헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

Ἀπόλλων δὲ εἰπὼν ἐξιλάσκεσθαι τὴν θεόν, ᾐτήσατο παρὰ μοιρῶν ἵνα, ὅταν Ἄδμητοσ μέλλῃ τελευτᾶν, ἀπολυθῇ τοῦ θανάτου, ἂν ἑκουσίωσ τισ ὑπὲρ αὐτοῦ θνήσκειν ἕληται.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 1, chapter 9 15:6)
πλεύσασ οὖν μετὰ τῶν ἑκουσίωσ συνεπομένων καὶ βιασάμενοσ τοὺσ ἐπὶ ταῖσ φάτναισ τῶν ἵππων ὑπάρχοντασ ἤγαγεν ἐπὶ τὴν θάλασσαν.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 2, chapter 5 8:3)
μετὰ δὲ τὴν λατρείαν ἀπαλλαγεὶσ τῆσ νόσου ἐπὶ Ἴλιον ἔπλει πεντηκοντόροισ ὀκτωκαίδεκα, συναθροίσασ στρατὸν ἀνδρῶν ἀρίστων ἑκουσίωσ θελόντων στρατεύεσθαι.
(아폴로도로스, Library and Epitome, book 2, chapter 6 4:1)
ἕπεται δὲ τὰ μὲν ἑκουσίωσ, τὰ δὲ ἀκουσίωσ τὰ τῶν πολλῶν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 44:4)
οἱ δὲ νόμοι τοὺσ ἑκουσίωσ πλημμελοῦντασ διπλασίαν τὴν ζημίαν ἐκτίνειν κελεύουσι τῶν ἀκόντων βλαψάντων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Κατὰ τῶν ἐξορχουμένων 12:14)
πρῶτον μὲν γὰρ οὐδὲν ἔτι τῶν ἄλλων ζῴων ἑκουσίωσ πράξει, οὐδ’ οἱ παῖδεσ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 26:1)
εἶτα πότερον οὐδὲν ἑκουσίωσ πράττομεν τῶν δι’ ἐπιθυμίαν καὶ θυμόν, ἢ τὰ καλὰ μὲν ἑκουσίωσ τὰ δ’ αἰσχρὰ ἀκουσίωσ;
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 26:2)
εἴτε δὴ τὸ τέλοσ μὴ φύσει ἑκάστῳ φαίνεται οἱονδήποτε, ἀλλά τι καὶ παρ’ αὐτόν ἐστιν, εἴτε τὸ μὲν τέλοσ φυσικόν, τῷ δὲ τὰ λοιπὰ πράττειν ἑκουσίωσ τὸν σπουδαῖον ἡ ἀρετὴ ἑκούσιόν ἐστιν, οὐθὲν ἧττον καὶ ἡ κακία ἑκούσιον ἂν εἰή·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 80:1)
ὅλωσ δὲ λύεται τὸ αὑτὸν ἀδικεῖν καὶ κατὰ τὸν διορισμὸν τὸν περὶ τοῦ ἑκουσίωσ ἀδικεῖσθαι.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 5 154:6)
καὶ πεπραγέναι δοκοῦσιν αὐτοὶ καὶ ἑκουσίωσ τὰ μετὰ λόγου μάλιστα.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 9 95:1)
ἐπεὶ δ’ ἀνάγκη τὸν ἀδικούμενον βλάπτεσθαι καὶ ἑκουσίωσ βλάπτεσθαι, αἱ μὲν βλάβαι ἐκ τῶν πρότερον φανεραί εἰσιν·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 13 6:1)
ὡσ δὲ ἀπέγνω διώκειν τοῦ πρόσω τοὺσ φεύγοντασ, ἐπανελθὼν ἐσ τὰ Σάγγαλα τὴν πόλιν μὲν κατέσκαψε, τὴν χώραν δὲ τῶν Ἰνδῶν τοῖσ πάλαι μὲν αὐτονόμοισ, τότε δὲ ἑκουσίωσ προσχωρήσασι προσέθηκεν.
(아리아노스, Anabasis, book 5, chapter 24 8:1)
ἴστε ἡμᾶσ παρεληλυθότασ εἴσω Πυλῶν καὶ τὰ κατὰ τὴν Φωκίδα ὑφ’ ἑαυτοὺσ πεποιημένουσ, καὶ ὅσα μὲν ἑκουσίωσ προσετίθετο τῶν πολισμάτων, φρουρὰσ εἰσαγηοχότασ, τὰ δὲ μὴ ὑπακούοντα κατὰ κράτοσ λαβόντεσ καὶ ἐξανδραποδισάμενοι κατεσκάψαμεν.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 55:1)
καὶ θεωρεῖθ’ ὅσῳ μείζονοσ ὀργῆσ καὶ ζημίασ ἀξιοῦσι τοὺσ ἑκουσίωσ καὶ δι’ ὕβριν πλημμελοῦντασ τῶν ἄλλωσ πωσ ἐξαμαρτανόντων.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Μειδίου περὶ τοῦ Κονδύλου 55:3)
ἔτι δὲ μᾶλλον ἀπεοικότωσ τὰ φυτά, οἷσ μηδεμίαμηδενὸσ ἔννοια, ἀλλὰ ἄψυχα καὶ ἄφωνα ἁπλῇ τινι φύσει διοικούμενα, ὅμωσ δὲ καὶ αὐτὰ ἑκουσίωσ καὶ βουλόμενα καρπὸν ἐκφέρει τὸν προσήκοντα ἑκάστῳ.
(디오, 크리소토모스, 연설, Ὀλυμπικὸσ ἢ περὶ τῆσ πρώτησ τοῦ θεοῦ ἐννοίας 44:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION