헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

πρῶτον τοιγαροῦν ἢν μὲν ἡ καρδίη πάθῃ, οὐκ εἰσ μακρὸν τοῦ θανάτου ἡ ἐμβολή.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΟΞΕΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ιβ’. Περὶ Σατυριάσεωσ.6)
καίτοι τὸ μέγιστόν γε αὐτοῖσ ἡ πόλισ ἤρκεσε, τὸ μὴ ὥσπερ καταιγίδοσ ἢ στροβίλου τινὸσ ἐμβολῇ καθάπαξ ἀναρπασθῆναι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 74:8)
παράδοξοσ μὲν γὰρ αὐτοῖσ ἡ τόλμα ἐφάνη τοῦ Ἀλεξάνδρου, ὅτι εὐμαρῶσ οὕτωσ τὸν μέγιστον τῶν ποταμῶν διεβεβήκει ἐν μιᾷ νυκτὶ τὸν Ἴστρον οὐ γεφυρώσασ τὸν πόρον, φοβερὰ δὲ καὶ τῆσ φάλαγγοσ ἡ ξύγκλεισισ, βιαία δὲ ἡ τῶν ἱππέων ἐμβολὴ.
(아리아노스, Anabasis, book 1, chapter 4 3:2)
οἱ δὲ ἀπροσδόκητοί τε ἐπιπεσόντεσ καὶ φάλαγγι κατὰ κέρασ, ᾗπερ ἀσθενεστάτοισ αὐτοῖσ καρτερωτάτῃ τῇ ἐμβολῇ προσμίξειν ἔμελλον, τοὺσ μὲν ἔτι ἐν ταῖσ εὐναῖσ κατέκτεινον, τοὺσ δὲ φεύγοντασ εὐμαρῶσ αἱροῦντεσ, ὥστε πολλοὶ μὲν αὐτοῦ ἐγκατελήφθησαν καὶ ἀπέθανον, πολλοὶ δὲ ἐν τῇ ἀποχωρήσει ἀτάκτῳ καὶ φοβερᾷ γενομένῃ·
(아리아노스, Anabasis, book 1, chapter 6 10:3)
οἱ δὲ Τύριοι προσπεσόντεσ ἀπροσδοκήτωσ ταῖσ ναυσὶν ὁρμούσαισ καὶ ταῖσ μὲν πάντῃ κεναῖσ ἐπιτυχόντεσ, τῶν δ̓ ὑπ̓ αὐτὴν τὴν βοὴν καὶ τὸν ἐπίπλουν χαλεπῶσ ἐκ τῶν παρόντων πληρουμένων, τήν τε Πνυταγόρου τοῦ βασιλέωσ πεντήρη εὐθὺσ ὑπὸ τῇ πρώτῃ ἐμβολῇ κατέδυσαν καὶ τὴν Ἀνδροκλέουσ τοῦ Ἀμαθουσίου καὶ τὴν Πασικράτουσ τοῦ Κουριέωσ, τὰσ δὲ ἄλλασ ἐσ τὸν αἰγιαλὸν ἐξωθοῦντεσ ἔκοπτον.
(아리아노스, Anabasis, book 2, chapter 22 2:1)
ἐμβολὴ εἰσ τὴν Ἰνδικὴν καὶ ἀναίρεσισ ἄρδην τοῦ πρώτου ἔθνουσ πρὸσ κατάπληξιν τῶν ἄλλων.
(디오도로스 시켈로스, Library, book xvii, τῶν Διοδώρου βύβλων τῆσ ἑπτακαιδεκάτησ εἰσ δύο διῃρημένησ ἡ πρώτη περιέχει τάδε.42)
αὕτη χρόνου μὲν μήκει βραχεῖα ἐγένετο ἡ τῶν Οὐιεντανῶν εἰσ τὴν Ῥωμαίων γῆν ἐμβολή, πλήθει δὲ χώρασ, ἣν ἐπῆλθον, ἐν τοῖσ πάνυ μεγάλη, καὶ ἀχθηδόνα σὺν αἰσχύνῃ Ῥωμαίοισ ἀήθη παρέσχεν ἄχρι Τιβέριόσ τε ποταμοῦ καὶ ὄρουσ Ιἀνίκλου στάδια τῆσ Ῥώμησ οὐδ’ εἴκοσιν ἀφεστῶτοσ ἀφικομένη.
(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 9, chapter 14 12:1)
σάκκουσ ἀχύρων πληρώσαντασ ἐκέλευσεν καθιμᾶν καθ’ ὃ φερόμενον ἀεὶ τὸν κριὸν ὁρῷεν, ὡσ πλάζοιτό τε ἡ ἐμβολή, καὶ δεχόμενοι τὰσ πληγὰσ ἐκκενοῖεν τῇ χαυνότητι.
(플라비우스 요세푸스, De bello Judaico libri vii, Φλαυίου Ιὠσήπου ἱστορία Ιοὐδαϊκοῦ πολέμου πρὸσ Ῥωμαίουσ βιβλίον γ. 275:1)
Ἐστὶ δὲ ἐμβολὴ ὤμου, καὶ ἐσ τοὐπίσω ὑπερβάλλοντα τὸν πῆχυν ἐπὶ τὴν Ῥάχιν, ἔπειτα τῇ μὲν ἑτέρῃ χειρὶ ἀνακλᾷν ἐσ τὸ ἄνω τοῦ ἀγκῶνοσ ἐχόμενον, τῇ δὲ ἑτέρῃ παρὰ τὸ ἄρθρον ὄπισθεν ἐρείδειν.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 2.4)
Αὕτη ἡ ἐμβολὴ, καὶ ἡ πρόσθεν εἰρημένη, οὐ κατὰ φύσιν ἐοῦσαι, ὅμωσ ἀμφισφάλλουσαι τὸ ἄρθρον, ἀναγκάζουσιν ἐμπίπτειν.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 2.5)
Ἔστι δὲ καὶ ἄλλη ἐμβολὴ, ᾗ κατωμίζουσιν ἐσ ὀρθόν‧ μείζω μέντοι εἶναι χρὴ τὸν κατωμίζοντα, διαλαβόντα δὲ τὴν χεῖρα, ὑποθεῖναι τὸν ὦμον τὸν ἑωυτοῦ ὑπὸ τὴν μασχάλην ὀξύν‧ κἄπειτα ὑποστρέψαι, ὡσ ἂν ἐνίζηται ἕδρῃ, οὕτω στοχασάμενον ὅκωσ ἀμφὶ τὸν ὦμον τὸν ἑωυτοῦ κρεμάσαι τὸν ἄνθρωπον κατὰ τὴν μασχάλην‧ αὐτὸσ δὲ ἑωυτὸν ὑψηλότερον ἐπὶ τοῦτον τὸν ὦμον ποιεέτω, ἢ ἐπὶ τὸν ἕτερον‧ τοῦ δὲ κρεμαμένου τὸν βραχίονα πρὸσ τὸ ἑωυτοῦ στῆθοσ προσαναγκαζέτω ὡσ τάχιστα‧ ἐν τούτῳ δὲ τῷ σχήματι προσανασειέτω, ὁκόταν μετεωρίσῃ τὸν ἄνθρωπον, ὡσ ἀντιῤῬέποι τὸ ἄλλο σῶμα αὐτῷ, ἀντίον τοῦ βραχίονοσ τοῦ κατεχομένου‧ ἢν δὲ ἄγαν κοῦφοσ ἐῄ ὁ ἄνθρωποσ, προσεπικρεμασθήτω τούτου ὄπισθέν τισ κοῦφοσ παῖσ.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 4.1)
Αὕτη ἡ ἐμβολὴ κατὰ φύσιν ἐπιεικέωσ ἐστὶ, καὶ ἐμβάλλειν δύναται, ἢν χρηστῶσ σκευάσωνται αὐτήν.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 5.3)
Ἐμβολὴ δὲ, ὑπὲρ τραπέζησ τοὺσ δακτύλουσ ἔχων, τοὺσ μὲν τείνειν, τοὺσ δὲ ἀντιτείνειν, τὸ δὲ ἐξέχον ἢ θέναρι, ἢ πτέρνῃ ἅμα ἀπωθέειν, πρόσω καὶ κάτωθεν κατὰ τὸ ἕτερον ὀστέον, ὄγκον μαλθακὸν ὑποθεὶσ, ἢν μὲν ἄνω, καταστρέψασ τὴν χεῖρα, ἢν δὲ κάτω, ὑπτίην.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 26.3)
Ἐμβολὴ δὲ, κατατείναντα ἐσ ἰθὺ, τὸ μὲν ἐξέχον ἀπωθέειν, τὸ δὲ ἐναντίον ἀντωθέειν‧ ἰήσισ δὲ, ὀθονίοισιν.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 29.2)
Τούτοισι δὲ ἐμβολὴ πρόδηλοσ, ἥτισ γίνοιτ’ ἂν ἁρμόζουσα‧ χρὴ γὰρ τὸν μέν τινα κατέχειν τὴν κεφαλὴν τοῦ τετρωμένου, τὸν δὲ περιλαβόντα τὴν κάτω γνάθον καὶ ἔσωθεν καὶ ἔξωθεν τοῖσι δακτύλοισι κατὰ τὸ γένειον, χάσκοντοσ τοῦ ἀνθρώπου ὅσον μετρίωσ δύναται, πρῶτον μὲν διακινέειν τὴν κάτω γνάθον χρόνον τινὰ, τῇ καὶ τῇ παράγοντα τῇ χειρὶ, καὶ αὐτὸν τὸν ἄνθρωπον κελεύειν χαλαρὴν τὴν γνάθον ἔχειν, καὶ ξυμπαράγειν, καὶ ξυνδιδόναι ὡσ μάλιστα‧ ἔπειτα ἐξαπίνησ σχάσαι, τρισὶ σχήμασιν ὁμοῦ προσέχοντα τὸν νόον‧ δεῖ μὲν γὰρ παράγεσθαι ἐκ τῆσ διαστροφῆσ ἐσ τὴν φύσιν, δεῖ δὲ ἐσ τοὐπίσω ἀπωσθῆναι τὴν γνάθον τὴν κάτω, δεῖ δὲ ἑπόμενον τούτοισι ξυμβάλλειν τὰσ γνάθουσ, καὶ μὴ χάσκειν.
(히포크라테스, Oeuvres Completes D'Hippocrate., ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ, 30.9)

SEARCH

MENU NAVIGATION