헬라어 문장 내 검색 Language

ἃ χρὴ λογίζεσθαι καὶ μηδὲν νῦν παθεῖν παραπλήσιον, ἀλλ’ ἀτοπώτατον νομίσαι τῶν ἁπάντων εἶναι εἰ Νίσαιαν μὲν καὶ Πηγὰσ καὶ Ἀχαί̈αν ἔχοντέσ ποτε, τούτων ἐθελονταὶ παρεχωρήσαμεν, πλείονοσ ἀξίαν τὴν εἰρήνην τῶν ἀπὸ τοῦ πολέμου πλεονεξιῶν ἡγούμενοι, νυνὶ δ’ ἐξὸν μετὰ τοῦ μηδὲν προέσθαι τῶν ὑπαρχόντων δόξαν φρονήσεωσ ἅμα καὶ δυνάμεωσ προσλαβεῖν οὐκ ἐθελήσομεν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ὑπὲρ τῆσ πρὸσ Λακεδαιμονίουσ εἰρήνης 7:16)
προὔθεντο δὲ μήποτ’ ἐν ταὐτῷ μένειν, ἀλλὰ μεταβάλλειν ἑκάστοτε πρὸσ τὴν χρείαν ἡμεῖσ δ’ ἴσοι καὶ παραπλήσιοι διὰ πάντων ὀφείλοντεσ εἶναι καὶ ταὐτὰ διὰ τέλουσ φρονεῖν, ἔπειτ’ ἀμέλει κατὰ τὸν Φάριον ἐθελήσομεν ἐξαλλάττειν Πρωτέα, καὶ τῇ πρὸσ τοὺσ ἄλλουσ χρῆσθαι ταῖσ γνώμαισ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 24:3)
ὅτε τοίνυν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ μηδ’ ἡστινοσοῦν προϋπηργμένησ ἀνάγκησ, ἀλλ’ ὑπὸ τοῦ φιλανθρωποτάτου μόνου τῆσ γνώμησ τὰ τοιαῦτα πράττειν τῶν καλλίστων ἐδόκει, καὶ διαγεγόναμεν τὸν ἅπαντα χρόνον τὴν καλλίστην ταύτην καὶ λυσιτελεστάτην καὶ μόνην προσήκουσαν ἀνθρώποισ φιλοτιμούμενοι, νῦν ἀμφοτέρων ὄντων, τοῦ τε τὰ δίκαια πράττειν ἀνάγκην εἶναι τοῦ τε κεχρῆσθαι τῇ γνώμῃ, καὶ μὴ τὴν ἐξ ἀρχῆσ θαυμαστὴν ταύτην ἔνστασιν ἐγκαταλιπεῖν, ἔπειτ’ οὐκ ἐθελήσομεν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 57:4)
ὅτε δ’ ὑπ’ αὐτῶν πρόσθεν ἡμεῖσ εὖ πεπονθότεσ ἔπειτα ταύτησ αὐτοὺσ ἠξιώκαμεν, ἐθελήσομεν πάλιν αὖ ταύτην αὐτοὺσ ἀφελέσθαι, ὥσπερ ἐπὶ ῥητοῖσ δεδωκότεσ, ἢ ἡμῶν αὐτῶν ὅτι παρέσχομεν καταγνόντεσ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 66:1)
ἐμοὶ δὲ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ θαυμάζειν ἔπεισιν, εἰ διαβαλλόντων μέν τινων ἡμᾶσ οὐκ ἂν ἠνεσχόμεθα δή που, ἀλλὰ καὶ προσελάχομεν ἂν τούτοισ ὕβρεωσ δίκην, αὐτοὶ δὲ ἡμᾶσ αὐτοὺσ τὰ πάντων αἴσχιστα διαβαλεῖν ἐθελήσομεν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 70:5)
ἢ πότ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τὰ δέοντα ποιεῖν ἐθελήσομεν;
(데모스테네스, Speeches, Κατὰ Φιλίππου Δ 30:3)
ἢ πότ’, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τὰ δέοντα ποιεῖν ἐθελήσομεν;
(데모스테네스, Speeches, Περὶ τῶν ἐν Χερρονήσῳ 58:3)
εἰ γὰρ ἐθελήσομεν ἐσδέξασθαι τοὺσ πολεμίουσ ἐσ τὴν χώρην, ὅδε τοι ἐν αὐτῷ κίνδυνοσ ἔνι·
(헤로도토스, The Histories, book 1, chapter 207 4:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION