헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

τοῦτο τὸ γράμμα σὺν ὁρμῇ μανιώδει καθεῖλεν ὁ δῆμοσ ἀγανακτῶν, εἰ τὰ κοινὰ ταμιεῖα κεκενωκότεσ καὶ τὰ ἔθνη σεσυληκότεσ καὶ τὴν Ἰταλίαν αὐτὴν ἐσφοραῖσ καὶ τέλεσι καὶ δημεύσεσι καταβαρήσαντεσ οὐκ ἐσ πολέμουσ οὐδ’ ἐσ ἐπίκτητον ἀρχήν, ἀλλ’ ἐσ ἰδίουσ ἐχθροὺσ ὑπὲρ οἰκείασ δυναστείασ, ὑπὲρ ἧσ δὴ καὶ προγραφὰσ καὶ σφαγὰσ καὶ λιμὸν ἐκ τῶνδε πανώδυνον γεγονέναι, ἔτι καὶ τὰ λοιπὰ περιδύοιεν αὑτούσ.
(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 8 1:5)
καὶ ὁμοῦ πρεσβευσάμενοι τὸν Ἀντίγονον ἠξίουν τὴν ἐπίκτητον αὐτῷ γενομένην γῆν τε καὶ χρήματα πρόσ τε σφᾶσ νείμασθαι καὶ πρὸσ ἑτέρουσ Μακεδόνασ, οἳ τῶν σατραπειῶν ἐξεπεπτώκεσαν.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 9 2:9)
τὴν δὲ ἐπίκτητον αὐτὸν ἀρχὴν ἐκέλευεν ἤδη μεθεῖναι.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 15 9:2)
φησὶ γὰρ φεύγων τὸν ἔλεγχον ὡσ ἄρα οὐ δυνατὸν τοῦτο συμβαίνειν περὶ τὴν ἄλλην γῆν, διὰ τὸ μήτε κοίλην εἶναι μήτ’ ἐπίκτητον ὥσπερ τὴν Αἴγυπτον, ἀλλ’ ἀρχαίαν τε καὶ ὡσ ἐκεῖνοσ κέκληκεν αὐτοπαγῆ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Αἰγύπτιος 20:9)
δευτέραν δὲ λέγομεν τὴν ἐπίκτητον καὶ δι’ ἑτέρων ἐγγιγνομένην ταῖσ ψυχαῖσ λόγοισ τε καὶ μύθοισ καὶ ἔθεσι, τοῖσ μὲν ἀδεσπότοισ τε καὶ ἀγράφοισ, τοῖσ δὲ ἐγγράφοισ καὶ σφόδρα γνωρίμουσ ἔχουσι τοὺσ κυρίουσ.
(디오, 크리소토모스, 연설, Ὀλυμπικὸσ ἢ περὶ τῆσ πρώτησ τοῦ θεοῦ ἐννοίας 50:2)
ἔχων δὲ τὴν ἔμφυτον ὁ Νέβιοσ μαντικὴν καὶ τὴν ἐπίκτητον παρὰ Τυρρηνῶν προσλαβὼν μακρῷ δή που τοὺσ ἄλλουσ οἰωνοσκόπουσ ἅπαντασ, ὡσ ἔφην, ὑπερεβάλετο, εἰσ ἁπάσασ τε τὰσ δημοσίασ ἐπισκέψεισ οἱ τῆσ πόλεωσ οἰωνομάντεισ οὐκ ὄντα ἐκ τοῦ συστήματοσ παρεκάλουν αὐτὸν διὰ τὴν ἐπιτυχίαν τῶν μαντευμάτων καὶ οὐθὲν ὅ τι μὴ δόξειεν ἐκείνῳ προὔλεγον.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 70 8:1)
ἀλλὰ "πάροδόσ ἐστι καὶ ἑώσ τὸ πλοῖον μισθούμεθα, δυνάμεθα καὶ Ἐπίκτητον ἰδεῖν·
(에픽테토스, Works, book 3, Πρόσ τινα ῥήτορα ἀνιόντα εἰσ Ῥώμην ἐπὶ δίκῃ. 14:2)
"τοιῶνδε μέντοι ἐμὲ παίδων μητέρα ἐοῦσαν Κῦροσ ἐν ἀτιμίῃ ἔχει, τὴν δὲ ἀπ’ Αἰγύπτου ἐπίκτητον ἐν τιμῇ τίθεται.
(헤로도토스, The Histories, book 3, chapter 3 3:1)
καὶ δὴ καὶ διῃρῆσθαι συνέβαινε δίχα τὴν Αἰτωλίαν, καὶ τὴν μὲν ἀρχαίαν λέγεσθαι τὴν δ’ ἐπίκτητον·
(스트라본, 지리학, Book 10, chapter 2 3:2)
ἐπίκτητον δὲ τὴν τοῖσ Λοκροῖσ συνάπτουσαν ὡσ ἐπὶ Ναύπακτόν τε καὶ Εὐπάλιον, τραχυτέραν τε οὖσαν καὶ λυπροτέραν, μέχρι τῆσ Οἰταίασ καὶ τῆσ Ἀθαμάνων καὶ τῶν ἐφεξῆσ ἐπὶ τὴν ἄρκτον ἤδη περιισταμένων ὀρῶν τε καὶ ἐθνῶν.
(스트라본, 지리학, Book 10, chapter 2 3:4)
εἴρηται γὰρ ὅτι τὴν χώραν δίχα διελόντεσ τὴν μὲν ὀρεινὴν καὶ ἐπίκτητον τῇ Καλυδῶνι προσένειμαν, τὴν πεδιάδα δὲ τῇ Πλευρῶνι.
(스트라본, 지리학, Book 10, chapter 2 31:6)
οὗτοσ δ’ ἔστιν ὁ Προυσίασ ὁ καὶ Ἀννίβαν δεξάμενοσ ἀναχωρήσαντα δεῦρο μετὰ τὴν Ἀντιόχου ἧτταν, καὶ τῆσ ἐφ’ Ἑλλησπόντῳ Φρυγίασ ἀναστὰσ κατὰ συμβάσεισ τοῖσ Ἀτταλικοῖσ, ἣν οἱ μὲν πρότερον ἐκάλουν μικρὰν Φρυγίαν, ἐκεῖνοι δ’ ἐπίκτητον ὠνόμασαν·
(스트라본, 지리학, Book 12, chapter 4 3:4)
κύκλῳ δὲ τὴν Ἐπίκτητον κειμένην ἐν τῇ μεσογαία, θαλάττησ οὐδαμοῦ ἁπτομένην διατείνουσαν δὲ μέχρι τῶν ἑῴων μερῶν τῆσ Ἀσκανίασ λίμνησ τε καὶ χώρασ·
(스트라본, 지리학, Book 12, chapter 4 5:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION