헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἔφη χρῆναι κινηθῆναι τὸν νοῦν ἀπὸ τοῦ καθεστηκότοσ, κινηθέντα δὲ συγγενέσθαι θεῷ, συγγενόμενον δὲ ὑπερέχειν ἤδη τῆσ ἀνθρωπίνησ ἕξεωσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ιἑροὶ λόγοι δ# 13:17)
ἀλλὰ δῶμεν τοῦτο ἑτέρασ τινὸσ ἕξεωσ δεῖσθαι·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 143:1)
πάλιν δ’ αὖ περὶ τῆσ ἐν τοῖσ ἄθλοισ ἕξεωσ αὐτοῦ λέγων, ἄντικρυσ ὥσπερ Νέστωρ ἐν Ἰλιάδι, καθ’ ἕκαστον διελόμενοσ ὁπόσον κρατοίη λέγει πάντα γὰρ οὐ κακόσ εἰμι, μετ’ ἀνδράσιν ὅσσοι ἀέθλοι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 11:11)
καὶ τῆσ βελτίονοσ δὴ ἕξεωσ ἔστω βέλτιον τὸ ἔργον·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 8:3)
φανερὸν τοίνυν ἐκ τούτων ὅτι βέλτιον τὸ ἔργον τῆσ ἕξεωσ·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 8:7)
ὅτι μὲν τοίνυν τὸ ἔργον βέλτιον τῆσ ἕξεωσ καὶ τῆσ διαθέσεωσ, δῆλον·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 9:3)
ὥστ’ ἀνάγκη, ὧν ἔργον ἡ χρῆσισ, τὴν χρῆσιν βέλτιον εἶναι τῆσ ἕξεωσ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 10:2)
τέλη ἐν ψυχῇ καὶ τὰ ἄριστα τῶν ἀγαθῶν, αὐτὴ δὲ ἢ ἕξισ ἢ ἐνέργεια, ἐπεὶ βέλτιον ἡ ἐνέργεια τῆσ διαθέσεωσ καὶ τῆσ βελτίστησ ἕξεωσ ἡ βελτίστη ἐνέργεια, ἡ δ’ ἀρετὴ βελτίστη ἕξισ, τῆσ ἀρετῆσ ἐνέργειαν τῆσ ψυχῆσ ἄριστον εἶναι.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 15:1)
ἀλλὰ χαίρει ὁ ἐν τῷ μέσῳ ἄνευ ἐπιθυμίασ τοῖσ φύσει ἡδέσιν, οἳ δὲ πᾶσι τοῖσ ἐξιστᾶσι τῆσ φύσει ἕξεωσ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 119:3)
ἀπὸ δὲ τῆσ πρὸσ αὑτὸν ἕξεωσ ὡσ οἱ λοιποὶ τρόποι τοῦ φιλεῖν διωρισμένοι, καθ’ οὓσ ἐν τοῖσ λόγοισ ἐπισκοπεῖν εἰώθαμεν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 128:1)
πότερον οὖν ἀπό τινοσ ἕξεωσ οὗτοί εἰσιν, ἢ οὐ τῷ αὐτοὶ ποιοί τινεσ εἶναι πρακτικοί εἰσι τῶν εὐτυχημάτων;
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 18:2)
αἱρέσεισ τῶν φύσει μὲν ἀγαθῶν οὐκ ἐπαινετῶν δὲ δεῖ τινα εἶναι ὁρ́ον καὶ τῆσ ἕξεωσ καὶ τῆσ αἱρέσεωσ καὶ περὶ φυγῆσ <καὶ περὶ> χρημάτων πλήθουσ καὶ ὀλιγότητοσ καὶ τῶν εὐτυχημάτων.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 66:1)
εἰ δὴ αἱ γενέσεισ τῇ ὕλῃ ἐκ τῶν ἐναντίων, γίγνονται δὲ ἢ ἐκ τοῦ εἴδουσ καὶ τῆσ τοῦ εἴδουσ ἕξεωσ ἢ ἐκ στερήσεώσ τινοσ τοῦ εἴδουσ καὶ τῆσ μορφῆσ, δῆλον ὅτι ἡ μὲν ἐναντίωσισ στέρησισ ἂν εἰή πᾶσα, ἡ δὲ στέρησισ ἴσωσ οὐ πᾶσα ἐναντιότησ αἴτιον δ’ ὅτι πολλαχῶσ ἐνδέχεται ἐστερῆσθαι τὸ ἐστερημένον·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 10 71:1)
τοῖσ δ’ ἄνευ ἕξεωσ τὰ τοιαῦτα διεξιοῦσι τὸ μὲν κρίνειν καλῶσ οὐκ ἂν ὑπάρχοι, εἰ μὴ ἄρα αὐτόματον, εὐσυνετώτεροι δ’ εἰσ ταῦτα τάχ’ ἂν γένοιντο.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 162:3)
εἰ μὲν οὖν ἕκαστοσ ἑαυτῷ τῆσ ἕξεώσ ἐστί πωσ αἴτιοσ, καὶ τῆσ φαντασίασ ἔσται πωσ αὐτὸσ αἴτιοσ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 77:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION