헬라어 문장 내 검색 Language

νυκτὸσ δὲ ἐπιλαβούσησ οἱ μὲν ἐκ τῶν νεῶν ἐκπεσόντεσ ἐσ τὰ ὄρη συνέφευγον καὶ πυρὰ πολλὰ ἔκαιον σύμβολα τοῖσ ἔτι οὖσιν ἐν τῇ θαλάσσῃ καὶ διενυκτέρευον οὕτωσ ἄσιτοι καὶ ἀθεράπευτοι καὶ πάντων ἐνδεεῖσ.
(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 9 11:1)
ἐπὶ δὲ τῷ χειμῶνι ὁ λιμὸσ ἡμᾶσ ἀφείλετο μὴ καλῶσ ὑπὲρ τῶν ἀλλοτρίων φρονῆσαι, πάντων ἐνδεεῖσ ὄντασ.
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 8 2:16)
δεῖ δὲ μήτ’ ἀγεννὲσ παθεῖν μηδὲν μήτ’, εἰ χρὴ τοῦτ’ εἰπεῖν, ἀτιμάσαι τὰ πεπραγμένα, ἀλλ’ εἰδέναι πόσον τι χρῆμα κατείργασται καὶ ὡσ οὔτε Ἀθηναῖοι συμφορῶν ἐνδεεῖσ οὔθ’ ἡμῖν περίεστιν ὀργίζεσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ὑπὲρ τῆσ πρὸσ Ἀθηναίουσ εἰρήνης 1:2)
ἐστὲ δὲ οὐκ ἀτυχημάτων ἐνδεεῖσ, ὥστε προστιθέναι τούτοισ, ἀλλ’ ἀφαιροῦντεσ μᾶλλον τῶν συμβεβηκότων καὶ τῆσ ἐγχωρούσησ ἀεὶ ποριζόμενοι ῥᾳστώνησ ἀφορμὰσ εὖ φρονοῖτ’ ἂν καὶ ποιοῖτε ἃ δεῖ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδιακός 4:3)
καὶ μὴν ἄνθρωποι μὲν ἁπάντων εἰσὶν ἐνδεεῖσ, θεοῖσ δὲ μηδενὸσ δεῖ τῶν ἁπάντων, ἅτ’ οὖσι χορηγοῖσ τῶν ἁπάντων·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 53:4)
ὅταν γὰρ μηθενὸσ ἐνδεεῖσ ὦμεν, τότε τοὺσ συναπλαυσομένουσ ζητοῦσι πάντεσ, καὶ τοὺσ εὖ πεισομένουσ μᾶλλον ἢ τοὺσ ποιήσοντασ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 229:1)
ἐνδεεῖσ γὰρ γενομένουσ καὶ προλυπηθέντασ ἥδεσθαι τῇ ἀναπληρώσει.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 27:5)
οὐδὲν γὰρ οὕτωσ ἐστὶ φίλων ὡσ τὸ συζῆν ὠφελείασ μὲν γὰρ οἱ ἐνδεεῖσ ὀρέγονται, συνημερεύειν δὲ καὶ οἱ μακάριοι·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 8 50:3)
ξενικωτέρασ γὰρ γενομένησ τῆσ βοηθείασ τῷ εἰσάγεσθαι ὧν ἐνδεεῖσ <ἦσαν> καὶ ἐκπέμπειν ὧν ἐπλεόναζον, ἐξ ἀνάγκησ ἡ τοῦ νομίσματοσ ἐπορίσθη χρῆσισ.
(아리스토텔레스, 정치학, Book 1 116:2)
καὶ ὅσοι ἂν ἐνδεεῖσ ὦσιν·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 12 15:2)
διχῶσ δέ εἰσιν ἐνδεεῖσ·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 12 15:3)
αὐτοὶ μὲν οὖν οὕτωσ ἔχοντεσ ἐπιχειροῦσιν <ἀδικεῖν>, ἀδικοῦσι δὲ τοὺσ τοιούτουσ καὶ τὰ τοιαῦτα, τοὺσ ἔχοντασ ὧν αὐτοὶ ἐνδεεῖσ ἢ εἰσ τἀναγκαῖα ἢ εἰσ ὑπεροχὴν ἢ εἰσ ἀπόλαυσιν, καὶ τοὺσ πόρρω καὶ τοὺσ ἐγγύσ·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 12 17:1)
καὶ φιλόζωοι, καὶ μᾶλλον ἐπὶ τῇ τελευταίᾳ ἡμέρᾳ διὰ τὸ τοῦ ἀπόντοσ εἶναι τὴν ἐπιθυμίαν, καὶ οὗ ἐνδεεῖσ, τούτου μάλιστα ἐπιθυμεῖν.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 13 8:1)
ὥσπερ τοίνυν ἑνὸσ ἡμῶν ἑκάστου τίσ ἐστι γονεύσ, οὕτω συμπάσησ τῆσ πόλεωσ κοινοὺσ δεῖ τοὺσ γονέασ σύμπαντασ ἡγεῖσθαι, καὶ προσήκειν τούτουσ οὐχ ὅπωσ ὧν ἡ πόλισ δίδωσ’ ἀφελέσθαι τι, ἀλλ’ εἰ καὶ μηδὲν ἦν τούτων, ἄλλοθεν σκοπεῖν ὅπωσ μηδενὸσ ὄντεσ ἐνδεεῖσ περιοφθήσονται.
(데모스테네스, Speeches, Κατὰ Φιλίππου Δ 48:1)
ἐμοὶ γὰρ οὐδεὶσ οὕτωσ ἄθλιοσ οὐδ’ ὠμὸσ εἶναι δοκεῖ τὴν γνώμην, οὔκουν Ἀθηναίων γε, ὥστε λυπεῖσθαι ταῦτα λαμβάνοντασ ὁρῶν τοὺσ ἀπόρουσ καὶ τῶν ἀναγκαίων ἐνδεεῖσ ὄντασ.
(데모스테네스, Speeches, Κατὰ Φιλίππου Δ 50:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION