헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἰὼ γᾶ γᾶ, εἴθ’ ἔμ’ ἐδέξω, πρὶν τόνδ’ ἐπιδεῖν ἀργυροτοίχου δροίτησ κατέχοντα χάμευναν.
(아이스킬로스, 아가멤논, choral, ephymn 31)
καὶ Ἰσοκράτησ δὲ χαίρει τῷ ἐκ παραθέσεωσ σχήματι περιβολὴν ἐργαζόμενοσ, ἀντὶ μὲν γὰρ τοῦ φρουρεῖν τὰσ ἄλλων ἀκροπόλεισ τῆσ αὐτῶν ἐπεῖδον τοὺσ πολεμίουσ κυρίουσ γενομένουσ, ἀντὶ δὲ τοῦ παῖδασ ὁμήρουσ λαμβάνειν τοὺσ ἑαυτῶν φησιν ἐπιδεῖν ἀναξίωσ τρεφομένουσ, ἀντὶ δὲ τοῦ γεωργεῖν τὰσ χώρασ τὰσ ἀλλοτρίασ πολλῶν ἐτῶν οὐδὲ ἰδεῖν αὐτοῖσ ἐξεγένετο τὴν ἑαυτῶν.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ περιβολῆσ. 16:2)
μόνοι μὲν γὰρ ἁπάντων ἀνθρώπων ὑπέμειναν τὴν ἑαυτῶν ἐκλιπεῖν ὑπὲρ τοῦ μὴ τὴν τῶν ἄλλων ἁπάντων ἀνάστατον γενομένην ἐπιδεῖν, μόνοι δὲ οὐχ ὑπὸ πολεμίων τοῦτο παθόντεσ, ὑπὸ σφῶν αὐτῶν ἐξῳκίσθησαν ὑπὲρ νίκησ, οὐ κατὰ συμφορὰν ὑφ’ ἑτέρων, ἀλλ’ ἃ τοῖσ ἄλλοισ πέρασ εἶναι δοκεῖ τῶν ἐν τοῖσ πολέμοισ ἀτυχημάτων, ταῦτ’ εἰσ ἀρετὴν ἔτρεψαν καὶ παρείλοντο Ξέρξην τὰσ ἐλπίδασ τὸ καθ’ αὑτοὺσ, ἐνδειξάμενοι τοῦθ’, ὅτι κἂν μυριάκισ κατάσχῃ τὴν χώραν, κἂν τὰσ ἑστίασ διερευνήσηται, κἂν ἐκ βάθρων ἅπαντα ἀνασπάσῃ, οὐδὲν μᾶλλον τὸ τῶν Ἀθηναίων ἀξίωμα καθαιρήσει οὐδὲ ἀφαιρήσεται σφᾶσ τό γ’ Ἀθηναίουσ εἶναι, ἀλλ’ ἀπέραντα πονεῖ καὶ τοῖσ ἐν Αἵδου καταδίκοισ προσόμοια.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 43:4)
ὥστε εἴ τισ ταῦτα πάντα ἐπιδεῖν βούλοιτο, δεῖ αὐτὸν ἢ πᾶσαν ἐπελθόντα τὴν οἰκουμένην οὕτω θεάσασθαι, ἢ ἐν τῇδε τῇ πόλει γενόμενον.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 4:6)
καὶ τούτοισ ξύμπασιν πόθοσ μὲν γονέων ἐστίν, ὅσοισ ἔτι σώζονται, πόθοσ δὲ γυναικῶν καὶ παίδων, πόθοσ δὲ δὴ τῆσ γῆσ αὐτῆσ τῆσ οἰκείασ, ἣν ξὺν τῷ ἐκ σοῦ πορισθέντι σφίσιν κόσμῳ μεγάλοι τε ἀντὶ μικρῶν καὶ πλούσιοι ἐκ πενήτων ἀναστρέφοντεσ ξύγγνωστοί εἰσιν ἐπιδεῖν ποθοῦντεσ.
(아리아노스, Anabasis, book 5, chapter 27 6:1)
ὅτι ὁ μὲν τοῖσ γονεῦσι μόνον γεγενῆσθαι νομίζων τὸν τῆσ εἱμαρμένησ καὶ τὸν αὐτόματον θάνατον περιμένει, ὁ δὲ καὶ τῇ πατρίδι, ὑπὲρ τοῦ μὴ ταύτην ἐπιδεῖν δουλεύουσαν ἀποθνῄσκειν ἐθελήσει, καὶ φοβερωτέρασ ἡγήσεται τὰσ ὕβρεισ καὶ τὰσ ἀτιμίασ, ἃσ ἐν δουλευούσῃ τῇ πόλει φέρειν ἀνάγκη, τοῦ θανάτου.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 298:4)
ἂν δὲ δόξῃ τὰ δίκαι’ ἐγκαλεῖν καὶ ἕλῃ τὸν δεδρακότα τοῦ φόνου, οὐδ’ οὕτω κύριοσ γίγνεται τοῦ ἁλόντοσ, ἀλλ’ ἐκείνου μὲν οἱ νόμοι κύριοι κολάσαι καὶ οἷσ προστέτακται, τῷ δ’ ἐπιδεῖν διδόντα δίκην ἔξεστιν, ἣν ἔταξ’ ὁ νόμοσ, τὸν ἁλόντα, πέρα δ’ οὐδὲν τούτου.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστοκράτους 98:1)
ἐμὲ δ’ εὐθὺσ ἔπειθε περὶ ὀκτωκαίδεκ’ ἔτη γεγενημένον τὴν Εὐφήμου γῆμαι θυγατέρα, βουλόμενοσ παῖδασ ἐξ ἐμοῦ γενομένουσ ἐπιδεῖν.
(데모스테네스, Speeches 31-40, Πρὸσ Βοιωτὸν περὶ Προικὸσ Μητρῴασ. 15:1)
σεμνὸν δέ γ’ ἀγήρωσ τιμὰσ καὶ μνήμην ἀρετῆσ δημοσίᾳ κτησαμένουσ ἐπιδεῖν, καὶ θυσιῶν καὶ ἀγώνων ἠξιωμένουσ ἀθανάτων.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Ἐπιτάφιοσ. 45:3)
οἱ δὲ λοιποί, προφερομένων τῶν πρεσβευτῶν τὴν τοῦ Διονυσίου περὶ τὴν ταφὴν τῶν πεσόντων εὐεργεσίαν, ἔφασαν αὐτὸν ἄξιον εἶναι τυχεῖν τῆσ ὁμοίασ χάριτοσ, καὶ τοῖσ θεοῖσ ηὔχοντο τὴν ταχίστην αὐτὸν ἐπιδεῖν ταύτησ τυγχάνοντα.
(디오도로스 시켈로스, Library, book xiv, chapter 8 15:2)
οἱ μὲν γὰρ γονέων παρεστώτων καὶ δεομένων μὴ περιιδεῖν αὐτοὺσ τῇ τούτων ὕβρει παραδιδομένουσ ἐπηγείροντο ταῖσ ψυχαῖσ, οὐδεμίαν φειδὼ τοῦ ζῆν ποιούμενοι, οἱ δὲ γυναικῶν καὶ νηπίων τέκνων θρῆνον ἀκούοντεσ ἔσπευδον εὐγενῶσ ἀποθανεῖν, πρὶν ἐπιδεῖν τὴν τῶν τέκνων αἰχμαλωσίαν·
(디오도로스 시켈로스, Library, book xiv, chapter 52 1:2)
τῷ μὲν ἧτταν ὁμολογουμένην ἀκολουθεῖν οἰόμενοι καὶ ἀναγκαῖόν σφισιν ἐσόμενον πᾶν ὅ τι ἂν ἄλλο ἐπιταχθῶσιν ὑπομένειν, τῷ δὲ πολλὰ καὶ δεινὰ ἐπιδεῖν χωρασ τε πορθουμένησ καὶ νεότητοσ τῆσ κρατίστησ ἀπολλυμένησ·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 44 4:3)
ἐπιδείκνυτε αὐτοῖσ οὐκ ἴσα κατορθοῦσί τε καὶ μὴ τυχοῦσι γινόμενα γῆσ ἀλλοτρίασ γλιχομένοισ, εἰ δὲ βούλεσθε, προστίθετε καὶ τὰσ πόλεισ τῶν ἠδικημένων προσλαβεῖν βουλομένοισ, ἐὰν μὴ κρατῶσι, καὶ τὴν ἑαυτῶν γῆν τε καὶ πόλιν ἀφαιρεθῆναι, καὶ ἔτι πρὸσ τούτῳ γυναῖκασ ἐπιδεῖν τὰ αἴσχιστα πασχούσασ καὶ παῖδασ εἰσ ὕβριν ἀγομένουσ καὶ γονεῖσ δούλουσ ἀντ’ ἐλευθέρων ἐπὶ γήρωσ ὀδῷ γινομένουσ.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 35 6:1)
ὡσ δ’ ἠναντιοῦτο καὶ διώμνυτο λόγον τε τὸν αὐθαδέστερον εἰπεῖν ἐτόλμησε τοῦ δήμου παρόντοσ, ὅτι μᾶλλον ἂν βούλοιτο Τυρρηνοὺσ καὶ τοὺσ ἄλλουσ πολεμίουσ κρατήσαντασ τῆσ πόλεωσ ἐπιδεῖν, ἢ τοὺσ κατέχοντασ τὴν χώραν τὴν δημοσίαν ἀφεῖναι, δόξαντεσ ἀφορμὴν εἰληφέναι καλὴν πρὸσ αὐθάδειαν τοσαύτην τοῦ τἀναντία λέγειν τε καὶ πράττειν, οὐδὲ τοῦ δήμου τὸν λόγον ἡδέωσ δεξαμένου, κωλύειν αὐτὸν ἔφησαν, καὶ φανερῶσ ἔπραττον, ὅσα τῇ βουλῇ τε καὶ τοῖσ ὑπάτοισ δοκοίη·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 9, chapter 2 3:2)
μυριάκισ δ’ ἂν εἱλόμην ἄζηλον γενέσθαι μοι καὶ ἄτιμον τὸν μετὰ ταῦτα βίον ἢ βαρβάρων ἀνθρώπων ὠμότητι γενομένην τὴν Ῥώμην ὑποχείριον ἐπιδεῖν καὶ ἐν ἐμοὶ μόνῳ τὰσ λοιπὰσ ἐλπίδασ τῆσ σωτηρίασ ἔχουσαν.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 13, chapter 6 6:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION