헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐγὼ μὲν γὰρ ἐφαινόμην οὐδ’ ἐν αὐτοῖσ τοῖσ ἀναγκαίοισ ἀποτόμωσ τῷ λόγῳ χρώμενοσ, ἀλλὰ πεφεισμένωσ καὶ σχηματιζόμενοσ τὰ πρέποντα, ὁ δ’ ἀνδρὶ τῶν κατ’ αὐτὸν ἐνδοξοτάτῳ οὕτω ῥᾳδίωσ ἀμαθίαν ἐγκέκληκε, καὶ ταῦτα ἀκούοντοσ μειρακίου ἐπιτηδείου καταφρονῆσαι καὶ ὁτουοῦν, καὶ ᾧ θεῖόσ τε καὶ ἐπίτροποσ καὶ ἀντὶ τοῦ πατρὸσ ἂν ἦν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Καπίτωνα 11:1)
κθ Περὶ καιροῦ πρὸσ σκυλακείαν ἐπιτηδείου.
(아리아노스, Cynegeticus, chapter pr31)
καὶ μὴν ἐνεπισκηψάμενόσ γε οὔτ’ ἂν παρακαταβολῆσ ἠπόρησεν οὔτ’ ἂν ἠπιστήθη ὑφ’ ὑμῶν πάντεσ γὰρ ἴστε τὸν πατέρα τὸν ἐμὸν οὐ τῶν δημοσίων ἀδίκωσ ἐπιθυμοῦντα, ἀλλὰ τῶν αὑτοῦ ὑμῖν, ὅ τι κελεύσαιτε, προθύμωσ ἀναλίσκοντα, εἶτα καὶ ἐπιτηδείου ὄντοσ αὐτῷ Καλλιστράτου, ὅσπερ ἐδήμευσεν τὰ Ἀντιμάχου, ὥστε μηδὲν ἐναντιοῦσθαι.
(데모스테네스, Speeches 41-50, Πρὸσ Τιμόθεον ὑπὲρ Χρέως 56:1)
γαμεῖν δὲ κελεύει μὴ προικὶ προσέχοντασ μηδὲ βιαίοισ ἁρπαγαῖσ μηδ’ αὖ δόλῳ καὶ ἀπάτῃ πείσαντασ, ἀλλὰ μνηστεύειν παρὰ τοῦ δοῦναι κυρίου καὶ κατὰ συγγένειαν ἐπιτηδείου.
(플라비우스 요세푸스, Contra Apionem, Φλαί̈ου Ιὠσήπου περὶ ἀρχαιότητοσ ἀντιρρητικὸσ λόγοσ β. 159:1)
ὡσ ἐμοί, ἐὰν σὺ ἀποθάνῃσ, οὐ μία συμφορά ἐστιν, ἀλλὰ χωρὶσ μὲν τοῦ ἐστερῆσθαι τοιούτου ἐπιτηδείου οἱο͂ν ἐγὼ οὐδένα μή ποτε εὑρήσω, ἔτι δὲ καὶ πολλοῖσ δόξω, οἳ ἐμὲ καὶ σὲ μὴ σαφῶσ ἴσασιν, ὡσ οἱο͂́σ τ’ ὤν σε σῴζειν εἰ ἤθελον ἀναλίσκειν χρήματα, ἀμελῆσαι.
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Κρίτων 8:6)
οὔτε γὰρ ὡσ θανάτῳ παρόντα με ἀνδρὸσ ἐπιτηδείου ἔλεοσ εἰσῄει·
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 9:2)
"ἐπεὶ δ’ ὁρίζονται τὴν φωνὴν οἱ ἄριστοι γραμματικοὶ ἀέρα πεπληγμένον αἰσθητὸν ἀκοῇ, ἐτυγχάνομέν τε χθὲσ ἐζητηκότεσ περὶ γραμματικῆσ, ὡσ τέχνησ ἐπιτηδείου γράμμασι τὰσ φωνὰσ δημιουργεῖν καὶ ταμιεύειν τῇ ἀναμνήσει, ἴδωμεν τίσ μετὰ ταύτην δευτέρα πρέπουσα φωνῇ ἐπιστήμη.
(위 플루타르코스, De musica, section 2 1:6)
οἱ μὲν οὖν Στωικοὶ ἔφασαν τὴν μὲν σοφίαν εἶναι θείων τε καὶ ἀνθρωπίνων ἐπιστήμην, τὴν δὲ φιλοσοφίαν ἄσκησιν ἐπιτηδείου τέχνησ, ἐπιτήδειον δ’ εἶναι μίαν καὶ ἀνωτάτω τὴν ἀρετήν, ἀρετὰσ δὲ τὰσ γενικωτάτασ τρεῖσ, φυσικὴν ἠθικὴν λογικήν·
(위 플루타르코스, Placita Philosophorum, book 1, chapter 0 1:2)
τὰ μὲν κατηγορήσων, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ἀνέβην ἐνθάδε Περικλέουσ ἀναγκαίου μοι ὄντοσ καὶ ἐπιτηδείου καὶ Διομέδοντοσ φίλου, τὰ δ’ ὑπεραπολογησόμενοσ, τὰ δὲ συμβουλεύσων ἅ μοι δοκεῖ ἄριστα εἶναι ἁπάσῃ τῇ πόλει.
(크세노폰, Hellenica, Ἑλληνικῶν Α, chapter 7 18:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION