헬라어 문장 내 검색 Language

Ἔστι δὲ τὰ μὲν ἀγαθὰ τάδε‧ εὐπετέωσ φέρειν τὸ νούσημα, εὔπνοον εἶναι, τῆσ ὀδύνησ ἀπηλλάχθαι, τό τε πτύελον Ῥηϊδίωσ ἀναβήσσειν, τό τε σῶμα ὁμαλῶσ φαίνεσθαι θερμόν τε εἶναι καὶ μαλθακὸν, καὶ δίψαν μὴ ἔχειν, οὖρά τε καὶ διαχωρήματα καὶ ὕπνουσ καὶ ἱδρῶτασ, ὡσ διαγέγραπται ἕκαστα εἶναι ἀγαθὰ, ἐπιγίγνεσθαι‧ οὕτω μὲν γὰρ ἁπάντων τουτέων ἐπιγιγνομένων, οὐκ ἂν ἀποθάνοι ὁ ἄνθρωποσ‧ ἢν δὲ τὰ μέν τοι αὐτέων ἐπιγίγνοιτο, τὰ δὲ μὴ, οὐ πλείονα χρόνον ζήσασ ἢ τεσσαρεσκαίδεκα ἡμέρασ, ἀπόλοιτ’ ἂν ὁ ἄνθρωποσ.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., PROGNWSTIKON, 15.4)
τόδε ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ φίλε, κωλύειν, ὅτι ἦν που ἡμῖν τὰ μὲν οὕτωσ ἐπιγιγνόμενα ἑκάστοισ, εἴπερ ἀμφοτέροισ ἐπιγίγνοιτο, καὶ ἑκατέρῳ, καὶ εἴπερ ἑκατέρῳ, καὶ ἀμφοτέροισ, ἅπαντα ὅσα σὺ διῆλθεσ·
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Ἱππίασ μειζών 133:6)

SEARCH

MENU NAVIGATION