헬라어 문장 내 검색 Language

ἀλλ’, ὦ ἄνδρεσ, οἱ τῆσ μεγάλησ ἔνοικοι πόλεωσ, εἴ τι μέτεστιν ὑμῖν προνοίασ μὴ ἐμὲ ψεύσασθαι τὴν εὐχὴν, συνάρασθε τῷ τολμήματι, ἵνα τῶν ἐγκωμίων πρῶτον ἀρχόμενοι καὶ τοῦτο ἔχωμεν λέγειν ὅτι εὐθὺσ μὲν τοιούτοισ ἀνδράσιν ἐντυχεῖν ἦν, ὑφ’ ὧν τισ, κἂν ἄμουσοσ ᾖ τὸ πρὶν, κατ’ Εὐριπίδην, ἐμμελήσ τε καὶ δεξιὸσ εὐθὺσ γίγνεται καὶ δύναται λέγειν καὶ περὶ τῶν μειζόνων ἢ καθ’ αὑτόν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥώμησ ἐγκώμιον 1:6)
ταῦτα οὐ μετὰ πάντων ἐγκωμίων εἰσ αὑτὸν εἰρῆσθαί σοι δοκεῖ τῷ ἀνδρὶ, εἴπερ γε μὴ τὰ Μίδου ὦτα ἔχεισ, οὗ τὸ ἐπίγραμμα ἐκεῖνοσ ἐπέσκωπτε προσεικάζων τῷ τοῦ ἑταίρου λόγῳ, καὶ κατὰ πάσασ γέ που τὰσ ἀρετάσ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 35:4)
Χάρησ δ’ ὁ Μυτιληναῖοσ ἐν ταῖσ περὶ Ἀλέξανδρον ἱστορίαισ περὶ Καλάνου εἰπὼν τοῦ Ἰνδοῦ φιλοσόφου, ὅτι ῥίψασ ἑαυτὸν εἰσ πυρὰν νενημένην ἀπέθανε, φησὶν ὅτι καὶ ἐπὶ τῷ μνήματι αὐτοῦ διέθηκεν Ἀλέξανδροσ γυμνικὸν ἀγῶνα καὶ μουσικὸν ἐγκωμίων.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 10, book 10, chapter 491)
εἶθ’ οὓσ μηδὲ τῶν ἐχθρῶν μηδεὶσ ἂν τούτων τῶν ἐγκωμίων καὶ τῶν ἐπαίνων ἀποστερήσειε, τούτων Αἰσχίνησ ὑμᾶσ οὐκ ἐᾷ μεμνῆσθαι, τοὺσ ἐξ ἐκείνων, ἵν’ αὐτὸσ ἀργύριον λάβῃ;
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 402:1)
ἀλλὰ νομίζω τοῖσ μὲν δικαίωσ ἐγκωμίων τυγχάνουσιν περιγενέσθαι τῆσ τῶν ἐπαινούντων δυνάμεωσ προσήκειν τῇ τῆσ ἀληθείασ ὑπερβολῇ, τῆσ δὲ συμβουλῆσ οὐ διαμαρτήσεσθαι, συνειδὼσ ὅτι διὰ μὲν ἀνοήτων καὶ παντελῶσ ὑπ’ ἀκρασίασ διεφθαρμένων οὐδὲ τῶν καθ’ ὑπερβολὴν ὀρθῶσ βουλευθέντων οὐδὲν ἂν καλῶσ ἐξενεχθείη, διὰ δὲ τῶν σωφρόνωσ καὶ καθαρῶσ ζῆν αἱρουμένων οὐδὲ τὰ μετρίωσ ἐσκεμμένα διαμαρτάνεσθαι πέφυκεν.
(데모스테네스, Speeches 51-61, Ἐρωτικός 9:2)
ὁμόνοιαν τοίνυν πάντεσ μὲν ἐπῄνεσαν ἀεὶ καὶ λέγοντεσ καὶ γράφοντεσ, καὶ μεστὰ τῶν ἐγκωμίων αὐτῆσ ἐστι καὶ τὰ ποιήματα καὶ τὰ τῶν φιλοσόφων συγγράμματα, καὶ ὅσοι τὰσ ἱστορίασ ἐξέδοσαν ἐπὶ παραδείγματι αὐτῶν τῶν ἔργων ἀπέδειξαν αὐτὴν μέγιστον οὖσαν τῶν ἀνθρωπείων ἀγαθῶν, καὶ πολλοὶ τολμήσαντεσ ἤδη τῶν σοφιστῶν παραδόξουσ εἰπεῖν λόγουσ μόνον τοῦτον οὐκ ἐπενοήθησαν ἐξενεγκεῖν, ὡσ οὐ καλὸν ἡ ὁμόνοια καὶ σωτήριόν ἐστιν·
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΡΟΣ ΝΙΚΟΜΗΔΕΙΣ ΠΕΡΙ ΟΜΟΝΟΙΑΣ ΤΗΣ 18:1)
ἐβουλόμην δ̓ ἄν, ὥσπερ ἐν ταῖσ βουλαῖσ καὶ ταῖσ ἐκκλησίαισ πολλῶν ἐγκωμίων ἀκοῦσαι ἔστιν, οὕτωσ καὶ ἐν τῇ ἀγορᾷ καὶ τοῖσ ἄλλοισ συλλόγοισ.
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΡΟΣ ΔΙΟΔΩΡΟΝ. 4:5)
πραχθέντα τοὺσ μὲν ἀγαθοὺσ κοσμεῖ, τοὺσ δὲ πονηροὺσ ταπεινοῖ, διὰ τῶν οἰκείων ἑκάστοισ ἐγκωμίων τε καὶ ψόγων.
(디오도로스 시켈로스, Library, fragmenta libri x, chapter 12 2:3)
ἀμέλει τοσαύτῃ [περὶ] τῶν ἐγκωμίων τῶν περὶ τοῦ νεανίσκου διετέλεσε χρώμενοσ περιουσίᾳ, ὥστε καὶ τὸν βασιλέα καὶ τὴν γυναῖκα αὐτοῦ Κλεοπάτραν προδιέθηκεν οἰκείωσ ἔχειν πρὸσ τὸν Ιὤσηπον οὔπω παρόντα.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 12 194:3)
Κλαύδιοσ δὲ τοῦ στρατιωτικοῦ πᾶν ὅ τι ἦν ὕποπτον ἐκ τοῦ ὀξέοσ ἀποσκευασάμενοσ διάγραμμα προυτίθει τήν τε ἀρχὴν Ἀγρίππα βεβαιῶν, ἣν ὁ Γάιοσ παρέσχε, καὶ δι’ ἐγκωμίων ἄγων τὸν βασιλέα.
(플라비우스 요세푸스, Antiquitates Judaicae, Book 19 315:1)
" τοῦτο μὲν Ἀγαθαρχίδῃ καταγέλωτοσ ἄξιον δοκεῖ, τοῖσ δὲ μὴ μετὰ δυσμενείασ ἐξετάζουσι φαίνεται μέγα καὶ πολλῶν ἄξιον ἐγκωμίων, εἰ καὶ σωτηρίασ καὶ πατρίδοσ ἄνθρωποί τινεσ νόμων φυλακὴν καὶ τὴν πρὸσ θεὸν εὐσέβειαν ἀεὶ προτιμῶσιν.
(플라비우스 요세푸스, Contra Apionem, Φλαί̈ου Ιὠσήπου περὶ ἀρχαιότητοσ Ιοὐδαίων λόγοσ α. 234:1)
οἷσ δὲ καὶ μήτηρ ἡ πατρίσ, ἀγαπῶσι τὴν γῆν ἐφ’ ἧσ ἐγένοντο καὶ ἐτράφησαν, κἂν ὀλίγην ἔχωσι, κἂν τραχεῖαν καὶ λεπτόγεων κἂν ἀπορῶσι τῆσ γῆσ ἐπαινέσαι τὴν ἀρετήν, τῶν γε ὑπὲρ τῆσ πατρίδοσ οὐκ ἀπορήσουσιν ἐγκωμίων.
(루키아노스, Patriae Encomium, (no name) 10:2)
ἀλλὰ κἂν ἴδωσιν ἑτέρουσ σεμνυνομένουσ πεδίοισ ἀνειμένοισ καὶ λειμῶσι φυτοῖσ παντοδαποῖσ διειλημμένοισ, καὶ αὐτοὶ τῶν τῆσ πατρίδοσ ἐγκωμίων οὐκ ἐπιλανθάνονται, τὴν δὲ ἱπποτρόφον ὑπερορῶντεσ τὴν κουροτρόφον ἐπαινοῦσι.
(루키아노스, Patriae Encomium, (no name) 10:3)
Ἐπ’ ἐκείνῳ μέντοι καὶ πάνυ πολλήν σοι εἰδέναι τὴν χάριν ὁμολογῶ ἐμοῦ γὰρ ἐπαινέσαντοσ τὸ μέτριον τοῦ σοῦ τρόπου καὶ ὅτι μηδὲν ὑπερπετὲσ μηδὲ τύφου μεστὸν ἐνεποίησέ σοι ὁ παρὼν ὄγκοσ τῶν πραγμάτων, σὺ τὰ τοιαῦτα αἰτιασαμένη τοῦ λόγου ἐπιστώσω τοῦ ἐπαίνου τὴν ἀλήθειαν τὸ γὰρ μὴ προαρπάζειν τὰ τοιαῦτα τῶν ἐγκωμίων, ἀλλ’ αἰδεῖσθαι ἐπ’ αὐτοῖσ καὶ μείζω ἢ κατὰ σὲ εἶναι λέγειν, μετρίασ καὶ δημοτικῆσ τινοσ διανοίασ δεῖγμά ἐστιν.
(루키아노스, Pro imaginibus, (no name) 17:7)
ὅθεν σπέρματοσ ἔχοντα ῥίζαν, πρέπει τὸν Αἰνησιδάμου ἐγκωμίων τε μελέων λυρᾶν τε τυγχανέμεν.
(핀다르, Odes, olympian odes, olympian 2 ΘΗΡΩΝΙ ΑΚΡΑΓΑΝΤΙΝῼ ΑΡΜΑΤΙ 14:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION