헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

Γίγνεται ὕδρωψ καὶ ἐξαπίνησ κοτὲ ἐπ’ ἀθρόῃ ψυχροποσίῃ, ἢν ὑπὸ δίψιοσ· χανδὸν πολὺ ψυχρὸν ἐγχέ ὕδωρ, οἶτα τὸ ὑγρὸν ἐσ περιτόναιον ἐνεχθῇ δι’ ἃ δὲ τῇσ͵ʹ κοιλίῃσι τὸ ἔμφυτον θερμὸν κατεψύχθη, ἔπειτα εἰσ τοὺσ κενεῶνασ σταγόνεσ ἐκρέουσι, αἳ πρόσθεν εἰσ διαπνοὴν ἐξηερούμεναι διεφοροῦντο.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιγ’. Περὶ Ἐλέφαντοσ.29)
καὶ γάρ τισι τῶν αὖ βδελυκτῶν ἡδονή· ἐμοὶ δὲ ἁνδάνει μίην μὲν αἰτίην τὴν ἔμφυτον ψύξιν ἔμμεναι, μίην δὲ καὶ πάθην· ἀλλ’ ἢν μὲν εὐθέωσ ἐπιδώῃ καὶ θέρμη φανῇ, ἐμψύξιοσ χρέοσ καὶ τοῖσι τέρπεται.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιγ’. Περὶ Ἐλέφαντοσ.331)
οὕτω δή σοι διὰ πάντων ἐπιδέδεικται καὶ ποιητῶν καὶ ῥητόρων καὶ στρατηγῶν καὶ ὧν τι ὄφελοσ ἐν Ἕλλησιν ἀναγκαῖόν τι κτῆμα καὶ ὥσπερ ἔμφυτον ἡ μεγαλοφροσύνη τοῖσ κρείττοσι, καὶ ὁ τοῦ Δημοσθένουσ λόγοσ εὖ ἔχων, ὁποῖ’ ἄττα γὰρ ἂν τὰ ἐπιτηδεύματα τῶν ἀνθρώπων ᾖ, τοιοῦτον ἀνάγκη καὶ τὸ φρόνημα ἔχειν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 36:11)
τὴν ἔμφυτον ἀκρασίαν ἠφάνιζεν, θοίνασ καθ’ ἑκάστην ἡμέραν λαμπρὰσ ἐπιτελῶν καὶ πλῆθόσ τι συνδείπνων ἔχων.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 602)
οἳ γὰρ τὴν ὑπάρχουσαν πᾶσιν ἔμφυτον τοῦ ζῆν ὑπερεῖδον ἐπιθυμίαν, καὶ τελευτῆσαι καλῶσ μᾶλλον ἠβουλήθησαν ἢ ζῶντεσ τὴν Ἑλλάδ’ ἰδεῖν ἀτυχοῦσαν, πῶσ οὐκ ἀνυπέρβλητον παντὶ λόγῳ τὴν αὑτῶν ἀρετὴν καταλελοίπασιν;
(데모스테네스, Speeches 51-61, Ἐπιτάφιοσ. 2:2)
ὃν οὐχ εἷσ ἀνὴρ ἀλλὰ πᾶσα ἡ ἐξ Ἀρείου πάγου βουλὴ ζητήσασα ἀποπέφαγκε χρήματ’ ἔχειν καθ’ ὑμῶν, ὃσ οὐσίαν ἔχων πολλὴν καὶ παίδων ἀρρένων οὐκ ὄντων αὐτῷ, καὶ οὐδενὸσ ἄλλου δεόμενοσ ὧν <ἂν> ἄνθρωποσ μέτριοσ δεηθείη, οὐκ ἀπέσχετο χρημάτων διδομένων κατὰ τῆσ πατρίδοσ, οὐδ’ ἀπεκρύψατο τὴν ἔμφυτον πονηρίαν, ἀλλ’ ἀνεῖλε πᾶσαν τὴν γεγενημένην αὑτῷ πρὸσ ὑμᾶσ πίστιν, καὶ οἷσ πρότερον ἔφη διαφέρεσθαι, πρὸσ τούτουσ ἔταξεν αὑτόν, καὶ ἐξήλεγξεν αὑτοῦ τὴν προσποίητον καλοκαγαθίαν, ὅτι ψευδὴσ ἦν.
(디나르코스, 연설, Κατὰ Φιλοκλέους 21:1)
τῆσ γὰρ περὶ τὸ θεῖον δόξησ καὶ ὑπολήψεωσ πρώτην μὲν ἀτεχνῶσ πηγὴν ἐλέγομεν τὴν ἔμφυτον ἅπασιν ἀνθρώποισ ἐπίνοιαν, ἐξ αὐτῶν γιγνομένην τῶν ἔργων καὶ τἀληθοῦσ, οὐ κατὰ πλάνην συστᾶσαν οὐδὲ ὡσ ἔτυχεν, ἀλλὰ πάνυ ἰσχυρὰν καὶ ἀέναον ἐκ τοῦ παντὸσ χρόνου καὶ παρὰ πᾶσι τοῖσ ἔθνεσιν ἀρξαμένην καὶ διαμένουσαν, σχεδόν τι κοινὴν καὶ δημοσίαν τοῦ λογικοῦ γένουσ·
(디오, 크리소토모스, 연설, Ὀλυμπικὸσ ἢ περὶ τῆσ πρώτησ τοῦ θεοῦ ἐννοίας 50:1)
μηδεμιᾶσ δὲ τολμώσησ ὐποδέξασθαι, μόνοι τῶν ἄλλων Ἀθηναῖοι διὰ τὴν ἔμφυτον παρ’ αὐτοῖσ ἐπιείκειαν προσεδέξαντο τοὺσ Ἡρακλείδασ·
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 4, chapter 57 4:3)
ἔμφυτον γὰρ εἶναι τὸ πλεονεκτεῖν τοῖσ μειζόνων ὀρεγομένοισ καὶ τὰσ ἐπιθυμίασ ἔχειν ἀτερματίστουσ.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 19, chapter 1 3:1)
ὑπελάμβανον γὰρ Καρχηδονίουσ μὲν μόγισ ἀνθέξειν τῷ πρὸσ Ἀγαθοκλέα πολέμῳ, Δεινοκράτην δ’ εὐκαταγώνιστον εἶναι συνηθροικότα φυγαδικὴν στρατιάν, τοὺσ δ’ ἐν ταῖσ Συρακούσσαισ θλιβομένουσ τῇ σιτοδείᾳ μηδ’ ἐγχειρήσειν ἀμφισβητεῖν τῶν πρωτείων, τὸ δὲ μέγιστον, τὴν στρατείαν ἑαυτῶν ποιουμένων ἐπ’ ἐλευθερώσει τῶν πόλεων ἀσμένωσ ἅπαντασ ὑπακούσεσθαι διά τε τὸ πρὸσ τοὺσ βαρβάρουσ μίσοσ καὶ διὰ τὴν ἔμφυτον πᾶσιν ἐπιθυμίαν τῆσ αὐτονομίασ.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 20, chapter 31 3:1)
οἱ μὲν γὰρ διὰ τὴν ἔμφυτον πᾶσιν ἐπιθυμίαν τῆσ αὐτονομίασ, οἱ δὲ διὰ τὸν Ἀγαθοκλέουσ φόβον προθύμωσ ὑπήκουον τοῖσ παραγγελλομένοισ.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 20, chapter 57 2:1)
ἔχων δὲ τὴν ἔμφυτον ὁ Νέβιοσ μαντικὴν καὶ τὴν ἐπίκτητον παρὰ Τυρρηνῶν προσλαβὼν μακρῷ δή που τοὺσ ἄλλουσ οἰωνοσκόπουσ ἅπαντασ, ὡσ ἔφην, ὑπερεβάλετο, εἰσ ἁπάσασ τε τὰσ δημοσίασ ἐπισκέψεισ οἱ τῆσ πόλεωσ οἰωνομάντεισ οὐκ ὄντα ἐκ τοῦ συστήματοσ παρεκάλουν αὐτὸν διὰ τὴν ἐπιτυχίαν τῶν μαντευμάτων καὶ οὐθὲν ὅ τι μὴ δόξειεν ἐκείνῳ προὔλεγον.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, book 3, chapter 70 8:1)
πᾶσι γὰρ εἶναι τὸν τῆσ ἐλευθερίασ πόθον ἔμφυτον.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 6, chapter 19 5:3)
Σπόριοσ δὲ Κάσσιοσ ἀνελεῖν τὰσ πόλεισ αὐτῶν συνεβούλευε θαυμάζειν λέγων ἐπὶ ταῖσ εὐηθείαισ τῶν παραινούντων ἀφεῖναι τὰσ ἁμαρτίασ αὐτοῖσ ἀζημίουσ, εἰ μηδὲ δύνανται καταμαθεῖν, ὅτι διὰ τὸν φθόνον τὸν ἔμφυτόν τε καὶ ἀναφαίρετον, ὃν ἔχουσι πρὸσ τὴν πόλιν αὐτῶν αὐξομένην, ἄλλουσ ἐπ’ ἄλλοισ ἐπιτεχνῶνται πολέμουσ καὶ οὐδέποτε παύσονται τῆσ ἐπιβούλου προαιρέσεωσ ἑκόντεσ, ἑώσ αὐτῶν τοῦτ’ ἐν ταῖσ ψυχαῖσ τὸ δύστηνον ἐνοικεῖ πάθοσ·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 6, chapter 20 2:1)
ταῦτα δ’ ἔλεγεν οὐκ ἀγνοῶν, ὅτι μεγαλόφρων ἀνὴρ οὐχ ὑπομενεῖ κατήγοροσ ἑαυτοῦ γενόμενοσ ὡσ ἡμαρτηκὼσ ἄφεσιν αἰτεῖσθαι τῆσ τιμωρίασ, οὐδ’ εἰσ ὀλοφυρμοὺσ καὶ δεήσεισ καταφεύξεται παρὰ τὸν ἑαυτοῦ τρόπον, ἀλλ’ ἤτοι καὶ τὸ παράπαν ἀπαξιώσει τὴν ἀπολογίαν, ἢ τὴν ἔμφυτον αὐθάδειαν φυλάττων οὐθὲν ὑποθωπεύσει τὸν δῆμον μετριάσασ περὶ τοὺσ λόγουσ·
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 7, chapter 34 3:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION