헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

οὐ πρὸσ πάντων ἐπαινούμενον, εὐφυὴσ ὢν ἄρα καὶ ταχὺσ ἐσ εὔνοιαν·
(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 7 7:5)
οὐκοῦν ἄτοπον τόν γε αὐτὸν ὡμολογηκότα εἶναι χείρω, τοῦτον ἀμείνω καλεῖν, καὶ ταῦτα δι’ αὐτὸ τοῦτ’ ἐπαινούμενον, ὅτι ὡμολόγηκε χείρων εἶναι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 27:1)
φαίνεται τοίνυν αἰτιασάμενοσ μὲν κοινῇ τοὺσ ἄνδρασ ὡσ διακόνουσ καὶ κόλακασ, πάλιν δὲ τῆσ αἰτίασ ἀφιεὶσ αὐτοὺσ, τούτου δ’ ἕνεκ’ αἰτιασάμενοσ, τοῦ μηδένα δόξαι ῥήτορα χρηστὸν Ἀθήνησι γεγονέναι, πάλιν δ’ αὖ τῶν ῥητόρων ἕνα τῶν Ἀθήνησιν ἐπαινῶν, καὶ ταῦτα τοῖσ αὐτοῖσ ἐνεχόμενον οἷσπερ οὗτοι, τὸν Ἀριστείδην λέγω, καὶ δυοῖν θάτερον, ἢ μὴ προσήκοντα ἐπαινούμενον, ἢ ’κείνουσ δεικνύντα ἃ μὴ προσῆκεν ἀκηκοότασ, ἔτι δ’ οὐ τοῦτον μόνον, ἀλλὰ καὶ πάντασ ἐφεξῆσ αὐτοὺσ ἐπῃνεκὼσ ἑτέρωθι, ἡνίκ’ οὐδεμιᾶσ ἐστι φιλονεικίασ, καὶ πάλιν γ’ ἰδίᾳ τὸν Περικλέα φάσκων τελεώτατον εἰσ τὴν ῥητορικὴν γεγονέναι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 168:12)
εἶτα τὸν βέλτιστον μὲν οὕτω τοῖσ ὅλοισ, ἐπαινούμενον δὲ ὑφ’ ἁπάντων, τοσούτοισ δὲ καὶ τηλικούτοισ κοσμηθέντα τροπαίοισ, ἀήττητον δὲ διαγεγονότα καθάπαξ, μεγίστασ δὲ εἰσ εὐπορίαν ἀφορμὰσ παρασχόντα τῇ πόλει, τοῦτον τοίνυν τῶν μεγίστων ἀξιόχρεων ὄντα καὶ ὑπὲρ πάντασ τοὺσ ἄλλουσ τιμᾶσθαι δίκαιον, ἡμεῖσ δὲ καὶ ἧσ παρὰ πολὺ τῆσ αὐτοῦ δόξησ ἠξιώκαμεν ἀτελείασ ἀποστερήσομεν;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 85:2)
τὸ αὐτὸ καὶ τὸ Ἀναξανδρίδου τὸ ἐπαινούμενον, καλόν γ’ ἀποθανεῖν πρὶν θανάτου δρᾶν ἄξιον·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 3, chapter 11 8:6)
ἀλλὰ μὴν καὶ τὸ Ξενοφῶντοσ Συμπόσιον καίπερ ἐπαινούμενον οὐκ ἐλάττουσ ἔχει τούτων ἐπιλήψεισ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 131)
οὔτε γὰρ τὴν θεὸν εἰσ τοιαύτην ἀσθένειαν ἐλθεῖν πιθανὸν ὑπάρχειν ὥστε προσδεηθῆναι τῆσ παρ’ ἀνθρώπων βοηθείασ, τοῦ μεγίστου τῶν θεῶν οὖσαν θυγατέρα, οὔτε τῷ Μίνῳ δίκαιον προσάπτειν τοιαύτην ἀσέβειαν, παραδεδομένῳ συμφώνωσ δικαίαν προαίρεσιν καὶ βίον ἐπαινούμενον ἐζηλωκέναι.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 5, chapter 76 4:2)
τῶν δ’ ὑπάτων Πόπλιοσ Σεμπρώνιοσ μετὰ δυνάμεωσ ἐμβαλὼν εἰσ τὴν τῶν Αἰκλῶν χώραν ἐχειρώσατο τετταράκοντα πόλεισ ἐν ἡμέραισ ταῖσ πάσαισ πεντήκοντα, ἀναγκάσασ δὲ πᾶν τὸ ἔθνοσ ὑποτάττεσθαι Ῥωμαίοισ ἐπανῆλθε καὶ θρίαμβον κατήγαγεν ἐπαινούμενον.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 20, chapter 101 5:2)
ἄρτι γὰρ αὐτοῦ πλησιάζοντοσ ἐρήμῳ τῇ πόλει κατήντησαν ἐπὶ θάτερα τῆσ Μαντινείασ οἱ πεμφθέντεσ ὑπὸ τῶν Ἀθηναίων στρατιῶται πρὸσ τὴν συμμαχίαν, ὄντεσ ἑξακισχίλιοι, στρατηγὸν δ’ ἔχοντεσ Ἡγησίλεων, ἄνδρα τότε παρὰ τοῖσ πολίταισ ἐπαινουμένον.
(디오도로스 시켈로스, Library, book xv, chapter 84 3:2)
οὗτοι παραλαβόντεσ τὴν ἀρχὴν καλάνδαισ Σεπτεμβρίαισ θᾶττον ἢ τοῖσ προτέροισ ἔθοσ ἦν, πρὶν ἢ τῶν ἄλλων τι διαπράξασθαι βουλὴν συγκαλέσαντεσ περὶ τῆσ καθόδου τῶν δημοτικῶν λέγειν ἠξίουν, ἥν τινα διάνοιαν ἔχει, πρῶτον ἀποφήνασθαι παρακαλοῦντεσ ἄνδρα ἡλικίασ ἐν τῇ κρατίστῃ τότε ὄντα καὶ συνέσει δοκοῦντα τῶν ἄλλων διαφέρειν, μάλιστα δ’ ἐπὶ τῇ προαιρέσει τῶν πολιτευμάτων ἐπαινούμενον, ὅτι τῆσ μέσησ τάξεωσ ἦν, οὔτε τὴν αὐθάδειαν τῶν ἀριστοκρατικῶν αὔξων οὔτε τῷ δήμῳ ὅσα βουληθείη πράττειν ἐπιτρέπων, Ἀγρίππαν Μενήνιον·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 6, chapter 49 3:1)
, τρίκωλον ἐν τοῖσ πάνυ ἐπαινούμενον, οὐχὶ τῆσ αὐτῆσ ἰδέασ ἔχεται;
(디오니시오스, De Compositione Verborum, chapter 98)
τοῦτο λαμπρὸν ἐπράχθη τῷ Σαούλῳ τὸ ἔργον καὶ πρὸσ πάντασ αὐτὸν διήγγειλε τοὺσ Ἑβραίουσ ἐπαινούμενον καὶ θαυμαστῆσ ἀπολαύοντα δόξησ ἐπ’ ἀνδρείᾳ·
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 6 107:1)
δοκεῖσ δέ μοι μήτε φίλον τινὰ ἢ οἰκεῖον ἢ εὔνουν ἔχειν μήτε ἀνδρὶ ἐλευθέρῳ πώποτε καὶ παρρησίαν ἄγοντι ἐντετυχηκέναι, ὃσ τἀληθὲσ εἰπὼν ἔπαυσεν ἄν σε ὑδέρῳ μὲν ἐχόμενον καὶ ὑπὸ τοῦ πάθουσ διαρραγῆναι κινδυνεύοντα, σαυτῷ δὲ εὔσαρκον εἶναι δοκοῦντα καὶ εὐρωστίαν οἰόμενον τὴν συμφορὰν καὶ ὑπὸ μὲν τῶν ἀνοήτων ἐπαινούμενον ἀγνοούντων ἃ πάσχεισ, ὑπὸ δὲ τῶν πεπαιδευμένων εἰκότωσ ἐλεούμενον.
(루키아노스, Lexiphanes, (no name) 17:3)
ἐλεύθερον γάρ τι ὁ ἔπαινοσ, οὐδ’ ἔστιν αὐτοῦ μέτρον εἰσ μέγεθοσ ἢ βραχύτητα νενομοθετημένον, ἀλλὰ τοῦτο μόνον ἐξ ἅπαντοσ ὁρᾷ ὅπωσ ὑπερθαυμάσεται καὶ ζηλωτὸν ἀποφανεῖ τὸν ἐπαινούμενον.
(루키아노스, Pro imaginibus, (no name) 18:6)
τὸ δὲ εὖ ὧδε μάλιστ’ ἂν ^ κρίνοιτο, οὐκ ἤν τισ τοῖσ ὁμοίοισ παραβάλλῃ οὐδ’ ἢν πρὸσ τὸ ὑποδεέστερον ποιῆται τὴν παράθεσιν, ἀλλ’ ἢν πρὸσ τὸ ὑπερέχον ὡσ οἱο͂́ν τε προσβιβάζῃ τὸ ἐπαινούμενον.
(루키아노스, Pro imaginibus, (no name) 19:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION