헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

Ὅσα δὲ πιπτόντων ἢ ἄλλῳ τῳ τρόπῳ διακόπτεται καὶ φλᾶται, καὶ ἀνοιδίσκεται τὰ περιέχοντα τὸ ἕλκοσ, καὶ, διαπυήσαντα, πῦον ἀπὸ τῶν οἰδημάτων ἀποχωρέει κατὰ τὸ ἕλκοσ, τῶν τοιούτων ὅ τι ἂν δοκέη δεῖσθαι καταπλάσιοσ, οὐ χρὴ αὐτὸ τὸ ἕλκοσ καταπλάσσειν, ἀλλὰ τὰ περιέχοντα, ὅκωσ τὸ πῦον ἀποχωρέῃ, καὶ τὰ σκληρυνόμενα λαπαχθῇ‧ ἐπειδὰν δὲ λαπαχθῇ, καὶ ἡ φλεγμασίη παύσηται, ἐπὶ τὰ ἀφεστηκότα σπόγγουσ ἐπιδέων προσιστάναι, ἀρχόμενοσ ἀπὸ τοῦ ὑγίεοσ ὀλίγον προσχωρέων‧ ἐπὶ δὲ τῷ σπόγγῳ ἄνωθεν φύλλα ἐπέστω συχνά.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΕΛΚΩΝ., 10.3)
Ἐπὴν δὲ περιβάλλῃ κατὰ τωὐτὸ δὶσ ἢ τρὶσ, ἐπὶ τὸ ἄνω νεμέσθω ἐπιδέων, ἵνα αἱ ἐπιῤῬοαὶ τοῦ αἵματοσ ἀπολαμβάνωνται, καὶ τελευτησάτω κεῖθι‧ χρὴ δὲ μὴ μακρὰ εἶναι τὰ πρῶτα ὀθόνια.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΓΜΩΝ., 4.5)
Κἢν μέν τι τούτων τῶν εἰρημένων ἐλλείπῃ, γινώσκειν χρὴ ὅτι χαλαρωτέρη ἡ ἐπίδεσισ τοῦ μετρίου‧ ἢν δέ τι τῶν εἰρημένων πλεονάζῃ, χρὴ γινώσκειν ὅτι μᾶλλον ἐπιέχθη τοῦ μετρίου‧ καὶ τουτέοισι σημαινόμενοσ, τὸ ὕστερον ἐπιδέων, ἢ χαλᾷν μᾶλλον, ἢ πιέζειν.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΓΜΩΝ., 5.4)
Ἐπὴν δὲ κατορθώσῃ, ἐπιδεῖν τοῖσιν ὀθονίοισι κατατεταμένα, ἤν τ’ ἐπὶ δεξιὰ, ἤν τ’ ἐπ’ ἀριστερὰ περιφέρειν ξυμφέρῃ αὐτέοισι τὰ πρῶτα ὀθόνια‧ βαλλέσθω δὲ τὴν ἀρχὴν τοῦ ὀθονίου κατὰ τὸ κάτηγμα, καὶ περιβαλλέσθω κατὰ τοῦτο τὰσ πρώτασ περιβολάσ‧ κἄπειτα νεμέσθω ἐπὶ τὴν ἄνω κνήμην ἐπιδέων, ὥσπερ ἐπὶ τοῖσιν ἄλλοισι κατήγμασιν εἴρηται.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΓΜΩΝ., 16.1)
Ἢν δὲ τὸ ἕτερον ὀστέον κατεηγῇ ἐν κνήμῃ, κατατάσιοσ μὲν ἀσθενεστέρησ δεῖται, οὐ μὴν ἐπιλείπειν χρὴ, οὐδὲ βλακεύειν ἐν τῇ κατατάσει, μάλιστα μὲν ἐν τῇ πρώτῃ ἐπιδέσει κατατείνεσθαι, ὅσον ἐφικνέεται αἰεί ποτε πάντα τὰ κατήγματα, εἰ δὲ μὴ, ὡσ τάχιστα‧ ὅ τι γὰρ ἂν μὴ κατὰ τροπον ηὐθετισμένων τῶν ὀστέων ἐπιδέων τισ πιέζῃ, ὀδυναίτερον τὸ χωρίον γίνεται.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΓΜΩΝ., 17.1)
ὅθεν, ἐὰν μὲν φάγωσιν οἱ διψῶντεσ, οἱ μὲν οὐ βοηθοῦνται, τῶν πόρων διὰ λεπτότητα τὴν ξηρὰν τροφὴν μὴ δεχομένων, ἀλλ’ ἐπιδεῶν τοῦ οἰκείου διαμενόντων·
(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 6, Διὰ τί πεινῶντεσ μὲν, ἐὰν πίωσι, παύονται· διψῶντεσ δέ, ἐὰν φάγωσιν, ἐπιτείνονται. 4:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION