헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

πάντεσ μὲν δὴ ὁμολογοῦμεν, ὅσα μὲν ἑκούσια καὶ κατὰ προαίρεσιν τὴν ἑκάστου, ἐκεῖνον αἴτιον εἶναι, ὅσα δ’ ἀκούσια, οὐκ αὐτὸν αἴτιον.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 106:2)
ἀδικεῖν ἄμφω γὰρ δοκεῖ ταῦτα ἑκούσια εἶναι, καὶ ἀνάγκη, εἰ θάτερον ἑκούσιον, καὶ θάτερον, τὸ δὲ παρὰ τὴν ἐπιθυμίαν ἀκούσιον, ἅμα ἄρα ὁ αὐτὸσ τὸ αὐτὸ πράξει ἑκὼν καὶ ἄκων.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 117:1)
ταῦτα δ’ ὅταν κατὰ τὴν φύσει καὶ τὴν καθ’ αὑτὰ ὁρμὴν φέρηται, οὐ βίᾳ, οὐ μὴν οὐδ’ ἑκούσια λέγεται, ἀλλ’ ἀνώνυμοσ ἡ ἀντίθεσισ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 131:3)
ὅσα μὲν οὖν ἐφ’ ἑαυτῷ ὂν μὴ πράττειν πράττει μὴ ἀγνοῶν καὶ δι’ αὑτόν, ἑκούσια ταῦτ’ ἀνάγκη εἶναι, καὶ τὸ ἑκούσιον τοῦτ’ ἐστίν·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 159:3)
ὥστ’ ἐπεὶ τὸ μὲν ἐφ’ αὑτῷ ὂν ἢ πράττειν ἢ μὴ πράττειν, ἐάν τισ πράττῃ ἢ ἀπρακτῇ δι’ αὑτὸν καὶ μὴ δι’ ἄγνοιαν, ἑκὼν πράττει ἢ ἀπρακτεῖ, πολλὰ δὲ τῶν τοιούτων πράττομεν οὐ βουλευσάμενοι οὐδὲ προνοήσαντεσ, ἀνάγκη τὸ μὲν προαιρετὸν ἅπαν ἑκούσιον εἶναι, τὸ δ’ ἑκούσιον μὴ προαιρετόν, καὶ τὰ μὲν κατὰ προαίρεσιν πάντα ἑκούσια εἶναι, τὰ δ’ ἀκούσια μὴ πάντα κατὰ προαίρεσιν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 185:2)
ἅμα δ’ ἐκ τούτων φανερὸν καὶ ὅτι καλῶσ διορίζονται οἳ τῶν παθημάτων τὰ μὲν ἑκούσια τὰ δ’ ἀκούσια τὰ δ’ ἐκ προνοίασ νομοθετοῦσιν·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 186:1)
τὰ γὰρ ἀκούσια αἰσχρὰ καὶ κακὰ οὐ ψέγεται οὐδὲ τὰ ἀγαθὰ ἐπαινεῖται, ἀλλὰ τὰ ἑκούσια.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 214:1)
ὅσα δὲ διὰ φόβον μειζόνων κακῶν πράττεται ἢ διὰ καλόν τι, οἱο͂ν εἰ τύραννοσ προστάττοι αἰσχρόν τι πρᾶξαι κύριοσ ὢν γονέων καὶ τέκνων, καὶ πράξαντοσ μὲν σῴζοιντο μὴ πράξαντοσ δ’ ἀποθνήσκοιεν, ἀμφισβήτησιν ἔχει πότερον ἀκούσιά ἐστιν ἢ ἑκούσια.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 5:2)
ἑκούσια δὴ τὰ τοιαῦτα, ἁπλῶσ δ’ ἴσωσ ἀκούσια·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 8:4)
ἃ δὲ καθ’ αὑτὰ μὲν ἀκούσιά ἐστι, νῦν δὲ καὶ ἀντὶ τῶνδε αἱρετά, καὶ ἡ ἀρχὴ ἐν τῷ πράττοντι, καθ’ αὑτὰ μὲν ἀκούσιά ἐστι, νῦν δὲ καὶ ἀντὶ τῶνδε ἑκούσια.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 13:3)
αἱ γὰρ πράξεισ ἐν τοῖσ καθ’ ἕκαστα, ταῦτα δ’ ἑκούσια.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 14:2)
τοῦ μὲν γὰρ ἑκουσίου καὶ παῖδεσ καὶ τἆλλα ζῷα κοινωνεῖ, προαιρέσεωσ δ’ οὔ, καὶ τὰ ἐξαίφνησ ἑκούσια μὲν λέγομεν, κατὰ προαίρεσιν δ’ οὔ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 30:3)
εἰ δὲ ταῦτα φαίνεται καὶ μὴ ἔχομεν εἰσ ἄλλασ ἀρχὰσ ἀναγαγεῖν παρὰ τὰσ ἐν ἡμῖν, ὧν καὶ αἱ ἀρχαὶ ἐν ἡμῖν, καὶ αὐτὰ ἐφ’ ἡμῖν καὶ ἑκούσια.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 64:3)
καίτοι ὅσα μήτ’ ἐφ’ ἡμῖν ἐστὶ μήθ’ ἑκούσια, οὐδεὶσ προτρέπεται πράττειν, ὡσ οὐδὲν πρὸ ἔργου ὂν τὸ πεισθῆναι μὴ θερμαίνεσθαι ἢ ἀλγεῖν ἢ πεινῆν ἢ ἄλλ’ ὁτιοῦν τῶν τοιούτων·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 66:1)
τῷ δ’ ἀκολάστῳ ἀνάπαλιν τὰ μὲν καθ’ ἕκαστα ἑκούσια ἐπιθυμοῦντι γὰρ καὶ ὀρεγομένῳ, τὸ δ’ ὅλον ἧττον·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 160:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION