헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ αὐτῷ Μασσανάσσησ, τοῦ σώματοσ ὡσ ἐσ μάχην ἐπιμελούμενοσ, ἱππέασ ἀπαντᾶν ἔπεμψε, καὶ τῶν παίδων τισὶν ἐκέλευεν ἐλθόντα ὑποδέξασθαι.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 10 5:2)
"ἐπειδὰν δὲ οἱ σύνδειπνοι δειπνήσωσι, τῶν ἀπὸ τῆσ τραπέζησ καταλειπομένων καταλείπεται δὲ τὰ πλεῖστα κρέα καὶ ἄρτοι ὁ τῆσ τραπέζησ ἐπιμελούμενοσ δίδωσιν ἑκάστῳ τῶν οἰκετῶν, καὶ ταῦτα λαβὼν τὴν καθ’ ἡμέραν ἔχει τροφήν.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 26 1:15)
ὅπου δὲ θεὸσ ὁ πάντων κάλλιστοσ καὶ φανερώτατοσ οὐχ ὑπερορᾷ τὸν ἅπαντα χρόνον ἀνθρώπων ἐπιμελούμενοσ, ἦπού γε ἄνθρωπον θεοφιλῆ καὶ φρόνιμον χρὴ βαρύνεσθαι τὸ τοιοῦτον, ἀλλὰ μὴ καθ’ ὅσον οἰο͂́σ τέ ἐστι μιμεῖσθαι τὴν ἐκείνου δύναμιν καὶ φιλανθρωπίαν;
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ γ. 91:1)
οὐ μὴν ἄξιοσ ἔδοξε διὰ παντὸσ ἄρχειν τοῦ χρόνου καὶ ταύτην οὐκ ἀργύριον διοικῶν οὐδὲ οἰκοδομημάτων ἐπιμελούμενοσ, ἀλλ̓ ὅπωσ ἂν ἀγαθοὶ ὦσιν οἱ πολῖται, καὶ νουθετεῖν ἠβούλετο τοὺσ ἁμαρτάνοντασ καὶ τὸ γοῦν καθ̓ αὑτὸν βελτίονασ ποιεῖν.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΡΟΣ ΔΙΟΔΩΡΟΝ. 14:2)
ἦν δέ τισ ἐν αὐτοῖσ συοφορβίων βασιλικῶν ἐπιμελούμενοσ ἐπιεικὴσ ἀνὴρ Φαιστύλοσ ὄνομα, ὃσ ἐν τῇ πόλει κατὰ δή τι ἀναγκαῖον ἐγεγόνει καθ’ ὃν χρόνον ἡ φθορὰ τῆσ Ἰλίασ καὶ ὁ τόκοσ ἠλέγχετο, καὶ μετὰ ταῦτα κομιζομένων ἐπὶ τὸν ποταμὸν τῶν βρεφῶν τοῖσ φέρουσιν αὐτὰ κατὰ θείαν τύχην ἅμα διεληλύθει τὴν αὐτὴν ὁδὸν εἰσ τὸ Παλλάντιον ἰών·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 79 13:1)
ὁ μὲν δὴ μέγασ ἡγεμὼν ἐν οὐρανῷ Ζεὺσ ἐλαύνων πτηνὸν ἁρ́μα, πρῶτοσ πορεύεται διακοσμῶν πάντα καὶ ἐπιμελούμενοσ.
(디오니시오스, De Demosthene, chapter 7 3:3)
ἐπεὶ δὲ τοῦτο οὐκ ἠδυνάμην, ἐδώκαμέν σοι μέροσ τι ἡμέτερον, τὴν δύναμιν ταύτην τὴν ὁρμητικήν τε καὶ ἀφορμητικὴν καὶ ὀρεκτικήν τε καὶ ἐκκλιτικὴν καὶ ἁπλῶσ τὴν χρηστικὴν ταῖσ φαντασίαισ, ἧσ ἐπιμελούμενοσ καὶ ἐν ᾗ τὰ σαυτοῦ τιθέμενοσ οὐδέποτε κωλυθήσῃ, οὐδέποτ’ ἐμποδισθήσῃ, οὐ στενάξεισ, οὐ μέμψῃ, οὐ κολακεύσεισ οὐδένα.
(에픽테토스, Works, book 1, Περὶ τῶν ἐφ’ ἡμῖν καὶ οὐκ ἐφ’ ἡμῖν. 12:1)
ὥσπερ [γὰρ] ὁ ἥλιοσ πᾶσαν τὴν οἰκουμ[ένη]ν ἐπέρχεται, τὰ[σ μὲν] ὡρ́ασ διακρίνων [εἰσ τὸ π]ρέπον καὶ καλῶ[σ πάντα καθ]ιστάσ, τοῖσ δὲ σ[ώφροσι καὶ ἐπ]ιεικέσι τ[ῶν ἀνθρώπ]ων ἐπιμ[ελούμενοσ κ]αὶ γεν[έσεωσ καὶ τροφῆ]σ καὶ [καρπ]ῶν κ[αὶ τῶν ἄ]λλων ἁ[πά]ντων τῶν εἰσ τὸν β[ίο]ν χρησίμων, οὕτωσ καὶ ἡ πόλισ ἡμῶν διατελε[ῖ το]ὺσ μὲν κακοὺσ κολάζο[υσα, τοῖσ] δὲ δικαίοισ β[οηθοῦσα], τὸ δὲ ἴσον ἀν[τὶ τῆσ ἀδι]κίασ ἅπασιν [ἀπονέμουσα, τ]οῖσ δὲ ἰδί[οισ κινδύνοισ κα]ὶ δαπάναι[σ κοινὴν ἄδει]αν τοῖσ Ἕλλη[σιν παρασκευ]άζουσα.
(히페레이데스, Speeches, [Ἐπιτάφιοσ] 5:1)
Μακρὸν ἂν εἰή διηγήσασθαι, ὅπωσ μὲν ἥσθη ὁ Σόλων τῷ δώρῳ, οἱᾶ δὲ εἶπεν, ὡσ δὲ τὸ λοιπὸν συνῆσαν, ὁ μὲν παιδεύων καὶ διδάσκων τὰ κάλλιστα, ὁ Σόλων, καὶ φίλον ἅπασι ποιῶν τὸν Ἀνάχαρσιν καὶ προσάγων τοῖσ Ελλήνων καλοῖσ καὶ πάντα τρόπον ἐπιμελούμενοσ, ὅπωσ ἥδιστα διατρίψῃ ἐν τῇ Ἑλλάδι, ὁ δὲ τεθηπὼσ τὴν σοφίαν αὐτοῦ καὶ μηδὲ τὸν ἕτερον πόδα ἑκὼν εἶναι ἀπολειπόμενοσ.
(루키아노스, Scytha 16:1)
καὶ τὸ ἀπὸ τούτου πάντα τρόπον συνῆν ἐπιμελούμενοσ αὐτοῦ καὶ θεραπεύων παραδοὺσ γὰρ ἑαυτὸν τοῖσ ἐν τῷ λιμένι ἐμπόροισ ἑώθεν εἰσ μέσην ἡμέραν οὐκ ὀλίγον ἀπέφερεν ἀχθοφορῶν.
(루키아노스, Toxaris vel amicitia, (no name) 29:8)
ἔνθα δὴ καὶ μάλιστα ἔδειξε τὴν εὔνοιαν ἣν εἶχε πρὸσ αὐτόν, ἀμελῶν μὲν τῶν καθ’ ἑαυτὸν δεινῶν καίτοι ἐνόσησε καὶ αὐτόσ, ἐπιμελούμενοσ δὲ ὅπωσ ἐκεῖνοσ μάλιστα καθευδήσει καὶ ἧττον ἀνιάσεται·
(루키아노스, Toxaris vel amicitia, (no name) 31:4)
τότε γὰρ αὐτῆσ πρῶτον τῆσ κυκλήσεωσ ἦρχεν ἐπιμελούμενοσ ὅλησ ὁ θεόσ, ὣσ δ’ αὖ κατὰ τόπουσ ταὐτὸν τοῦτο, ὑπὸ θεῶν ἀρχόντων πάντ’ ἦν τὰ τοῦ κόσμου μέρη διειλημμένα·
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Πολιτικός 88:1)
πότερον Διονύσιοσ ἀκούσασ μόνον ἅπαξ, οὕτωσ εἰδέναι τε οἰέται καὶ ἱκανῶσ οἶδεν, εἴτε αὐτὸσ εὑρὼν ἢ καὶ μαθὼν ἔμπροσθεν παρ’ ἑτέρων, ἢ φαῦλα εἶναι τὰ λεχθέντα, ἢ τὸ τρίτον οὐ καθ’ αὑτόν, μείζονα δέ, καὶ ὄντωσ οὐκ ἂν δυνατὸσ εἶναι φρονήσεώσ τε καὶ ἀρετῆσ ζῆν ἐπιμελούμενοσ.
(플라톤, Epistles, Letter 7 140:4)
ἁλῷσ ἔτι τοῦτο πράττων, ἀποθανῇ" ‐ εἰ οὖν με, ὅπερ εἶπον, ἐπὶ τούτοισ ἀφίοιτε, εἴποιμ’ ἂν ὑμῖν ὅτι "ἐγὼ ὑμᾶσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ἀσπάζομαι μὲν καὶ φιλῶ, πείσομαι δὲ μᾶλλον τῷ θεῷ ἢ ὑμῖν, καὶ ἑώσπερ ἂν ἐμπνέω καὶ οἱο͂́σ τε ὦ, οὐ μὴ παύσωμαι φιλοσοφῶν καὶ ὑμῖν παρακελευόμενόσ τε καὶ ἐνδεικνύμενοσ ὅτῳ ἂν ἀεὶ ἐντυγχάνω ὑμῶν, λέγων οἱᾶ́περ εἰώθα, ὅτι ὦ ἄριστε ἀνδρῶν, Ἀθηναῖοσ ὤν, πόλεωσ τῆσ μεγίστησ καὶ εὐδοκιμωτάτησ εἰσ σοφίαν καὶ ἰσχύν, χρημάτων μὲν οὐκ αἰσχύνῃ ἐπιμελούμενοσ ὅπωσ σοι ἔσται ὡσ πλεῖστα, καὶ δόξησ καὶ τιμῆσ, φρονήσεωσ δὲ καὶ ἀληθείασ καὶ τῆσ ψυχῆσ ὅπωσ ὡσ βελτίστη ἔσται οὐκ ἐπιμελῇ οὐδὲ φροντίζεισ;
(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Ἀπολογία Σωκράτους 133:1)
ἂν δ’ αὖ προστυγχάνων τισ μὴ κολάζῃ τῇ δίκῃ, ὀνείδει μὲν ἐνεχέσθω πρῶτον τῷ μεγίστῳ, ὁ δὲ τῶν νομοφυλάκων ἐπὶ τὴν τῶν παίδων ἀρχὴν ᾑρημένοσ ἐπισκοπείτω τοῦτον τὸν ἐντυγχάνοντα οἷσ λέγομεν καὶ μὴ κολάζοντα δέον κολάζειν, ἢ κολάζοντα μὴ κατὰ τρόπον, βλέπων δὲ ἡμῖν ὀξὺ καὶ διαφερόντωσ ἐπιμελούμενοσ τῆσ τῶν παίδων τροφῆσ κατευθυνέτω τὰσ φύσεισ αὐτῶν, ἀεὶ τρέπων πρὸσ τἀγαθὸν κατὰ νόμουσ.
(플라톤, Laws, book 7 129:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION