헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἥβᾳ μὴ τέλεον δόντεσ ἔχειν παρ’ αἶσαν, ὕβριν δ’ ἑτοίμωσ στυγοῦντεσ, πέλοιτ’ ἂν ἔνδικοι γάμοισ.
(아이스킬로스, 탄원하는 여인들, choral, antistrophe 32)
οἱ δὲ ἑτοίμωσ ἐσέφερον ἐκλυόμενοι τὴν διαβολήν, μέχρι Πούπλιοσ Οὐεντίδιοσ, ἐστρατευμένοσ τε Γαϊῴ Καίσαρι καὶ Ἀντωνίῳ φίλοσ ὤν, οὐκ ἤνεγκε τὴν βαρύτητα τοῦ Κικέρωνοσ, ἀλλ’ ἐσ τὰσ Καίσαροσ ἀποικίασ ἐκδραμὼν ὡσ γνώριμοσ δύο ἐσ τὸν Ἀντώνιον ἀνεστράτευσε τέλη καὶ ἐσ τὴν Ῥώμην συλλαβεῖν Κικέρωνα ἠπείγετο.
(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 9 3:3)
περὶ δὲ ὧν διαβάλλουσιν ἡμᾶσ δύο ἄνδρεσ ἐχθροί, ἴστε μὲν αὐτὰ ἀκριβέστατα, καὶ δι’ αὐτὸ συστρατεύεσθε ἡμῖν ἑτοίμωσ, δοκεῖ δὲ καὶ νῦν ἐπεξελθεῖν ἔτι τὴν αἰτίαν, ἣ μάλιστα ἐπιδείκνυσι τοῦ πολέμου καλλίστην τε οὖσαν ἡμῖν καὶ δικαιοτάτην τὴν πρόφασιν.
(아피아노스, The Civil Wars, book 4, chapter 12 2:6)
καὶ τίσ τῶν σφόδρα ἑτοίμωσ ψηφισαμένων αὐτό γε τοῦτο ὁμολογήσειεν ἄν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ α# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων πρῶτος 20:2)
ἡδέωσ δ’ ἂν πυθοίμην παρ’ αὐτῶν εἰ καὶ πηρωθέντασ αὐτοὺσ ἤτοι νὴ Δία τοὺσ ὀφθαλμοὺσ ἢ τὰσ χεῖρασ ἢ καὶ ἄλλ’ ὁτιοῦν τοῦ σώματοσ, ἡδέωσ ἂν ἰδόντων τῶν ἀκροατῶν, ἑτοίμωσ ταῦτα ὑπηρετήσουσιν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Κατὰ τῶν ἐξορχουμένων 4:5)
στρατεύεσθαι γοῦν καὶ τριηραρχεῖν καὶ πρεσβείασ τὸ μὲν πέμπειν, τὸ δὲ δέχεσθαι, καὶ προσέτι συμμάχοισ χρῆσθαι, σπένδεσθαι πολεμίοισ, ἀμύνεσθαι πολεμίουσ, τῶν οἰκείων ἀντιποιεῖσθαι καὶ σώζειν, καὶ νὴ Δία γε ταὐτὰ φρονεῖν πρὸσ ἀλλήλουσ καὶ πάντασ ἓν εἶναι τὴν γνώμην, καὶ συλλήβδην εἰπεῖν ὧν δεῖ πόλει τοσῇδε καὶ τοσούτων ἐθνῶν καὶ νήσων ἐπιστατούσῃ, πάντα ταῦθ’ ἑτοίμωσ καὶ μετὰ πολλοῦ τοῦ περιόντοσ καὶ βουλεύεσθαι καὶ ποιεῖν, ἐξ ἄρ’ ἡμῖν τούτου τοῦ νόμου μετὰ τὴν τῆσ Ἀθηνᾶσ ῥοπὴν κάλλισθ’ ὑπάρξει·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 8:1)
οὐ γὰρ ὡσ ἔννομόν τι καὶ τῆσ ἐκεῖθεν ἐξημμένον ἀνάγκησ ἔχων ἀτέλειαν δεῖξαι, οὐδὲ τοὺσ ταύτησ πέρι διαγορεύοντασ νόμουσ εἰσ μέσον θεῖναι κἀντεῦθεν, ὡσ νομίζεισ, ἐξελέγξαι Λεπτίνην, σὺ δὲ καὶ οὕτωσ σφόδρ’ ἑτέρωσ ποικίλλεισ καὶ περιάγεισ τὸν λόγον ὡσ καὶ πείθειν ἔχειν ἐκ τοῦ παραχρῆμα δοκεῖν καὶ τοὺσ μὴ πάνυ τοι προσεσχηκότασ ἑτοίμωσ χειροῦσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 26:2)
καὶ μὴν εἰ μὲν ἡμῶν ἀπάτη κρατεῖ καὶ πρὸσ τὸ πάθοσ ἑτοίμωσ ἔχομεν, ἔδει δή που κἀν τῷ παρόντι τοῦθ’ ὑπὸ σοῦ πεπονθέναι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 14:5)
ἔτι τοίνυν εἰ διαρρήδην μὲν παρὰ πάντων ὁμολογεῖται δεινούσ τινασ Ἀθηναίουσ μάλιστα πάντων τὰ δέοντα ξυνορᾶν καὶ ὃ τούτου κάλλιον, τῶν εὑρόντων ἄμεινον χρῆσθαι, σὺ δ’ οἷσ αὐτοὺσ φάσκεισ πρὸσ ἐξαπάτην ἔχειν ἑτοίμωσ, εἰσ Μελητίδασ ἐντάττεισ, ἡδέωσ ἄν σε ἐροίμην ποτέροισ δή τισιν ἡμᾶσ προσεκτέον τὸν νοῦν, πότερον πᾶσι τοῖσ ἄλλοισ ἢ σοί γε;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 15:1)
ἑτοίμωσ ἐφ’ ἕτερ’ ἄττα μεταχωρεῖν τεκμήριόν ἐστι θαυμαστὸν τοῦ τε καθάπαξ ἀβεβαίου τῆσ γνώμησ τοῦ τε μηδὲν ἐξ ἀρχῆσ βεβουλεῦσθαι, ὥσπερ αὖ κραταιᾶσ εὖ μάλα καὶ μετὰ λογισμοῦ καὶ ψήφου τοῖσ πράγμασιν ἐγχειρούσησ τὸ μηδὲν εἰκῆ μεταβάλλειν, ἀλλὰ τοῖσ ἐξ ἀρχῆσ ἐγνωσμένοισ ἐμμένειν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 52:3)
εἰ γὰρ ἦν ἡδὺ τὸ ἀποθνήσκειν, πολλάκισ ἂν δι’ ἀκρασίαν ἀπέθνησκον οἱ ἀκόλαστοι, ὥσπερ καὶ νῦν αὐτοῦ μὲν τοῦ ἀποθνήσκειν οὐκ ὄντοσ ἡδέοσ, τῶν ποιητικῶν δ’ αὐτοῦ, πολλοὶ δι’ ἀκρασίαν περιπίπτουσιν εἰδότεσ, ὧν οὐθεὶσ <ἂν> ἀνδρεῖοσ εἶναι δόξειεν, εἰ καὶ πάνυ ἑτοίμωσ ἀποθνήσκειν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 3 41:4)
καὶ ταῦτ’ εἰπὼν ὁ Οὐλπιανὸσ ᾔτει πιεῖν ἐν ψυκτῆρι, ἀρέσκειν ἑαυτὸν φάσκων διὰ τὸ ἑτοίμωσ ἀπεμνημονευκέναι.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 51 1:1)
"τὰ γὰρ σῦκα οὐκ ἀστείωσ διατίθησι ’ τὸν στόμαχον, καυσώδη καὶ ἀτονώτερον αὐτὸν ποιοῦντα διόπερ τινὲσ καὶ τὸν ἄκρατον συνεχῶσ προσφέρονται, μετὰ δὲ ταῦτα ἑτοίμωσ καὶ τὰ ἐν τῇ κοιλίᾳ προωθεῖ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 17 1:3)
εἰ δὲ πάντωσ ἀποθανὼν συμβαλοῦμαί τι πρὸσ τὴν κοινὴν σωτηρίαν, ὡσ οὗτοι λέγουσιν, ἑτοίμωσ ἔχω τελευτᾶν·
(데마데스, On the Twelve Years, Ὑπὲρ τῆσ δωδεκαετίας 4:4)
δεῖ τοίνυν ὑμᾶσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τὴν ἀκαιρίαν τὴν ἐκείνου καιρὸν ὑμέτερον νομίσαντασ ἑτοίμωσ συνάρασθαι τὰ πράγματα, καὶ πρεσβευομένουσ ἐφ’ ἃ δεῖ καὶ στρατευομένουσ αὐτοὺσ καὶ παροξύνοντασ τοὺσ ἄλλουσ ἅπαντασ, λογιζομένουσ, εἰ Φίλιπποσ λάβοι καθ’ ἡμῶν τοιοῦτον καιρὸν καὶ πόλεμοσ γένοιτο πρὸσ τῇ χώρᾳ, πῶσ ἂν αὐτὸν οἰέσθ’ ἑτοίμωσ ἐφ’ ὑμᾶσ ἐλθεῖν;
(데모스테네스, Speeches, Ὀλυνθιακὸσ Α 30:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION