헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ νῦν ἀφ’ ἁγνοῦ στόματοσ εὐφήμωσ καλῶ χώρασ ἄνασσαν τῆσδ’ Ἀθηναίαν ἐμοὶ μολεῖν ἀρωγόν·
(아이스킬로스, 에우메니데스, episode, lyric 2:1)
προειπόντεσ γὰρ ὑπὲρ τῆσ τῶν Ἑλλήνων ἐλευθερίασ πολεμήσειν Ἀθηναίοισ καὶ τούτῳ προσαγόμενοι τοὺσ πολλοὺσ, ἐπειδὴ καθεῖλον ἐκεῖνοι τὰ τείχη καὶ κύριοι τῶν πραγμάτων καὶ τοῦ ταῦτα ποιεῖν ἐγένοντο, τοσοῦτον ὑπερεβάλλοντο ὥστε τυραννίδασ ἐν πάσαισ ταῖσ Ἑλληνίσι πόλεσι κατέστησαν, ἃσ προσεῖπον εὐφήμωσ δεκαρχίασ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 14:3)
ταῦτ’ οὖν πότερον δωρεὰσ καὶ φιλανθρωπίαν καὶ κέρδη τῶν λαβόντων, καὶ ὡσ ἄν τισ εὐφήμωσ ὑποκορίσαιτο, ἢ δέλεαρ καὶ πάγην καὶ πραγμάτων θήραν καὶ τιμὴν τῶν ἀτίμων καὶ τῶν ὑπαχθέντων ὄλεθρον καὶ συμφορῶν ὑποθέσεισ καὶ μηχανήματα ἐπὶ τοῖσ Ἕλλησι καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα ἄμεινον καλεῖν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, συμμαχικὸσ β πρὸσ Θηβαίουσ περὶ τῆσ συμμαχίας 4:10)
χαρίεντέσ γέ εἰσιν οἱ τῶν σφετέρων ἀγαθῶν περὶ τοὺσ λόγουσ, ἵν’ εὐφήμωσ ἄρξωμαι, τοὺσ ἀκροατὰσ αἰτιώμενοι καὶ λέγοντεσ ὡσ ἄρα τούτου χάριν ἐκβαίνουσι τοῦ ῥυθμοῦ καὶ τῆσ ὀρθότητοσ, ἵν’ ὡσ πλείστουσ ἀρέσαι δυνηθῶσι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Κατὰ τῶν ἐξορχουμένων 1:1)
διαλεγόμενοσ γὰρ ταῖσ Δηλιάσι καὶ καταλύων τὸ προοίμιον, εἴ τισ ἔροιθ’ ὑμᾶσ, φησὶν ὦ κοῦραι, τίσ δ’ ὕμμιν ἀνὴρ ἥδιστοσ ἀοιδῶν ἐνθάδε πωλεῖται καὶ τέῳ τέρπεσθε μάλιστα, ὑμεῖσ δ’ εὖ μάλα πᾶσαι ἀποκρίνασθ’ εὐφήμωσ, τυφλὸσ ἀνὴρ, οἰκεῖ δὲ Χίῳ ἐνὶ παιπαλοέσσῃ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Κατὰ τῶν ἐξορχουμένων 9:14)
ἵνα πλημοχόασ τάσδ’ εἰσ χθόνιον χάσμ’ εὐφήμωσ προχέωμεν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 93 1:3)
ἀφ’ ἧσ ὁρμηθεὶσ ὁ Πλάτων οὔτε τῶν ἄλλων οὐδένα ποιητῶν φησι δεῖν εἰσ τὴν πολιτείαν παραδέχεσθαι καὶ τὸν Ὅμηρον εὐφήμωσ ἀποπέμπεται στεφανώσασ καὶ μύρον αὐτοῦ καταχέασ, ἵνα δὴ μὴ τὴν ὀρθὴν δόξαν περὶ θεοῦ τοῖσ μύθοισ ἀφανίσειε.
(플라비우스 요세푸스, Contra Apionem, Φλαί̈ου Ιὠσήπου περὶ ἀρχαιότητοσ ἀντιρρητικὸσ λόγοσ β. 227:1)
τῆσ δὲ θείασ τεττάρων θεῶν τέτταρα μέρη διελόμενοι, μαντικὴν μὲν ἐπίπνοιαν Ἀπόλλωνοσ θέντεσ, Διονύσου δὲ τελεστικήν, Μουσῶν δ’ αὖ ποιητικήν, τετάρτην δὲ ἀφροδίτησ καὶ Ἔρωτοσ, ἐρωτικὴν μανίαν ἐφήσαμέν τε ἀρίστην εἶναι, καὶ οὐκ οἶδ’ ὅπῃ τὸ ἐρωτικὸν πάθοσ ἀπεικάζοντεσ, ἴσωσ μὲν ἀληθοῦσ τινοσ ἐφαπτόμενοι, τάχα δ’ ἂν καὶ ἄλλοσε παραφερόμενοι, κεράσαντεσ οὐ παντάπασιν ἀπίθανον λόγον, μυθικόν τινα ὕμνον προσεπαίσαμεν μετρίωσ τε καὶ εὐφήμωσ τὸν ἐμόν τε καὶ σὸν δεσπότην ἔρωτα, ὦ Φαῖδρε, καλῶν παίδων ἔφορον.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 256:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION