헬라어 문장 내 검색 Language

ἔπειθ’ ὅταν ἐπενέγκῃ τὸ δοιαὶ δὲ πελειάδεσ ἀμφὶσ ἕκαστον χρύσειαι νεμέθοντο, δύω δ’ ὑπὸ πυθμένεσ ἦσαν, ἀκουστέον οὐ πυθμένασ δύο, ἀλλ’ οὐδὲ κατὰ διαίρεσιν ἀναγνωστέον, ὡσ ὁ Θρᾲξ, Διονύσιοσ, ἀλλὰ κατὰ σύνθετον ὑποπυθμένεσ, ὅπωσ ἐπὶ τῶν πελειάδων ἀκούωμεν,1 ὅτι τέσσαρεσ μὲν ἦσαν ἐπὶ τῶν ὤτων, δύο δὲ ὑποπυθμένεσ, τουτέστιν ὑπὸ τῷ πυθμένι οἱο͂ν ὑποπυθμένιοι·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 82 1:1)
"περὶ δὲ τῆσ ψυχῆσ τῆσ ἐμῆσ οὐδὲ τῇ μητρί, μήπωσ ἀγνοήσασα τὴν μέλαιναν ἀντὶ τῆσ λευκῆσ ἐπενέγκῃ ψῆφον.
(플루타르코스, Ἀλκιβιάδης, chapter 22 2:4)
περὶ μὲν δὴ τῶν τόξων ὅταν λέγῃ καλά, τὰ οἱ ξεῖνοσ Λακεδαίμονι δῶκε τυχήσασ, Ἴφιτοσ Εὐρυτίδησ, εἶτ’ ἐπενέγκῃ τὼ δ’ ἐν Μεσσήνῃ ξυμβλήτην ἀλλήλοιιν οἴκῳ ἐν Ὀρτιλόχοιο, τὴν χώραν λέγει, ἧσ μέροσ ἦν καὶ ἡ Μεσσηνία·
(스트라본, 지리학, Book 8, chapter 5 16:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION