헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἀλλ’ ἐπεὶ οὖν, φίλ’ ἑταῖρε, σεῦ ὕστεροσ εἶμ’ ὑπὸ γαῖαν,οὔ σε πρὶν κτεριῶ, πρίν γ’ Ἕκτοροσ ἐνθάδ’ ἐνεῖκαιτεύχεα καὶ κεφαλήν, μεγαθύμου σεῖο φονῆοσ.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 1482)
ἀλλ’ ἄγε, μὴ πύματόν τε καὶ ὕστατον ὕπνον ἰαύσῃσ, ἐκ λίκνου κατάβαινε, μελαίνησ νυκτὸσ ἑταῖρε.
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Ἑρμῆν 29:4)
βουφόνε, μηχανιῶτα, πονεύμενε, δαιτὸσ ἑταῖρε, πεντήκοντα βοῶν ἀντάξια ταῦτα μέμηλασ.
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Ἑρμῆν 47:1)
καλῶσ γε ποιῶν, ὦ ἑταῖρε, τὸ σὸν δὴ τοῦτο, καὶ τἀληθῆ λέγων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 7:11)
Φαλῆσ ἑταῖρε Βακχίου ξύγκωμε νυκτοπεριπλάνητε μοιχὲ παιδεραστά, ἕκτῳ σ’ ἔτει προσεῖπον ἐσ τὸν δῆμον ἐλθὼν ἄσμενοσ, σπονδὰσ ποιησάμενοσ ἐμαυτῷ, πραγμάτων τε καὶ μαχῶν καὶ Λαμάχων ἀπαλλαγείσ.
(아리스토파네스, Acharnians, Lyric-Scene, lyric1)
"ἡμεῖσ δέ, φησὶν οὗτοσ, ἑταῖρε Τιμόκρατεσ, δόξομεν ἐγκέφαλον ἔχειν μέχρι τοῦ τέλουσ, εἰ καταπαύσομεν ἐνταῦθα καὶ τήνδε τὴν συναγωγήν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 85 2:3)
ἀγε δή, τίσ ἀρχὴ τῶν λόγων γενήσεται κατὰ τὸν κωμῳδιοποιὸν Κηφισόδωρον, ἑταῖρε Τιμόκρατεσ;
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11 1:1)
Ἀνθρωποσ εἶναί μοι Κυρηναῖοσ δοκεῖσ, κατὰ τὸν Ἀλέξιδοσ Τυνδάρεων, ἑταῖρε Τιμόκρατεσ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 12, book 12 1:1)
ταῦτά σοι παραινεῖν ἔχω, ἑταῖρε Μυρτίλε.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 13, book 13, chapter 271)
τὸν Διόνυσον, ἑταῖρε Τιμόκρατεσ, μαινόμενον οἱ πολλοὶ λέγουσιν ἀπὸ τοῦ τοὺσ πλείονασ ἀκράτου σπῶντασ θορυβώδεισ γίνεσθαι οἶνόσ σε τρώει μελιηδήσ, ὅσ τε καὶ ἄλλουσ βλάπτει, ὃσ ἄν μιν χανδὸν ἕλῃ μηδ’ αἴσιμα πίνῃ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 14, book 14 1:1)
"ἀλλὰ μήν, ὦ ἑταῖρε Μασούριε, πολλάκισ καὶ αὐτὸσ ἐν ἐννοίᾳ γίνομαι, μουσικῆσ ὢν ἐραστήσ, περὶ τῆσ μαγάδιδοσ καλουμένησ, πότερον αὐλῶν εἶδοσ ἢ κιθάρασ ἐστίν, ὁ μὲν γάρ ἥδιστοσ Ἀνακρέων λέγει που·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 352)
"Δίδυμοσ ὁ γραμματικὸσ ἐν ταῖσ εἰσ Ιὤνα Ἀντεξηγήσεσιν, ἑταῖρε Αἰμιλιανέ, μάγαδιν αὐλὸν ἀκούει τὸν κιθαριστήριον οὗ μνημονεύειν Ἀριστόξενον ἐν πρώτῳ περὶ Αὐλῶν Τρήσεωσ λέγοντα πέντε γένη εἶναι αὐλῶν, παρθενίουσ, παιδικούσ, κιθαριστηρίουσ, τελείουσ, ὑπερτελείουσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 362)
εἴ μοι τὸ Νεστόρειον εὔγλωσσον μέλοσ Ἀντήνορόσ τε τοῦ Φρυγὸσ δοίη θεόσ, κατὰ τὸν πάνσοφον Εὐριπίδην, ἑταῖρε Τιμόκρατεσ, οὐκ ἂν δυναίμην ἀπομνημονεύειν ἔτι σοι τῶν πολλάκισ λεχθέντων ἐν τοῖσ περισπουδάστοισ τούτοισ συμποσίοισ διά τε τὴν ποικιλίαν καὶ τὴν ὁμοιότητα τῶν ἀεὶ καινῶσ προσευρισκομένων.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 15, book 15 1:1)
Ἀρίσταρχοσ ὁ γραμματικώτατοσ , ἑταῖρε, ἐξηγούμενοσ τὸ χωρίον ἔφη ὅτι καὶ λύγοισ ἐστεφανοῦντο οἱ ἀρχαῖοι.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 12 1:2)
ιδ# Ἀδμήτου λόγον, ὦ ἑταῖρε, μαθὼν τοὺσ ἀγαθοὺσ φίλει,7 τῶν δειλῶν δ’ ἀπέχου, γνοὺσ ὅτι δειλοῖσ ὀλίγη χάρισ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 50 5:5)

SEARCH

MENU NAVIGATION