헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ὧν οὐδενὸσ ἐγὼ ὀνομαστὶ μνησθήσομαι, ἵνα μὴ ταύτην ἀρχὴν τοῦ λόγου ποιήσωνται, ὡσ οὐκ ἂν παρῆλθον, εἰ μή τισ αὐτῶν ὀνομαστὶ ἐμνήσθη.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 1932)
ὁ γὰρ περιττὸσ κἀν τοῖσ λόγοισ δεινὸσ Δημοσθένησ οὐδενὸσ τῶν ἀναγκαίων ἐμνήσθη·
(아이스키네스, 연설, περὶ τῆσ Παραπρεσβείας, section 1142)
ἐμνήσθη δέ που περὶ στρατείασ, καὶ καλὸν στρατιώτην ἐμὲ ὠνόμασεν.
(아이스키네스, 연설, περὶ τῆσ Παραπρεσβείας, section 1671)
καὶ πάλιν ἐν τῷ πρὸσ Λεπτίνην τοὺσ προσέχοντασ τῷ νόμῳ βουλόμενοσ ἐξετάσαι καὶ διαβαλεῖν πρῶτον ἐν γένει αὐτῶν ἐμνήσθη ᾕρηνται δὲ τῷ νόμῳ σύνδικοι, καὶ μάλιστα οἱ δεινοὶ λέγειν ἄνδρεσ, εἶτα κατ’ εἶδοσ Λεωδάμασ Ἀχαρνεὺσ καὶ Κηφισόδοτοσ ἐκ Κεραμέων, εἶτα πάλιν ἐν γένει συλλαβὼν ἃ δὲ πρὸσ τούτουσ ὑπολαμβάνοιτ’ ἂν δικαίωσ, ἀκούσατε, εἶτα πάλιν κατ’ εἶδοσ πρῶτον μὲν πρὸσ Λεωδάμαντα.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ περιβολῆσ. 3:7)
ὧν δ’ οὐδεὶσ τὸ μέχρι τοῦδε, ὅσα γ’ ἡμεῖσ σύνισμεν, ἐν ταῖσ κοιναῖσ εὐφημίαισ ἐμνήσθη, ταῦτ’ οὐ πρὶν εἰπεῖν παύσομαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 90:2)
ἔπειτα λέγειν περὶ τῶν λόγων τῶν ἐμῶν εἰσ ὅσον προβεβηκότεσ εἰε͂ν, μνησθῆναι μὲν δὴ Πλάτωνοσ καὶ Δημοσθένουσ, ἐφ’ οἷσπερ ἐμνήσθη ἑκατέρου·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι δ# 5:11)
τῆσ δ’ ἑτέρασ ἀρχῆσ, ἐφ’ ἣν αὐτὸσ ἦγέ με, οὐδ’ ἐμνήσθη πρὸσ ἐμὲ, οὐδ’ οὖν ἡμεῖσ πρὸσ ἐκεῖνον·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι δ# 23:6)
πάντα γὰρ ὧν ἐμνήσθη λαβὼν ἐξέπλευσεν ‐ ἐπιστέλλων τε ὑπὲρ τῶν ἐκεῖ νῦν πραγμάτων ἓν μὲν εὐθὺσ καὶ σαφὲσ αἰσχύνεσθαί μοι δοκεῖ δηλοῦν ὅτι ὑμῖν κλητέον ἐστὶν αὐτούσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸ ἐναντίον 6:4)
ἥσθην δὲ ἐφ’ οἷσ Ἡρακλέουσ καὶ τῶν Ἡρακλέουσ παίδων ἐμνήσθη τισ, ὥσπερ εἰσ Λακεδαιμονίουσ, ἀλλ’ οὐκ εἰσ Θηβαίουσ πολὺ μᾶλλον ταῦθ’ ἡμῖν πεφιλοτιμημένα, εἰ μὴ καὶ τὸν Ιὄλεων Σπαρτιάτην ἀποφαίνουσι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ β# ὑπὲρ Θηβαίων πρῶτος 20:2)
ἴσωσ δ’ ἄν τισ κἀκεῖνο θαυμάσειεν, ὅτι τέτταρασ μὲν ἐφεξῆσ εἶπε κακῶσ, καὶ ταῦτα τῶν Ἑλλήνων οὐ τοὺσ φαυλοτάτουσ, ἑνὸσ δὲ πρὸσ εὐφημίαν ἐμνήσθη μόνου, καὶ παρῆλθε μὲν, Νικίαν τὸν Νικηράτου, καὶ ταῦτα τῶν ἐφ’ αὑτοῦ ῥητόρων ὄντα, ὅτι μὴ καὶ τούτου πρὸσ διαβολὴν μᾶλλον ἐμνημόνευσεν ἐν ᾧ γ’ ἐμνημόνευσε μέρει τοῦ λόγου.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 162:1)
εἰ δ’ οὖν καὶ τῷ ὄντι ἐκεῖθεν ἀφῖκτο ὁ λόγοσ καὶ ὁ Καλλικλῆσ ἐξεπίτηδεσ ἐμνήσθη περὶ τῶν ἀνδρῶν ἐπ’ ἐλέγχῳ τοῦ Σωκράτουσ, ἐξῆν ὡδὶ δέχεσθαι καὶ μηδὲν βλάσφημον λέγειν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 183:11)
εἰ μὲν οὖν, οἶμαι, κατ’ ἀρχὰσ εὐθὺσ ἐμνήσθη τοῦ Ἀριστείδου, οὐκ ἂν εἶχεν ἀφορμὴν τοῦ κατὰ τούτων λέγειν, ἀλλ’ ἅμα τ’ ἀπώλλυε τοὺσ λόγουσ τούτουσ καὶ τὸ πρᾶγμα εἰσ τοὐναντίον αὐτῷ περιίστατο, πρὸσ τὸ μηδ’ ὁτιοῦν ἀνύτειν πλέον.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 186:1)
οὐκ ἀλόγωσ γε μὴν οὐδὲ τὸ τῶν ἀναξίων ἐμνήσθη, ἀλλὰ μετὰ πάνυ τοι πονηροτάτησ τῆσ γνώμησ, ἵνα τῶν ἀναξίων ἀτελείασ ἐκβεβλημένων ταύτησ ἀξιόχρεωσ Κτήσιπποσ δόξῃ, καὶ αὐτὸσ ἐφ’ ἑαυτοῦ καὶ διὰ τὸν πατέρα Χαβρίαν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 6:2)
τί οὖν ἃ μὴ ’κεῖνοσ ἐμνήσθη, ταῦτ’ αὐτὸσ κακῶσ ὑφαρπάζεισ, καὶ τὰ μὴ δοκοῦντα τοῖσ νόμοισ ὡσ νόμοισ δοκοῦντα λέγεισ, ὁμοῦ μὲν τούτουσ ἐντεῦθεν συκοφαντῶν, ὁμοῦ δὲ καὶ ἡμᾶσ ἐλέγχων μηδὲν ἕνεκα νόμων ἐπισταμένουσ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 27:1)
οὐδὲ δοκεῖ μοι ἐν τῷ τότε σώζεσθαι τὸ γένοσ τῶν Ἀμαζόνων, οὐδ̓ ἔτι πρὸ Ἀλεξάνδρου, ἢ Ξενοφῶν ἂν ἐμνήσθη αὐτῶν, Φασιανῶν τε μνησθεὶσ καὶ Κόλχων καὶ ὅσα ἄλλα ἀπὸ Τραπεζοῦντοσ ὁρμώμενοι ἢ πρὶν ἐσ Τραπεζοῦντα κατελθεῖν οἱ Ἕλληνεσ ἐπῆλθον ἔθνη βαρβαρικά, ἵναπερ καὶ ταῖσ Ἀμαζόσιν ἐντετυχήκεσαν ἂν, εἴπερ οὖν ἔτι ἦσαν Ἀμαζόνεσ.
(아리아노스, Anabasis, book 7, chapter 13 4:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION