσθαι·
(플라톤, Laws, book 2 17:3)
γελοῖοσ γὰρ ὅ γε πολὺσ ὄχλοσ ἡγούμενοσ ἱκανῶσ γιγνώσκειν τό τε εὐάρμοστον καὶ εὔρυθμον καὶ μή, ὅσοι προσᾴδειν αὐτῶν καὶ βαίνειν ἐν ῥυθμῷ γεγόνασι διηναγκασμένοι, ὅτι δὲ δρῶσιν ταῦτα ἀγνοοῦντεσ αὐτῶν ἕκαστα, οὐ συλλογίζονται.
(플라톤, Laws, book 2 108:3)
ἀλλὰ μὴν τὸ εὔρυθμόν γε καὶ τὸ ἄρρυθμον τὸ μὲν τῇ καλῇ λέξει ἕπεται ὁμοιούμενον, τὸ δὲ τῇ ἐναντίᾳ, καὶ τὸ εὐάρμοστον καὶ ἀνάρμοστον ὡσαύτωσ, εἴπερ ῥυθμόσ γε καὶ ἁρμονία λόγῳ, ὥσπερ ἄρτι ἐλέγετο, ἀλλὰ μὴ λόγοσ τούτοισ.
(플라톤, Republic, book 3 295:1)
αὖ μεταβλητέον, βασανίζοντασ πολὺ μᾶλλον ἢ χρυσὸν ἐν πυρί ‐ εἰ δυσγοήτευτοσ καὶ εὐσχήμων ἐν πᾶσι φαίνεται, φύλαξ αὑτοῦ ὢν ἀγαθὸσ καὶ μουσικῆσ ἧσ ἐμάνθανεν, εὔρυθμόν τε καὶ εὐάρμοστον ἑαυτὸν ἐν πᾶσι τούτοισ παρέχων, οἱο͂σ δὴ ἂν ὢν καὶ ἑαυτῷ καὶ πόλει χρησιμώτατοσ εἰή.
(플라톤, Republic, book 3 584:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION