헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

εἴτε γὰρ ὡσ ἐρασταῖσ εἴθ’ ὡσ ἐρασταὶ, τό γε τῆσ αἰσχύνησ ἄφυκτον.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Κατὰ τῶν ἐξορχουμένων 13:9)
μὰ Δί’ ἀλλ’ ἀπόφηνον ὅλην σαυτὴν γενναιοπρεπῶσ τοῖσιν ἐρασταῖσ ἡμῖν, οἵ σου τρυχόμεθ’ ἤδη τρία καὶ δέκ’ ἔτη, λῦσον δὲ μάχασ καὶ κορκορυγάσ, ἵνα Λυσιμάχην σε καλῶμεν.
(아리스토파네스, Peace, Lyric-Scene, anapests5)
"Σοφοκλῆσ μὲν γὰρ ἐν Ἀχιλλέωσ Ἐρασταῖσ ἐπὶ κυνὸσ ἔταξε τοὔνομα ἀπὸ τοῦ σῦσ ἀγρεύειν, λέγων σὺ δ’, ὦ Σύαγρε, Πηλιωτικὸν τρέφοσ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 647)
‐ Ταῦτα δέ φημι συμβαίνειν τοῖσ φαύλοισ ἐρασταῖσ.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΧΡΥΣΗΙΣ. 4:8)
αἱ μὲν γὰρ ἀνόητοι χαίρουσιν ἐπὶ τοῖσ ἐρασταῖσ, ὅταν φαίνωνται τὰσ ἄλλασ ἀτιμάζοντεσ·
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΧΡΥΣΗΙΣ. 23:1)
οὗτοι γάρ εἰσιν οἱ καὶ τὸ ὄνειδοσ πεποιηκότεσ, ὥστε τινὰσ τολμᾶν λέγειν ὡσ αἰσχρὸν χαρίζεσθαι ἐρασταῖσ·
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 92:3)
ἐν Ἤλιδι μὲν γὰρ καὶ ἐν Βοιωτοῖσ, καὶ οὗ μὴ σοφοὶ λέγειν, ἁπλῶσ νενομοθέτηται καλὸν τὸ χαρίζεσθαι ἐρασταῖσ, καὶ οὐκ ἄν τισ εἴποι οὔτε νέοσ οὔτε παλαιὸσ ὡσ αἰσχρόν, ἵνα οἶμαι μὴ πράγματ’ ἔχωσιν λόγῳ πειρώμενοι πείθειν τοὺσ νέουσ, ἅτε ἀδύνατοι λέγειν·
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 96:1)
οὕτωσ οὗ μὲν αἰσχρὸν ἐτέθη χαρίζεσθαι ἐρασταῖσ, κακίᾳ τῶν θεμένων κεῖται, τῶν μὲν ἀρχόντων πλεονεξίᾳ, τῶν δὲ ἀρχομένων ἀνανδρίᾳ·
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 97:4)
καὶ οἱ θεοὶ καὶ οἱ ἄνθρωποι πᾶσαν ἐξουσίαν πεποιήκασι τῷ ἐρῶντι, ὡσ ὁ νόμοσ φησὶν ὁ ἐνθάδε ‐ ταύτῃ μὲν οὖν οἰηθείη ἄν τισ πάγκαλον νομίζεσθαι ἐν τῇδε τῇ πόλει καὶ τὸ ἐρᾶν καὶ τὸ φίλουσ γίγνεσθαι τοῖσ ἐρασταῖσ.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 103:1)
ἐπειδὰν δὲ παιδαγωγοὺσ ἐπιστήσαντεσ οἱ πατέρεσ τοῖσ ἐρωμένοισ μὴ ἐῶσι διαλέγεσθαι τοῖσ ἐρασταῖσ, καὶ τῷ παιδαγωγῷ ταῦτα προστεταγμένα ᾖ, ἡλικιῶται δὲ καὶ ἑταῖροι ὀνειδίζωσιν ἐάν τι ὁρῶσιν τοιοῦτον γιγνόμενον, καὶ τοὺσ ὀνειδίζοντασ αὖ οἱ πρεσβύτεροι μὴ διακωλύωσι μηδὲ λοιδορῶσιν ὡσ οὐκ ὀρθῶσ λέγοντασ, εἰσ δὲ ταῦτά τισ αὖ βλέψασ ἡγήσαιτ’ ἂν πάλιν αἴσχιστον τὸ τοιοῦτον ἐνθάδε νομίζεσθαι.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 103:2)
ἔστι γὰρ ἡμῖν νόμοσ, ὥσπερ ἐπὶ τοῖσ ἐρασταῖσ ἦν δουλεύειν ἐθέλοντα ἡντινοῦν δουλείαν παιδικοῖσ μὴ κολακείαν εἶναι μηδὲ ἐπονείδιστον, οὕτω δὴ καὶ ἄλλη μία μόνη δουλεία ἑκούσιοσ λείπεται οὐκ ἐπονείδιστοσ·
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 108:3)
καταφρονῶν δ’ αὐτὸσ ἑαυτοῦ, θαυμάζων δ’ ἐκεῖνον, ἀγαπῶν δὲ τὴν φιλοφροσύνην, αἰσχυνόμενοσ δὲ τὴν ἀρετήν, ἐλάνθανεν εἴδωλον ἔρωτοσ, ὥσ φησιν ὁ Πλάτων, ἀντέρωτα κτώμενοσ, ὥστε θαυμάζειν ἅπαντασ ὁρῶντασ αὐτὸν Σωκράτει μὲν συνδειπνοῦντα καὶ συμπαλαίοντα καὶ συσκηνοῦντα, τοῖσ δ’ ἄλλοισ ἐρασταῖσ χαλεπὸν ὄντα καὶ δυσχείρωτον, ἐνίοισ δὲ καὶ παντάπασι σοβαρῶσ προσφερόμενον, ὥσπερ Ἀνύτῳ τῷ Ἀνθεμίωνοσ.
(플루타르코스, Ἀλκιβιάδης, chapter 4 3:3)
οὕτω δὲ καὶ τοῖσ ἄλλοισ ἐρασταῖσ ἐχρῆτο·
(플루타르코스, Ἀλκιβιάδης, chapter 5 1:1)
"οὔτε γὰρ ξένων καὶ ἱκετῶν ἀδικίασ ὁ Ξένιοσ οὔτε γονέων ἀρὰσ ὁ Γενέθλιοσ οὕτω διώκει καὶ μέτεισι ταχέωσ ὡσ ἐρασταῖσ ἀγνωμονηθεῖσιν ὁ Ἔρωσ ὀξὺσ ὑπακούει, τῶν ἀπαιδεύτων καὶ ὑπερηφάνων κολαστήσ.
(플루타르코스, Amatorius, section 20 3:3)
ἐν πολλοῖσ ἐρασταῖσ καὶ θαυμασταῖσ τοῦ Κάτωνοσ ἦσαν ἑτέρων ἕτεροι μᾶλλον ἔκδηλοι καὶ διαφανεῖσ, ὧν καὶ Κόϊντοσ Ὁρτήσιοσ, ἀνὴρ ἀξιώματόσ τε λαμπροῦ καὶ τὸν τρόπον ἐπιεικήσ, ἐπιθυμῶν οὖν τῷ Κάτωνι μὴ συνήθησ εἶναι μηδὲ ἑταῖροσ μόνον, ἀλλ’ ἁμῶσ γέ πωσ εἰσ οἰκειότητα καταμίξαι καὶ κοινωνίαν πάντα τὸν οἶκον καὶ τό γένοσ, ἐπεχείρησε συμπείθειν ὅπωσ τήν θυγατέρα Πορκίαν, Βύβλῳ συνοικοῦσαν καὶ πεποιημένην ἐκείνῳ δύο παῖδασ, αὐτῷ πάλιν ὥσπερ εὐγενῆ χώραν ἐντεκνώσασθαι παράσχῃ.
(플루타르코스, Cato the Younger, chapter 25 2:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION