헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

τίπτε μοι τόδ’ ἐμπέδωσ δεῖμα προστατήριον καρδίασ τερασκόπου ποτᾶται, μαντιπολεῖ δ’ ἀκέλευστοσ ἄμισθοσ ἀοιδά, οὐδ’ ἀποπτύσαι δίκαν δυσκρίτων ὀνειράτων θάρσοσ εὐπειθὲσ ἵ‐ ζει φρενὸσ φίλον θρόνον;
(아이스킬로스, 아가멤논, choral, strophe 11)
τὸ δὲ ὑμέτερον εὐπειθὲσ εἰδὼσ ὅμωσ ἀναμένω τὴν ἀπόκρισιν.
(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 8 5:9)
Ὅτε δ’ εἴκασεν ὀξὺ καὶ εὐπειθὲσ αὐτῷ καὶ φερέπονον γεγονέναι τὸ στράτευμα, μετέβαινεν ἀγχοῦ τῶν Νομαντίνων.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 14 4:1)
εἰ οὖν μὴ ἔσται εὐπειθὲσ καὶ ὑπὸ τὸ ἄρχον, ἐπὶ πολὺ ἥξει·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 163:2)
διὸ δεῖ μετρίασ εἶναι αὐτὰσ καὶ ὀλίγασ, καὶ τῷ λόγῳ μηθὲν ἐναντιοῦσθαι ‐ τὸ δὲ τοιοῦτον εὐπειθὲσ λέγομεν καὶ κεκολασμένον ‐ ὥσπερ δὲ τὸν παῖδα δεῖ κατὰ τὸ πρόσταγμα τοῦ παιδαγωγοῦ ζῆν, οὕτω καὶ τὸ ἐπιθυμητικὸν κατὰ τὸν λόγον.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 164:1)
ἃ δὲ μισητὰ παρὰ τοῖσ προτέροισ ἦν, ταῦτα πυργοῦταί τε νῦν καὶ θαυμάσια ἡλίκα φαίνεται τοῖσ διεφθαρμένοισ ἀγαθά, ἀνανδρία καὶ βωμολοχία καὶ κακοήθεια καὶ τὸ πανούργωσ σοφὸν καὶ τὸ πρὸσ ἅπαντα ἰταμὸν καὶ τὸ μηδενὶ τῶν κρειττόνων εὐπειθέσ·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 9, chapter 53 9:2)
Ἔπειτα συνιδὼν ἀήττητον τὴν Ῥωμαίων ἰσχὺν γεγενημένην εὐπειθείᾳ μάλιστα καὶ μελέτῃ τῶν ὅπλων, τὴν μὲν διδασκαλίαν ἀπέγνω τῇ χρείᾳ διωκομένην, τὸ δ’ εὐπειθὲσ ὁρῶν περιγινόμενον ἐκ τοῦ πλήθουσ τῶν ἡγεμόνων ῥωμαϊκώτερον ἔτεμνεν τὴν στρατιὰν καὶ πλείουσ καθίστατο ταξιάρχουσ.
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ λόγοσ β. 727:1)
Ῥωμαῖοι δέ, οἷσ δι’ εὐταξίαν καὶ τὸ πρὸσ τοὺσ ἡγεμόνασ εὐπειθὲσ ἀεὶ δουλεύει καὶ τύχη, νῦν ὑπὸ τῶν ἐναντίων πταίουσι καὶ διὰ χειρῶν ἀκρασίαν ἁλίσκονται, τὸ πάντων αἴσχιστον, ἀστρατήγητοι μαχόμενοι παρόντοσ Καίσαροσ.
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ βιβλίον ε. 140:1)
ἀπολείπειν τὴν ὁδόν, ἀλλ’ ὥσπερ εἴθισται πρόεισιν ἐν τάξει, διαφυλάττοντα τὴν πορείαν ἄπταιστον, οὕτωσ οἷσ ἂν εὐπειθὲσ τὸ ἄλογον ἤδη καὶ πρᾶον γεγονὸσ ὑπὸ τοῦ λόγου καὶ κεκολασμένον, οὔτε καθ’ ὕπνουσ οὔθ’ ὑπὸ νόσων ἔτι ῥᾳδίωσ ἐξυβρίζειν ἢ παρανομεῖν ἐθέλει ταῖσ ἐπιθυμίαισ, ἀλλὰ τηρεῖ καὶ διαμνημονεύει τὸν ἐθισμόν, ἰσχὺν ἐμποιοῦντα τῇ προσοχῇ καὶ τόνον.
(플루타르코스, Quomodo quis suos in virtute sentiat profectus, chapter, section 12 6:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION