헬라어 문장 내 검색 Language

Ἐντέροισι γίγνεται μὲν φλεγμονὴ, ὀδύνην ὀλεθρίην ἐμποιοῦσα.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΟΞΕΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιβ’. Περὶ Σατυριάσεωσ.127)
ἡ γὰρ τιμωρία παύει τῆσ ὀργῆσ, ἡδονὴν ἀντὶ τῆσ λύπησ ἐμποιοῦσα.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 112:3)
παραπλησία δὲ καὶ περὶ τὸ ἦτρον κάκωσισ ἦν, ναὶ μὴν καὶ τοῦ αἰδοίου σῆψισ σκώληκασ ἐμποιοῦσα, πνεύματόσ τε ὀρθία ἔντασισ καὶ αὐτὴ λίαν ἀηδὴσ ἀχθηδόνι τε τῆσ ἀποφορᾶσ καὶ τῷ πυκνῷ τοῦ ἄσθματοσ, ἐσπασμένοσ τε περὶ πᾶν ἦν μέροσ ἰσχὺν οὐχ ὑπομενητὴν προστιθέμενοσ.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 17 201:2)
λήθη γὰρ ἐπιστήμησ ἔξοδοσ, μελέτη δὲ πάλιν καινὴν ἐμποιοῦσα ἀντὶ τῆσ ἀπιούσησ μνήμην σῴζει τὴν ἐπιστήμην, ὥστε τὴν αὐτὴν δοκεῖν εἶναι.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 403:2)
ἡ δ’ Ἀρετὴ παρῆν θάρσοσ μὲν αὐτῷ, ῥώμην δὲ καὶ σπουδὴν τοῖσ περὶ αὐτὸν ἐμποιοῦσα.
(플루타르코스, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 2, section 12 11:2)
ἡ δ’ Ἀρετὴ παρῆν, θάρσοσ μὲν αὐτῷ ῥώμην δὲ καὶ σπουδὴν τοῖσ περὶ αὐτὸν ἐμποιοῦσα.
(플루타르코스, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 2, section 13 23:1)
φαρμάκοισ γὰρ οὐκ ἐοίκεν ἀλλὰ σιτίοισ ὑγιεινοῖσ ἡ δύναμισ αὐτοῦ, μετ’ εὐτονίασ ἕξιν ἐμποιοῦσα α χρηστὴν οἷσ ἂν γένηται συνήθησ·
(플루타르코스, De cohibenda ira, section 2 1:1)
φαρμάκοισ γὰρ οὐκ ἐοίκεν ἀλλὰ σιτίοισ ὑγιεινοῖσ ἡ δύναμισ αὐτοῦ, μεθ’ ὑγιείασ ἕξιν ἐμποιοῦσα χρηστὴν οἷσ ἂν γένηται συνήθησ·
(플루타르코스, De cohibenda ira, section 2 2:1)
"ἡ δὲ τὴν ψυχὴν ἐμποιοῦσα κίνησισ ἢ διάθεσισ, μεταβολῇ διὰ πέντε γιγνομένη, τῇ φύσει τὸ τέλειον ἀποδίδωσι, καὶ τοσούτῳ κυριώτερον ἔχει τῆσ τετράδοσ λόγον, ὅσῳ τιμῇ διαφέρει τοῦ ἀψύχου τὸ ζῷον.
(플루타르코스, De E apud Delphos, section 137)
ἡ γὰρ σφοδρὰ περὶ ἕκαστον ἐπιθυμία σφοδρότατον φόβον ἐμποιοῦσα τοῦ μὴ παραμένειν, ἀσθενῆ τὴν χάριν ποιεῖ καὶ ἀβέβαιον ὥσπερ φλόγα καταπνεομένην.
(플루타르코스, De tranquilitate animi, section 163)
ἡ γὰρ σφοδρὰ, περὶ ἕκαστον ἐπιθυμία σφοδρότατον φόβον ἐμποιοῦσα τοῦ μὴ παραμένειν;
(플루타르코스, De tranquilitate animi, section 16 1:4)
ἂν γὰρ νῦν κατακριθῇ μου, δῆλον ὅτι ἐξέσται μοι τῇ τελευτῇ χρῆσθαι ἣ ῥᾴστη μὲν ὑπὸ τῶν τούτου ἐπιμεληθέντων κέκριται, ἀπραγμονεστάτη δὲ τοῖσ φίλοισ, πλεῖστον δὲ πόθον ἐμποιοῦσα τῶν τελευτώντων.
(크세노폰, Works on Socrates, Ἀπολογία Σωκράτουσ πρὸσ τοὺσ Δικαστάς 8:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION