헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ γὰρ τούτων οἱ μὲν ἐπ’ αὐτοφώρῳ ἁλόντεσ, ἐὰν ὁμολογῶσι, παραχρῆμα θανάτῳ ζημιοῦνται, οἱ δὲ λαθόντεσ καὶ ἔξαρνοι γιγνόμενοι κρίνονται ἐν τοῖσ δικαστηρίοισ, εὑρίσκεται δὲ ἡ ἀλήθεια ἐκ τῶν εἰκότων.
(아이스키네스, 연설, κατὰ Τιμάρχου, section 912)
καὶ εἰ τὸ κατὰ φύσιν ἐφ’ ὅτου ποτ’ ἂν εἴπῃσ μᾶλλον κεχαρισμένον τοῖσ θεοῖσ, μᾶλλον ἂν ἐκ τῶν εἰκότων χαριζοίμεθα αὐτοῖσ οὕτω τιμῶντεσ ἢ ’κείνωσ, καὶ μᾶλλόν γ’ ἂν ἡμᾶσ οἱ θεοὶ τιμῷεν, εἰ τὰ πρεσβεῖα ἀποδιδοῖμεν τοῖσ αὐτοῖσ οἷσπερ ἐκεῖνοι, ἐπεὶ καὶ τὸ μέτρον αὐτὸ τὴν μὲν εὐφημίαν τοῦ ὀνόματοσ τοῖσ ποιηταῖσ νέμει, τῇ δὲ χρείᾳ πολὺ μᾶλλον ἡμέτερόν ἐστιν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ τὸν Σάραπιν 3:4)
ἔτι δ’ οὓσ ἂν κομίζωμεν αὐτῶν ἐν ταῖσ ναυσὶν, οὐχ ἕξουσιν ἐκεῖ ποιεῖν ὃ νῦν ἐνταῦθα, ἀλλ’ ὥσπερ νῦν πρὸσ τοὺσ πολεμίουσ ἀπέρχονται κρατοῦντασ τῆσ χώρασ, οὕτωσ ἐκεῖ γε κρατούντων τῆσ χώρασ πάλιν ἡμῶν καὶ τῶν πολεμίων ταυτὸν τοῦθ’ ὅπερ ἡμεῖσ ἐνταῦθα πεπονθότων, οὐχ ἕξουσιν ὅπωσ μεταστήσονται, ἀλλ’ ἔκ γε τῶν εἰκότων οἱ παρ’ ἐκείνων μᾶλλον ὡσ ἡμᾶσ ἀφίξονται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ πέμπειν βοήθειαν τοῖσ ἐν Σικελίᾳ 7:1)
ἐγὼ δ’ οὔτ’ ἐπαίνουσ ἀνέδην γιγνομένουσ ἔχοιμ’ ἂν ἐπαινεῖν, εἰ μή τι καὶ χρείασ προσείη καὶ τοῦ τοὺσ ἀκούσαντασ βελτίουσ ἐκ τῶν δυνατῶν ἀπελθεῖν, οὔθ’ ὅσα καὶ χαρίσασθαι δεῖ τῷ λόγῳ μετὰ τοῦ δικαίου τὴν μὲν ἐν ὀφθαλμοῖσ θεραπεύσω πόλιν, τὰσ δ’ ἑτέρασ φύγοιμ’ ἂν τῶν εἰκότων ἀξιῶσαι, οὐδ’ ἐν αὐτῷ τούτῳ πρώτῳ διαστήσω τὰσ πόλεισ, ὥσπερ οἱ πολλοί τε καὶ φαῦλοι, ἀλλ’ ἐπαινέσομαι πάσασ εἰσ ὅσον εἰκόσ ἐστιν ἑκάστην, καὶ ἄρξομαί γε τῶνδε τῶν λόγων ἀπὸ τούτου.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ ὁμονοίασ ταῖσ πόλεσιν 1:8)
φαίνεται δὲ ἡ μὲν εὑρ́εσισ κατὰ τὴν φρόνησιν ἔχουσα, εἴπερ ἀμήχανον φρονήσεωσ ἀπολειπόμενον τῶν χρησίμων εὑρεῖν ὁτιοῦν, ἡ δὲ σωφροσύνη κατὰ τὴν διαχείρισιν οὖσα καὶ τὴν τῶν ἡγουμένων τε καὶ εἰκότων συμφωνίαν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 95:5)
ἢ τίσ ἄμεινον καὶ καθαρώτερον ἐκ τῶν εἰκότων ἀνθρώπῳ προσφέροιτ’ ἂν ἢ ὅστισ δύναιτο ὁποίουσ χρὴ καὶ ὁπόσουσ καὶ πρὸσ ὁποίουσ καὶ οὕστινασ δεῖ ποιεῖσθαι τοὺσ λόγουσ, ἢ πῶσ ἔξω τῆσ τοιαύτησ δυνάμεωσ ἔνεστιν ἢ πολλοῖσ ἢ ὀλίγοισ ὀρθῶσ διαλεχθῆναι;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 95:12)
ὁ δὲ μήτε λέγων μήτε σιωπῶν οὐδέποτε ἐκ τῶν εἰκότων κατὰ γοῦν τὴν τέχνην.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 96:2)
ὥστ’ ἔκ γε τῶν εἰκότων οὐκ ἀφεῖσθαι μόνον τῆσ αἰτίασ, ἀλλὰ καὶ κατ’ αὐτὸ τοῦτο μειζόνωσ εὐδοκιμεῖν αὐτῷ προσῆκεν ἀντὶ τοῦ μέχρι τούτου τοῦ χρόνου, ὥσπερ ἡ Διοτίμα δέκα ἔτη τῆσ νόσου δυνηθεῖσα ἀναβαλέσθαι τῇ πόλει εἰσ εὐεργεσίασ μέροσ, οἶμαι, κατέθετο καὶ οὐδεὶσ ἐκείνην αἰτιᾶται τῶν ὕστερον συμβάντων, ἀλλὰ τοῦ μὲν μὴ πρότερον συμβῆναι πάντεσ ἂν εἰκότωσ, τοῦ δὲ ὅλωσ οὐδείσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 12:5)
εἰ δὲ σὺ μὲν στέργειν ἠξίουσ τοῖσ παροῦσιν, ὁ δὲ οὐκ ᾐδεῖτό σου τὴν σιωπὴν οὐδ’ ἁπάντων λόγων ἡγεῖτο ἱκανωτέραν εἶναι τοὺσ προσήκοντασ αὐτῷ λογισμοὺσ περὶ σοῦ παραστῆσαι, πῶσ τῶν εἰκότων ἐτύγχανεσ, ἢ πῶσ τὰ πρέποντα ἀπέλαυεσ τῆσ φύσεωσ τῆσ σεαυτοῦ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 118:5)
οὐδὲ γὰρ, ὦ ἄριστε ἀνδρῶν, οἱ δικασταὶ τοῦτον τὸν τρόπον κρίνουσι καὶ προοιμίου τινὸσ ἢ διηγήσεωσ ἀκούσαντεσ ἀπαλλάττονται, οὐδὲ αὖ ταῦτα παρέντεσ πρὸσ μέροσ τι τῶν εἰκότων συνῆλθον, ἢ ὅσον μιᾶσ τινοσ μαρτυρίασ ἀκοῦσαι ἢ τῆσ ἐπανόδου τῶν εἰρημένων, ἀλλ’ ἀκούσαντεσ ἀπ’ ἀρχῆσ εἰσ τέλοσ οὕτω τὴν ψῆφον φέρουσι·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Καπίτωνα 7:7)
τὸ δὲ πᾶσιν οἷσ ἔξεστι τοὺσ εὐεργέτασ κοσμεῖν καὶ μηδὲν τῶν εἰκότων ἐλλείπειν οὕτωσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, δι’ ἄμφω ταῦτα τοῦ παντὸσ ἄξιον χρῆσθαι ὥστε καὶ ἄνθρωποι πάντεσ καὶ οἱ τὸν Ὄλυμπον οἰκοῦντεσ θεοὶ καὶ δαίμονεσ τὴν αὐτὴν περὶ τούτου φέρουσι ψῆφον καὶ ξυγχωροῦσι κατὰ ταῦτα, οἱ μὲν τοῦ μηδένα μὴ δεῖν τὸ παράπαν ἔτ’ ἔχειν ἀγνωμονεῖν παράδειγμα τὸν Ἰξίονα καὶ τὴν Ἰξίονοσ τύχην προθέντεσ τῷ βίῳ, τοὺσ δὲ οὐδὲ λέγειν ἔξεστιν ὁπόσου δή τινοσ τοὺσ σφῶν ἀξιοῦσι γονέασ καὶ παιδευτὰσ, καὶ ὅπωσ τούτοισ καὶ ζῶσι καὶ τελευτήσασι τὸν ἅπαντα τοῦ βίου κέχρηνται χρόνον, οὐ μόνον πλείστασ καὶ μεγίστασ καὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ χάριτασ αὐτοῖσ ἐκτιννύντεσ καὶ σχεδὸν ὑπὲρ κεφαλῆσ αἴροντεσ, ἀλλὰ καὶ μετ’ αὐτοὺσ, ὡσ εἰπεῖν, τοὺσ θεοὺσ ἄγοντεσ σφᾶσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Λεπτίνην ὑπὲρ ἀτελείας 48:2)
δῆλον δ’ ἡμῖν καὶ τοῦτο ἐκ τῶν Ἀναλυτικῶν, φανερὸν ὅτι ἐξ ὧν τὰ ἐνθυμήματα λέγεται, τὰ μὲν ἀναγκαῖα ἔσται, τὰ δὲ πλεῖστα ὡσ ἐπὶ τὸ πολύ, τὰ δ’ ἐνθυμήματα ἐξ εἰκότων καὶ ἐκ σημείων, ὥστε ἀνάγκη τούτων ἑκάτερον ἑκατέρῳ ταὐτὸ εἶναι.
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 2 14:3)
πιστώματα δὲ περὶ μαρτυριῶν μάρτυρασ μὲν μὴ ἔχοντι, ὅτι ἐκ τῶν εἰκότων δεῖ κρίνειν καὶ τοῦτ’ ἐστὶ τὸ "γνώμῃ τῇ ἀρίστῃ" , καὶ ὅτι οὐκ ἔστιν ἐξαπατῆσαι τὰ εἰκότα ἐπὶ ἀργυρίῳ, καὶ ὅτι οὐχ ἁλίσκεται τὰ εἰκότα ψευδομαρτυριῶν·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 15 17:3)
ἐπεὶ γὰρ ὁ μὲν κατηγορῶν διὰ εἰκότων ἀποδείκνυσιν, ἔστι δὲ οὐ ταὐτὸ λῦσαι ἢ ὅτι οὐκ εἰκὸσ ἢ ὅτι οὐκ ἀναγκαῖον, ἀεὶ δ’ ἔχει ἔνστασιν τὸ ὡσ ἐπὶ τὸ πολύ οὐ γὰρ ἂν ᾖ ἅμ’ ἀεὶ εἰκόσ, ἀεὶ καὶ ἀναγκαῖον, ὁ δὲ κριτὴσ οἰέται, ἂν οὕτω λυθῇ, ἢ οὐκ εἰκὸσ εἶναι ἢ οὐχ αὑτῷ κριτέον, παραλογιζόμενοσ, ὥσπερ ἐλέγομεν οὐ γὰρ ἐκ τῶν ἀναγκαίων δεῖ αὐτὸν μόνον κρίνειν, ἀλλὰ καὶ ἐκ τῶν εἰκότων·
(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 25 10:2)
οὐ μὴν ἀλλ’ ὅτι καὶ φιλίασ ἀρχὴ συμφερούσησ ὑμῖν μᾶλλον ἐκ τῶν εἰκότων γενήσεται, καὶ τοῦτ’ οἰόμαι δείξειν.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 177:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION