헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐγὼ δέ, ὦ Ἀθηναῖοι, οὐκ ἀξιῶ τοὺσ θεοὺσ τοιαύτην γνώμην ἔχειν, ὥστ’ εἰ ἐνόμιζον ὑπ’ ἐμοῦ ἀδικεῖσθαι, λαμβάνοντάσ με ἐν τοῖσ μεγίστοισ μεγίστοισ κινδύνοισ μὴ τιμωρεῖσθαι.
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 221:2)
εἰ μέν, ὦ ἄνδρεσ, ἐν ἑτέρῳ τῳ πράγματι οἱ παριόντεσ μὴ τὴν αὐτὴν γνώμην ἔχοντεσ πάντεσ ἐφαίνοντο, οὐδὲν ἂν θαυμαστὸν ἐνόμιζον·
(안도키데스, 연설, Περὶ τῆσ ἑαυτοῦ καθόδου 3:1)
ὅσοι μὲν οὖν τῶν ξένων μὴ ἐγίγνωσκον ἡμέτερα ὄντα, τὴν πομπὴν τὴν κοινὴν ὁρῶντεσ ὑστέραν οὖσαν τῆσ Ἀλκιβιάδου τοῖσ τούτου πομπείοισ χρῆσθαι ἐνόμιζον ἡμᾶσ·
(안도키데스, 연설, Ἀνδοκίδου κατὰ Ἀλκιβιάδου 44:2)
οἱ δὲ ἥδοντο μὲν τῷ Δολοβέλλᾳ καὶ ἐνόμιζον ἄνδρα νέον καὶ γνώριμον καὶ ὕπατον ἕξειν ἐσ ἐναντίωσιν Ἀντωνίου, κατῄεσαν δὲ αὐτῶν μόνοι Κάσσιόσ τε καὶ Βροῦτοσ ὁ Μᾶρκοσ, ᾑμαγμένοσ τὴν χεῖρα·
(아피아노스, The Civil Wars, book 2, chapter 17 5:2)
τὸ δὲ πλέον, ὁρῶντεσ, οἱᾶ καθ’ ἑκάστην ἡμέραν ὁ Καίσαρ ὑβριζόμενόσ τε καὶ ζημιούμενοσ πάσχοι, οὐκ ἄπιστον ἐτίθεντο τὴν διαβολὴν οὐδὲ ὅσιον ἢ ἀνεκτὸν ἐνόμιζον Ἀντώνιον ὑπατεύοντα ἐσ τὸ σῶμα ἐπιβεβουλεῦσθαι.
(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 6 1:8)
οἱ δὲ αὐτῶν τὰσ ἐν τῷ Καπιτωλίῳ διαλλαγὰσ ἑωρακότεσ ὑπόκρισιν ἐνόμιζον εἶναι τὰ γιγνόμενα καὶ ἀντίδοσιν Ἀντωνίῳ μὲν δυναστείασ, Καίσαρι δὲ τῶν φονέων.
(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 6 2:6)
καὶ τῶν Καισαριανῶν οὔπω σφίσιν ἐπικλωμένων, ὑπὸ ἐκείνων αὐτὰσ ὧδε ἀκριβῶσ ἐνόμιζον ἐπικρύπτεσθαι.
(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 13 3:9)
ἐπελθόντα δὲ ἐνόμιζον ἐκ τοῦ δεσμωτηρίου νῦν προαχθῆναι ἀρνούμενόν τε καὶ τὰ γεγονότα διηγούμενον ψεύδεσθαι διδαχθέντα ἔλεγον καὶ ἐλοιδόρουν ὡσ τὰ κοινὰ προδιδόντα·
(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 2 4:8)
Ὅτι οἱ Καρχηδόνιοι δὶσ ἐν τῇ γῇ τοῦ αὐτοῦ χρόνου καὶ δὶσ ἐν τῇ θαλάσσῃ παθόντεσ, ἐν ᾗ δὴ καὶ πάνυ προύχειν ἐνόμιζον, καὶ χρημάτων ἀποροῦντεσ ἤδη καὶ νεῶν καὶ ἀνδρῶν, ᾔτουν ἀνοχὰσ παρὰ τοῦ Λουτατίου, καὶ λαβόντεσ ἐπρεσβεύοντὸ ἐσ Ῥώμην περὶ διαλλαγῶν ἐπὶ βραχυτέροισ, συνέπεμπόν τε τοῖσ πρέσβεσιν Ἀτίλιον Ῥῆγλον τὸν ὕπατον, αἰχμάλωτον ὄντα σφῶν, δεησόμενον τῆσ πατρίδοσ ἐπὶ τοῖσδε συνθέσθαι.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 1:1)
Καὶ οἱ μὲν ἐν τούτῳ σπουδῆσ καὶ παρασκευῆσ ἦσαν, οἱ δ’ ὕπατοι τάχα μέν τι καὶ ὄκνῳ, μὴ εὐθὺσ ἐπιχειρεῖν ἐσ ἔργον ἀλλόκοτον, ἅμα δὲ καὶ τὴν πόλιν ἄνοπλον οὖσαν λήψεσθαι κατὰ κράτοσ, ὅτε θέλοιεν, ἡγούμενοι, διέμελλον ἔτι καὶ ἐνδώσειν αὐτοὺσ ἐνόμιζον ἐκ τῆσ ἀπορίασ, οἱο͂ν ἐν τοῖσ δυσχερέσι γίγνεσθαι φιλεῖ, εὐθὺσ μὲν ἀντιλέγειν, προϊόντοσ δὲ χρόνου καὶ λογισμοῦ φόβον ἅπτεσθαι τῶν ἀπειθούντων.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 13 5:1)
Ὡσ δ’ ἐπὶ νίκῃ λαμπροτάτῃ καὶ παραλόγωσ τισὶ δοκούσῃ γενέσθαι οὑ̓ γὰρ εἰκὸσ ἐνόμιζον ὀλιγωτέρουσ πολὺ πλειόνων ἐν ἀλλοτρίᾳ γῇ παρὰ τοσόνδε κρατῆσαι, καὶ μάλιστα φάλαγγοσ Μακεδόνων, εὖ γεγυμνασμένησ καὶ εὐανδρούσησ τότε μάλιστα, καὶ δόξαν ἄμαχόν τε καὶ φοβερὰν ἐχούσησ̓, οἱ μὲν Ἀντιόχου φίλοι τὴν προπέτειαν αὐτοῦ τῆσ ἐσ Ῥωμαίουσ διαφορᾶσ καὶ τὴν ἐξ ἀρχῆσ ἀπειρίαν τε καὶ ἀβουλίαν ἐπεμέμφοντο, Χερρόνησόν τε καὶ Λυσιμάχειαν αὐτοῖσ ὅπλοισ καὶ τοσῇδε παρασκευῇ μεθέντοσ ἐκ χειρῶν πρὶν καὶ ἐσ πεῖραν ἐλθεῖν τοῖσ πολεμίοισ, καὶ τὴν τοῦ Ἑλλησπόντου φυλακὴν ἐκλιπόντοσ, Ῥωμαίων οὐκ ἂν εὐμαρῶσ ἐλπισάντων βιάσασθαι τὴν διάβασιν.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 7 1:1)
καὶ ὡσ θεοὺσ πηγὰσ καὶ ποταμοὺσ ἐνόμιζον οἱ πρῶτοι μεγίστουσ τε καὶ πρώτουσ, καὶ ἔτι γε νάματα·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἰσθμικὸσ εἰσ Ποσειδῶνα 2:9)
ἀλλ’ ἐμοὶ μὲν καὶ ἄτοπα δοκοῦσι πεπονθέναι, φοβούμενοι μὲν μή τινων εὐπορήσωσι συμμάχων, ὑμᾶσ δὲ πείθοντεσ γενέσθαι τούτοισ αὐτοὺσ, καὶ μὴ λογιζόμενοι τοῦτο, ὅτι βελτίουσ ἂν ἦσαν, εἰ δεινὸν ἐνόμιζον ταύτῃ προσγενέσθαι τινὰ Θηβαίοισ ὠφέλειαν, κωλύοντεσ μᾶλλον ἢ πορίζοντεσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ γ# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων δεύτερος 3:12)
τὸν αὐτὸν δὴ τρόπον οἶμαι καὶ Περικλῆσ, ἑώσ μὲν οὐδὲν ἀνήκεστον ἦν, κατεῖχε τοὺσ ἵππουσ, καὶ μάλα ῥᾳδίωσ ἤκουον αὐτοῦ καὶ τοῦ Νέστοροσ οὐδὲν χείρω τὴν φωνὴν ἐνόμιζον, καίτοι πολλά γε καὶ παντοῖα ἐχρήσατο αὐτοῖσ καὶ εἰρήνησ καὶ πολέμων ἐχόμενα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 130:11)
ὡρίζοντό τε γὰρ ἐπιπολαίωσ, καὶ ᾧ πρώτῳ ὑπάρξειεν ὁ λεχθεὶσ ὁρ́οσ, τοῦτ’ εἶναι τὴν οὐσίαν τοῦ πράγματοσ ἐνόμιζον, ὥσπερ εἴ τισ οἰοίτο ταὐτὸν εἶναι διπλάσιον καὶ τὴν δυάδα διότι πρῶτον ὑπάρχει τοῖσ δυσὶ τὸ διπλάσιον.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 130:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION