헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

τὸ δ’ εὐδαιμονεῖν καὶ τὸ ζῆν μακαρίωσ καὶ καλῶσ εἰή ἂν ἐν τρισὶ μάλιστα, τοῖσ εἶναι δοκοῦσιν αἰρετωτάτοισ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 1 11:1)
ἔστι γὰρ ταῦτ’ αἴτια τῆσ ἀμφισβητήσεωσ περὶ τοῦ εὐδαιμονεῖν, τί ἐστι καὶ γίνεται διὰ τίνων·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 1 19:3)
ὧν ἄνευ γὰρ οὐχ οἱο͂́ν τε εὐδαιμονεῖν, ἔνιοι μέρη τῆσ εὐδαιμονίασ εἶναι νομίζουσι.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 1 20:1)
τό τε γὰρ εὖ πράττειν καὶ τὸ εὖ ζῆν τὸ αὐτὸ τῷ εὐδαιμονεῖν, ὧν ἕκαστον χρῆσίσ ἐστι καὶ ἐνέργεια, καὶ ἡ ζωὴ καὶ ἡ πρᾶξισ καὶ γὰρ ἡ πρακτικὴ χρηστικὴ ἐστίν·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 21:1)
λέγω δ’ οἱο͂ν οὐθεὶσ ὑγιαίνειν προαιρεῖται, ἀλλὰ περιπατεῖν ἢ καθῆσθαι τοῦ ὑγιαίνειν ἕνεκεν, οὐδ’ εὐδαιμονεῖν, ἀλλὰ χρηματίζεσθαι ἢ κινδυνεύειν τοῦ εὐδαιμονεῖν ἕνεκα·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 169:3)
τὴν γὰρ εὐδαιμονίαν καὶ οἱ πολλοὶ καὶ οἱ χαρίεντεσ λέγουσιν, τὸ δ’ εὖ ζῆν καὶ τὸ εὖ πράττειν ταὐτὸν ὑπολαμβάνουσι τῷ εὐδαιμονεῖν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 19:1)
εἰ δ’ ἐστὶν οὕτω βέλτιον ἢ τὸ διὰ τύχην εὐδαιμονεῖν, εὔλογον ἔχειν οὕτωσ, εἴπερ τὰ κατὰ φύσιν, ὡσ οἱο͂́ν τε κάλλιστα ἔχειν, οὕτω πέφυκεν, ὁμοίωσ δὲ καὶ τὰ κατὰ τέχνην καὶ πᾶσαν αἰτίαν, καὶ μάλιστα <τὰ> κατὰ τὴν ἀρίστην.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 94:1)
ἐφ’ ὅσον δὴ διατείνει ἡ θεωρία, καὶ ἡ εὐδαιμονία, καὶ οἷσ μᾶλλον ὑπάρχει τὸ θεωρεῖν, καὶ εὐδαιμονεῖν, οὐ κατὰ συμβεβηκὸσ ἀλλὰ κατὰ τὴν θεωρίαν·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 115:3)
ἔτι δ’ ἡ μὲν βούλησισ τοῦ τέλουσ ἐστὶ μᾶλλον, ἡ δὲ προαίρεσισ τῶν πρὸσ τὸ τέλοσ, οἱο͂ν ὑγιαίνειν βουλόμεθα, προαιρούμεθα δὲ δι’ ὧν ὑγιανοῦμεν, καὶ εὐδαιμονεῖν βουλόμεθα μὲν καὶ φαμέν, προαιρούμεθα δὲ λέγειν οὐχ ἁρμόζει·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 34:2)
ἀδύνατον δὲ εὐδαιμονεῖν ὅλην, μὴ τῶν πλείστων ἢ μὴ πάντων μερῶν ἢ τινῶν ἐχόντων τὴν εὐδαιμονίαν.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 2 93:1)
οὐ γὰρ τῶν αὐτῶν τὸ εὐδαιμονεῖν ὧνπερ τὸ ἄρτιον·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 2 93:2)
τοῦτο μὲν γὰρ ἐνδέχεται τῷ ὅλῳ ὑπάρχειν, τῶν δὲ μερῶν μηδετέρῳ, τὸ δὲ εὐδαιμονεῖν ἀδύνατον.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 2 94:1)
τὸ μὲν γὰρ εὐδαιμονεῖν ἀναγκαῖον ὑπάρχειν μετὰ τῆσ ἀρετῆσ, εὐδαίμονα δὲ πόλιν οὐκ εἰσ μέροσ τι βλέψαντασ δεῖ λέγειν αὐτῆσ, ἀλλ’ εἰσ πάντασ τοὺσ πολίτασ.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 7 140:2)
ἐστὶ καθ’ ἣν ἄριστ’ ἂν πολιτεύοιτο πόλισ, ἄριστα δ’ ἂν πολιτεύοιτο καθ’ ἣν εὐδαιμονεῖν μάλιστα ἐνδέχεται τὴν πόλιν, δῆλον ὅτι τὴν εὐδαιμονίαν δεῖ, τί ἐστι, μὴ λανθάνειν.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 7 206:1)
ἥ τε γὰρ παιδιὰ χάριν ἀναπαύσεώσ ἐστι, τὴν δ’ ἀνάπαυσιν ἀναγκαῖον ἡδεῖαν εἶναι τῆσ γὰρ διὰ τῶν πόνων λύπησ ἰατρεία τίσ ἐστιν, καὶ τὴν διαγωγὴν ὁμολογουμένωσ δεῖ μὴ μόνον ἔχειν τὸ καλὸν ἀλλὰ καὶ τὴν ἡδονήν τὸ γὰρ εὐδαιμονεῖν ἐξ ἀμφοτέρων τούτων ἐστίν·
(아리스토텔레스, 정치학, Book 8 61:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION