헬라어 문장 내 검색 Language

παραδεδόσθαι δ’ αὐτὸν καὶ κήρυκα τῶν θεῶν, ἔτι δ’ ἄγγελον ἄριστον διὰ τὸ σαφῶσ αὐτὸν ἕκαστα τῶν εἰσ ἐντολὴν δοθέντων ἑρμηνεύειν·
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 5, chapter 75 2:2)
ὁ μὲν οὖν δῆμοσ ἀποδεξάμενοσ τὴν ἐπίνοιαν τοῦ Δημάδου τό τε ψήφισμα ἐκύρωσε καὶ τὸν Δημάδην μεθ’ ἑτέρων ἀπέστειλε πρεσβευτὴν πρὸσ τὸν βασιλέα, δοὺσ ἐντολὴν καὶ περὶ τῶν Θηβαίων φυγάδων ἀξιῶσαι τὸν Ἀλέξανδρον συγχωρῆσαι τῷ δήμῳ τοὺσ πεφευγότασ Θηβαίουσ ὑποδέχεσθαι.
(디오도로스 시켈로스, Library, book xvii, chapter 15 5:1)
διεῖλέ τε τὸν λόγον πρῶτοσ εἰσ τέτταρα, εὐχωλήν, ἐρώτησιν, ἀπόκρισιν, ἐντολήν·
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, Q, Kef. h'. PRWTAGORAS 4:7)
>ὲ εἰσ ἑπτά, διήγησιν, ἐρώτησιν, ἀπόκρισιν, ἐντολήν, ἀπαγγελίαν, εὐχωλήν, κλῆσιν̓, οὓσ καὶ πυθμένασ εἶπε λόγων.
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, Q, Kef. h'. PRWTAGORAS 5:2)
τίνα οὖν ἐντολὴν ἔχων ἐκεῖθεν ἐλήλυθασ, ποῖον διάταγμα;
(에픽테토스, Works, book 1, Πρὸσ τὸ αὐτό. 4:1)
ταύτην τε εἶναι τὴν αἰτίαν τῆσ ἐνθάδε παρουσίασ κατὰ τὴν τῆσ μητρὸσ ἐντολήν·
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 1 388:1)
ἐλέγχεσθαι δὲ αὐτοὺσ οὐκ ἀγαθοὺσ οὔτε περὶ τὴν ὑπομονὴν οὔτε περὶ τὴν μνήμην τῶν εὖ γεγονότων, οὕτωσ μὲν τοῦ θεοῦ καὶ τῆσ ἐκείνου γνώμησ, καθ’ ἣν ἐκλελοίπασι τὴν Αἴγυπτον, καταφρονοῦντασ, οὕτωσ δὲ πρὸσ αὐτὸν τὸν ὑπηρέτην αὐτοῦ διατεθέντασ καὶ ταῦτα μηδὲν αὐτοὺσ διαψευσάμενον περὶ ὧν εἴποι τε καὶ πράττειν κατ’ ἐντολὴν τοῦ θεοῦ κελεύσειε.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 3 21:1)
τούτων οὖν κατὰ σπουδὴν συγκομισθέντων ἑκάστου καὶ παρὰ δύναμιν φιλοτιμησαμένου, ἀρχιτέκτονασ τοῖσ ἔργοισ ἐφίστησι κατ’ ἐντολὴν τοῦ θεοῦ οὓσ καὶ τὸ πλῆθοσ ἂν ἐπελέξατο τῆσ ἐξουσίασ ἐπ’ αὐτῷ γενομένησ.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 3 134:1)
συνεργίασ δὲ τῆσ παρ’ ὑμῶν κατ’ ἐντολὴν τὴν ἐκείνου δεομένοισ ἑαυτοὺσ εἰσ ἅπαν προθύμουσ ἐδώκατε, δίκαιον ὑμᾶσ μηδενὸσ ἔτι δυσκόλου περιμένοντοσ ἀναπαύσεωσ ἤδη τυχεῖν φειδοῖ τῆσ προθυμίασ ὑμῶν, ἵν’ εἰ καὶ πάλιν δεήσειεν ἡμῖν αὐτῆσ ἀόκνον ἔχωμεν εἰσ τὰ κατεπείξοντα καὶ μὴ τοῖσ νῦν καμοῦσαν αὖθισ βραδυτέραν.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 5 120:1)
Σαμουῆλοσ δὲ καλεῖ τὸν λαὸν εἰσ Μασφὰ πόλιν καὶ πρὸσ αὐτὸν διατίθεται λόγουσ, οὓσ κατ’ ἐντολὴν φράζειν ἔλεγε τοῦ θεοῦ, ὅτι τὴν ἐλευθερίαν αὐτοῖσ ἐκείνου παρασχόντοσ καὶ τοὺσ πολεμίουσ δουλώσαντοσ ἀμνημονήσειαν τῶν εὐεργεσιῶν, καὶ τὸν μὲν θεὸν ἀποχειροτονοῦσι τῆσ βασιλείασ οὐκ εἰδότεσ ὡσ συμφορώτατον ὑπὸ τοῦ πάντων ἀρίστου προστατεῖσθαι, θεὸσ δὲ πάντων ἄριστοσ, αἱροῦνται δ’ ἔχειν ἄνθρωπον βασιλέα, ὃσ ὡσ κτήματι τοῖσ ὑποτεταγμένοισ κατὰ βούλησιν καὶ ἐπιθυμίαν καὶ τῶν ἄλλων παθῶν ὁρμὴν χρήσεται τῆσ ἐξουσίασ ἀφειδῶσ ἐμφορούμενοσ, ἀλλ’ οὐχ ὡσ ἴδιον ἔργον καὶ κατασκεύασμα τὸ τῶν ἀνθρώπων γένοσ οὕτωσ διατηρῆσαι σπουδάσει, ὁ θεὸσ δὲ κατὰ ταύτην τὴν αἰτίαν κήδοιτο.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 6 81:1)
καὶ περιμένει μὲν ὡσ ὁ προφήτησ ἐπέστειλεν, οὐκέτι μέντοι γε διατηρεῖ τὴν ἐντολήν, ἀλλ’ ὡσ ἑώρα βραδύνοντα μὲν τὸν προφήτην, αὑτὸν δὲ ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν καταλειπόμενον, λαβὼν τὰ θύματα τὴν θυσίαν ἐπετέλει·
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 6 134:1)
τὸ μέντοι γε τῶν Ἀμαληκιτῶν γένοσ πᾶν ἐξηφανίσθαι κατὰ τὴν ἐντολὴν καὶ περιλείπεσθαι ἄλλον μηδένα, πρὸσ δ’ αὐτὸν ἀγαγεῖν μόνον τηρήσαντα αὐτῶν τὸν βασιλέα, περὶ οὗ τί δεῖ ποιεῖν βουλεύσεσθαι πρὸσ ἀλλήλουσ ἔφασκεν.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 6 188:3)
Δαυίδησ δ’ ἀκούσασ ἀνῃρημένον τὸν Ἀβεννῆρον ἤλγησε μὲν τὴν ψυχήν, ἐμαρτύρατο δὲ πάντασ ἀνατείνων εἰσ τὸν θεὸν τὴν δεξιὰν καὶ βοῶν, ὡσ οὔτε κοινωνὸσ εἰή τῆσ Ἀβεννήρου σφαγῆσ, οὔτε κατ’ ἐντολὴν καὶ βούλησιν ἰδίαν ἀποθάνοι.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 7 46:1)
καὶ σαλπίγγων κατὰ Μωυσέοσ ἐντολὴν μυριάδασ εἴκοσι, καὶ στολῶν τοῖσ ὑμνῳδοῖσ Ληουιτῶν ἐκ βύσσου μυριάδασ εἴκοσι·
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 8 119:1)
τοῦ δὲ τῶν Ἰσραηλιτῶν βασιλέωσ πέμπειν ἐπιτρέψαντοσ ἐλθόντεσ οἱ πρέσβεισ ἔλεγον κατ’ ἐντολὴν τοῦ βασιλέωσ τὸν Ἀχάβου πλοῦτον καὶ τὰ τέκνα αὐτοῦ καὶ τὰσ γυναῖκασ Ἀδάδου τυγχάνειν·
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 8 454:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION