헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

μὰ τὸν Ἡρακλέα, ἐπεὶ θανάτῳ ἐζημιώθησαν, πολὺ νὴ τὸν Δία καὶ τὸν Ἀπόλλω ἔλαττον ἁμάρτημα ἡμαρτηκότεσ τουτουὶ τοῦ ἀνθρώπου·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 885)
τὸ μὲν γὰρ εἰσ τὸν Φίλιππον τῷ λόγῳ πλημμελεῖν ἀμαθὲσ μὲν καὶ ἄκαιρον, ἔλαττον δ’ οὗ μέλλω λέγειν ἁμάρτημα·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 1671)
ἦν μὲν γὰρ ὁ τὸ ψήφισμα νικήσασ Ἀρχῖνοσ ὁ ἐκ Κοίλησ, εἷσ τῶν καταγαγόντων τὸν δῆμον, ἔγραψε δὲ πρῶτον μὲν αὐτοῖσ εἰσ θυσίαν καὶ ἀναθήματα δοῦναι χιλίασ δραχμάσ, καὶ τοῦτ’ ἔστιν ἔλαττον ἢ δέκα δραχμαὶ κατ’ ἄνδρα, ἔπειτα στεφανῶσαι φαλλοῦ στεφάνῳ αὐτῶν ἕκαστον, ἀλλ’ οὐ χρυσῷ·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 1872)
αἰτοῦμαι οὖν ὑμᾶσ, ὦ ἄνδρεσ, εὔνοιαν πλείω παρασχέσθαι ἐμοὶ τῷ ἀπολογουμένῳ ἢ τοῖσ κατηγόροισ, εἰδότασ ὅτι κἂν ἐξ ἴσου ἀκροᾶσθε, ἀνάγκη τὸν ἀπολογούμενον ἔλαττον ἔχειν.
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 10:1)
Μάρτυρεσ περὶ μὲν τῶν μυστηρίων, ὦ ἄνδρεσ, ὧν ἕνεκα ἡ ἔνδειξισ ἐγένετο καὶ περὶ ὧν ὑμεῖσ οἱ μεμυημένοι εἰσεληλύθατε, ἀποδέδεικταί μοι ὡσ οὔτε ἠσέβηκα οὔτε μεμήνυκα περὶ οὐδενὸσ οὔτε ὡμολόγηκα περὶ αὐτῶν, οὐδὲ ἔστι μοι ἁμάρτημα περὶ τὼ θεὼ οὔτε μεῖζον οὔτ’ ἔλαττον οὐδὲ ἕν.
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 54:4)
νομίσατε τοίνυν ἀσέβημα οὐδὲν ἔλαττον εἶναι τῶν μηδὲν ἠδικηκότων ἀσεβεῖν καταγνῶναι ἢ τοὺσ ἠσεβηκότασ μὴ τιμωρεῖσθαι.
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 59:1)
ὅπου οὖν ἔδοξεν ὑμῖν δοκιμάσαι μὲν τοὺσ νόμουσ, δοκιμάσαντασ δὲ ἀναγράψαι, ἀγράφῳ δὲ νόμῳ τὰσ ἀρχὰσ μὴ χρῆσθαι μηδὲ περὶ ἑνόσ, ψήφισμα δὲ <μηδὲν> μήτε βουλῆσ μήτε δήμου <νόμου> κυριώτερον εἶναι, μηδ’ ἐπ’ ἀνδρὶ νόμον <ἐξεῖναι> τιθέναι ἐὰν μὴ τὸν αὐτὸν ἐπὶ πᾶσιν Ἀθηναίοισ, τοῖσ δὲ νόμοισ τοῖσ κειμένοισ χρῆσθαι ἀπ’ Εὐκλείδου ἄρχοντοσ, ἐνταυθοῖ ἔστιν ὅ τι ὑπολείπεται ἢ μεῖζον ἢ ἔλαττον τῶν γενομένων πρότερον ψηφισμάτων, πρὶν Εὐκλείδην ἄρξαι, ὅπωσ κύριον ἔσται;
(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 147:1)
καίτοι τυγχάνω νενικηκὼσ εὐανδρίᾳ καὶ λαμπάδι καὶ τραγῳδοῖσ, οὐ τύπτων τοὺσ ἀντιχορηγοῦντασ, οὐδ’ αἰσχυνόμενοσ εἰ τῶν νόμων ἔλαττον δύναμαι.
(안도키데스, 연설, Ἀνδοκίδου κατὰ Ἀλκιβιάδου 67:2)
καὶ γὰρ αὐτὰ ἀπ’ ἐκείνων τὸ πλεῖστον τῆσ κινήσιοσ ἴσχει· ἴσχει δὲ καὶ ἐξ ἑωυτέων καὶ ἔλαττον · τάδε μέντοι ἀκινησίην πάσχει μᾶλλον· σπάνιον δὲ εἴ κοτε ἐξ ἑωυτέων εἰσ ἀναισθησίην τρέποντα ι, δοκεῖ καὶ μὴ εἰσ τὸ πάμπαν· ἢν δὲ ξύνδεσμόσ τισ νεύρων λυθῇ τῶν ἐξ ὀστέων πεφυκότων τινὸσ, καὶ κραινόν των ἐσ ὀστέα, ἢ Ῥαγέντοσ, ἀκρατέα τὰ μέρεα καὶ ἐπισυρόμενα, οὐκ ἀναίσθητα, γίγνεται.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΧΡΟΝΙΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ισ’. Περὶ Καχεξίησ.118)
εἰδέναι δὲ χρὴ ὅτι καὶ τοῦτο οὐδενὸσ ἔλαττον τὸ θεώρημά ἐστιν, ὅτι ἡ σεμνότησ καὶ ἡ περιβολὴ κοινωνοῦσι κατὰ πάντα·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ περιβολῆσ. 21:1)
τῇ μὲν γὰρ τῶν πραγμάτων τύχῃ καὶ ἐπ’ ἔλαττον καὶ ἐπὶ πλεῖον προέρχονται, αὐτό τε ἑαυτοῦ ἑκάτερον καὶ τοῦ ἑτέρου, τῇ ὅλῃ φύσει τὸ ἕτερον τοῦ ἑτέρου πλέον τι.
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ κολάσεωσ λόγου. 8:5)
ἃ γὰρ ἄν τισ ἤθουσ ἔχεσθαι νομίσῃ παρὰ τοῖσ τοὺσ πολιτικοὺσ λόγουσ μεταχειριζομένοισ, ταῦτα καὶ ἐπὶ τούτοισ ἦθοσ ἐμφαίνειν δύναιτ’ ἄν, ἔλαττον μέντοι·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ ἀφελοῦσ λόγου., περὶ ἠθῶν. 5:10)
βίοσ δὲ πᾶσ ἀνθρώπου βραχὺσ καὶ οὐ πολλοῦ τινοσ ἄξιοσ εἰσ ἀριθμοῦ λόγον, ἀλλ’ ἐάν τε Ἀργανθώνιον ἐάν τε Τιθωνὸν λέγῃ τισ ἐάν τε τὸν τὰσ τρεῖσ γενεὰσ διαρκέσαντα Νέστορα τὸν Πύλιον, πάντασ τούτουσ τοὺσ χρόνουσ συνθεὶσ εὑρήσεισ ἔλαττον μέροσ ὄντασ τοῦ παντὸσ αἰῶνοσ ἢ ὅσον εἰπεῖν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, εἰσ Ἐτεωνέα ἐπικήδειος 5:5)
τὴν σωτηρίαν καὶ δὴ πλείονοσ ἀξίαν ἐποιήσατο, καὶ ὑποχωρεῖ τῇ πόλει τοσοῦτον ἐκ γῆσ καὶ θαλάττησ, οὐχ ὅσον, φασὶ, πρύμναν κρούσασθαι οὐδ’ ὡσ ἐπὶ πόδα ἀναχωρῆσαι, ἀλλ’ ἀφῆκε πάντα μὲν τὸν κάτω τόπον, μυριάδασ σταδίων τῆσ Ἀσίασ οὐκ ἔλαττον ἢ μεγάλησ ἀρχῆσ εἶναι τὸ σύμπαν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 63:4)
ἔτι δὲ νεῶν τοσούτων καὶ βελῶν καὶ σκευῶν καὶ τεχνῶν καὶ συμμάχων καὶ πάσησ ὡσ ἔποσ εἰπεῖν τῆσ κατασκευῆσ μεθεστηκυίασ, ὥσπερ ἄρτι τῆσ πάσησ Σικελίασ οἰκιζομένησ, κεκενωμένησ μὲν τῆσ ἀκροπόλεωσ ταλάντων ὀλίγου δεῖν μυρίων, Λακεδαιμονίων δὲ καὶ Βοιωτῶν καὶ τῶν ἄλλων οὐκέτ’ ἐκ Πελοποννήσου τὰσ εἰσβολὰσ ποιουμένων, ἀλλ’ ἐκ μέσησ τῆσ Ἀττικῆσ, ἐκ Δεκελείασ, μεθεστηκότων δὲ καὶ τῶν οἰκετῶν οὐκ ἔλαττον ἢ πλήρωμα ἔθνουσ εἶναι δοκεῖν, ἀδείασ δ’ ὑπαρχούσησ αὐτομολεῖν τοῖσ βουλομένοισ, τοσούτου δὲ ὄντοσ πολέμου περὶ τὴν πόλιν, τοσαύτην περιουσίαν καρτερίασ ἅμα καὶ ῥώμησ καὶ φιλοτιμίασ ἐπιδείξασθαι ὥσθ’ ἕτερον στόλον πέμπειν ἀντίρροπον τῷ προτέρῳ καὶ στρατηγοὺσ ἐφαμίλλουσ, καὶ Λακεδαιμονίουσ ἀξιοῦν ἐκεῖ πολιορκεῖν μετὰ τῆσ συμμαχίασ, ποίᾳ ταῦτ’ ἔνεστι ψυχῇ παραβαλεῖν ἀνθρωπίνῃ, καὶ τίνοσ οὐκ εὐτυχίασ μᾶλλον θαυμάσαι;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Παναθηναϊκός 70:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION