헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ὥστ’ οὐ μικρῷ τῷ παρεῖναι τεκμήρασθαι πρὸσ εὐθυμίασ ὁπόσον οὐκ ἰδίᾳ μόνον, ἀλλὰ καὶ δημοσίᾳ τὸ σχῆμα τῆσ πόλεωσ ἐπιδέδωκεν, ὥσπερ αἴσθησιν ἀθρόαν νῦν γε δὴ μάλιστα λαβούσησ, ὅσῳ παραλλάττει τὰσ λοιπὰσ εὐδαιμονίᾳ, καθάπερ πᾶσιν οἷσ ἐκρίθη πρωτεύειν δικαίοισ καὶ τὴν τοῦδε γένεσιν ἔχουσα προσθεῖναι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀπελλᾶ γενεθλιακός 1:3)
φέρ’ οὖν αὐτὸσ ἡμῖν τοὺσ οἰάκασ ἑλὼν, ὥσπερ οὖν ἤδη κατέχεισ, ἔκσωζε τὸν οἶκον, διδοὺσ μὲν ἐκ τοῦ μεγάλου βασιλέωσ τούτῳ τιμὰσ ἅσπερ οἱ τούτου πρόγονοι παρὰ τῶν ἐκείνου προγόνων ἐκαρποῦντο, διδοὺσ δὲ αὐτῷ βασιλεῖ καὶ γένει τῷ βασιλέωσ τὸν αἰῶνα πάντα διοικεῖν ὥσπερ οὖν ἔλαχεν ἐκ Διὸσ, τούτῳ τε τὸ πεπρωμένον ἐν εὐδαιμονίᾳ διάγειν παρασχὼν χρόνον παισὶν ἐκ παίδων τὴν διαδοχὴν τοῦ γένουσ τῇ τε πόλει καὶ σεαυτῷ διαφύλαττε.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἀπελλᾶ γενεθλιακός 8:3)
"εἰ δ’ οἱο͂σ ἐγὼ παρ’ ὑμῖν κατὰ τὴν ἐμαυτοῦ τάξιν εἷσ ἐν ἑκάστῃ τῶν Ἑλληνίδων πόλεων ἀνὴρ ἐγένετο, μᾶλλον δὲ εἰ ἕνα ἄνδρα μόνον Θετταλία καὶ ἕνα ἄνδρα Ἀρκαδία ταὐτὰ φρονοῦντα ἔσχεν ἐμοὶ, οὐδεὶσ οὔτε τῶν ἔξω Πυλῶν Ἑλλήνων οὔτε τῶν εἴσω τοῖσ παροῦσι κακοῖσ ἐκέχρητ’ ἂν, ἀλλὰ πάντεσ ἂν ὄντεσ ἐλεύθεροι καὶ αὐτόνομοι μετὰ πάσησ ἀδείασ ἀσφαλῶσ ἐν εὐδαιμονίᾳ τὰσ ἑαυτῶν ᾤκουν πατρίδασ, τούτων τῶν τοσούτων καὶ τοιούτων ἀγαθῶν ὑμῖν καὶ τοῖσ ἄλλοισ Ἀθηναίοισ ἔχοντεσ χάριν δι’ ἐμέ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 19:8)
ἡ γὰρ εὐδαιμονία κάλλιστον καὶ ἄριστον ἁπάντων οὖσα ἥδιστον ἐστίν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 1 4:3)
πεπροοιμιασμένων δὲ καὶ τούτων, λέγωμεν ἀρξάμενοι πρῶτον ἀπὸ τῶν πρώτων, ὥσπερ εἴρηται, οὐ σαφῶσ λεγομένων, ζητοῦντεσ ἐπὶ τὸ σαφῶσ εὑρεῖν τί ἐστιν ἡ εὐδαιμονία.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 1 76:1)
ἀνθρώπινον δὲ λέγομεν, ὅτι τάχ’ ἂν εἰή καὶ βελτίονόσ τινοσ ἄλλου τῶν ὄντων εὐδαιμονία, οἱο͂ν θεοῦ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 1 77:1)
τοῦτ’ ἄρα ἐστὶ τὸ τέλεον ἀγαθόν, ὅπερ ἦν ἡ εὐδαιμονία.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 14:3)
ἦν δὲ καὶ ἡ εὐδαιμονία τὸ ἄριστον.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 16:1)
ἔστιν ἄρα ἡ εὐδαιμονία ψυχῆσ ἀγαθῆσ ἐνέργεια.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 16:2)
ἐπεὶ δὲ ἦν ἡ εὐδαιμονία τέλεόν τι, καὶ ἔστι ζωὴ καὶ τελέα καὶ ἀτελήσ, καὶ ἀρετὴ ὡσαύτωσ ἣ μὲν γὰρ ὅλη, ἣ δὲ μόριον, ἡ δὲ τῶν ἀτελῶν ἐνέργεια ἀτελήσ, εἰή ἂν ἡ εὐδαιμονία ζωῆσ τελείασ ἐνέργεια κατ’ ἀρετὴν τελείαν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 17:1)
ἔτι διὰ τί ἡ εὐδαιμονία οὐκ ἐπαινεῖται;
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 23:2)
ἐκ δὴ τούτων φανερὸν ὅτι ὀρθῶσ λέγεται ὅτι ἡ φιλία τῶν βεβαίων, ὥσπερ ἡ εὐδαιμονία τῶν αὐτάρκων.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 81:1)
παρὰ τὴν ἐνέργειαν, ἐν αὐτοῖσ ὑπάρχει ἡ ἐνέργεια οἱο͂ν ἡ ὁρ́ασισ ἐν τῷ ὁρῶντι καὶ ἡ θεωρία ἐν τῷ θεωροῦντι καὶ ἡ ζωὴ ἐν τῇ ψυχῇ, διὸ καὶ ἡ εὐδαιμονία·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 9 98:1)
τοιοῦτον δ’ ἡ εὐδαιμονία μάλιστ’ εἶναι δοκεῖ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 56:2)
τέλειον δή τι φαίνεται καὶ αὔταρκεσ ἡ εὐδαιμονία, τῶν πρακτῶν οὖσα τέλοσ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 62:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION