헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

οὐδὲ τοῦτο πάρεργον, οὐδ’ εἰκῆ προσθεὶσ, οὐδ’ ἐφόλκιον ἄλλωσ ἐπὶ τοῖσ ἄνω, ἀλλ’ ἐνδεικνύμενοσ καὶ πρὸσ ἓν σημαινόμενοσ ὅτι τοῦτο τὸ ἐν κόσμῳ καὶ λαμπρῶσ οὐκ ἐκ τέχνησ, ἀλλ’ ἐπιπνοίᾳ θεῶν παραγίγνεται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 22:7)
εἶδεσ ὡσ ἐξεφύσησεν ἅπαντασ τοὺσ βασκάνουσ, γράψασ ἐλευθέρωσ περὶ τῆσ ἑαυτοῦ φύσεωσ καὶ ὡσ εἰκὸσ ἦν τὸν βεβαιοῦντα τὸν ἐν χειρὶ λόγον, ὡσ ἄρα ἡ τῶν κρειττόνων ἐπίπνοια ὑπερφρονεῖν ποιεῖ τῶν πολλῶν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 34:15)
οὐκοῦν, ὡσ ἔφην, τούσ τε πλησίον ἀναστρεφομένουσ τελετῆσ τινοσ πρὸσ ταῖσ εἰσόδοισ εἰκὸσ τό γε τοσοῦτον τῶν ἔνδοθεν αἰσθάνεσθαί τινοσ, ἤτοι ῥήματοσ ἐκβοηθέντοσ ἑνὸσ μυστικοῦ ἢ πυρὸσ ὑπερφανέντοσ, καὶ τοῖσ ποιηταῖσ ἐνίοτε, λέγω δὲ τοῖσ πάνυ ἀρχαίοισ, φωνή τισ ἐκ Μουσῶν ἀφίκετο βραχεῖα καί πού τισ ἐπίπνοια θείασ φύσεώσ τε καὶ ἀληθείασ, καθάπερ αὐγὴ πυρὸσ ἐξ ἀφανοῦσ λάμψαντοσ·
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΒΟΡΥΣΘΕΝΙΤΙΚΟΣ ΟΝ ΑΝΕΓΝΩ ΕΝ ΤΗΙ ΠΑΤΡΙΔΙ. 61:1)
ἴσωσ ἐπίπνοιά τισ μοι γέγονεν αὐτόματοσ καὶ φορὰ τῆσ ψυχῆσ τοιαύτη πρὸσ ὑμᾶσ·
(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΡΓΩΝ ΕΝ ΒΟΥΛΗΙ. 10:1)
χάριν δὲ ὁμολογῶ τοῖσ θεοῖσ, ὅτι μοι τὸ σφάλμα εἰσ ἄλλο μακρῷ αἰσιώτερον περιετράπη καὶ εἰσ τὸ ἄμεινον παρώλισθον, καὶ τάχα τῆσ Ὑγιείασ ἢ Ἀσκληπιοῦ αὐτοῦ ἐπιπνοίᾳ τοῦτ̓ ἐπράχθη δἰ ἐμοῦ σοι τὸ ὑγιαίνειν ὑπισχνουμένου·
(루키아노스, Pro lapsu inter salutandum 27:1)
τῇ τοῦ Εὐθύφρονοσ ἐπιπνοίᾳ πιστεύεισ, ὡσ ἐοίκασ.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 95:1)
λοβὸν δὲ καὶ δοχὰσ πύλασ τε τὸ μὲν ἐξ ὀρθοῦ κατακάμπτουσα καὶ συσπῶσα, τὰ δὲ ἐμφράττουσα συγκλείουσά τε, λύπασ καὶ ἄσασ παρέχοι, καὶ ὅτ’ αὖ τἀναντία φαντάσματα ἀποζωγραφοῖ πρᾳότητόσ τισ ἐκ διανοίασ ἐπίπνοια, τῆσ μὲν πικρότητοσ ἡσυχίαν παρέχουσα τῷ μήτε κινεῖν μήτε προσάπτεσθαι τῆσ ἐναντίασ ἑαυτῇ φύσεωσ ἐθέλειν, γλυκύτητι δὲ τῇ κατ’ ἐκεῖνο συμφύτῳ πρὸσ αὐτὸ χρωμένη καὶ πάντα ὀρθὰ καὶ λεῖα αὐτοῦ καὶ ἐλεύθερα ἀπευθύνουσα, ἵλεών τε καὶ εὐήμερον ποιοῖ τὴν περὶ τὸ ἧπαρ ψυχῆσ μοῖραν κατῳκισμένην, ἔν τε τῇ νυκτὶ διαγωγὴν ἔχουσαν μετρίαν, μαντείᾳ χρωμένην καθ’ ὕπνον, ἐπειδὴ λόγου καὶ φρονήσεωσ οὐ μετεῖχε.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 351:1)
οἱ μέν γέ που διὰ πνεύματα παντοῖα καὶ δι’ εἱλήσεισ ἀλλόκοτοί τέ εἰσιν καὶ ἐναίσιοι αὐτῶν, οἱ δὲ δι’ ὕδατα, οἱ δὲ καὶ δι’ αὐτὴν τὴν ἐκ τῆσ γῆσ τροφήν, ἀναδιδοῦσαν οὐ μόνον τοῖσ σώμασιν ἀμείνω καὶ χείρω, ταῖσ δὲ ψυχαῖσ οὐχ ἧττον δυναμένην πάντα τὰ τοιαῦτα ἐμποιεῖν, τούτων δ’ αὖ πάντων μέγιστον διαφέροιεν ἂν τόποι χώρασ ἐν οἷσ θεία τισ ἐπίπνοια καὶ δαιμόνων λήξεισ εἰε͂ν, τοὺσ ἀεὶ κατοικιζομένουσ ἵλεῳ δεχόμενοι καὶ τοὐναντίον.
(플라톤, Laws, book 5 150:2)
τοὺσ ἄλλουσ βασιλεῖσ ἐξισωθῆναι σατραπῶν γὰρ οἰκέτασ καὶ δούλουσ ἐπιτρόπων Πτολεμαίου καὶ Σελεύκου κεκτῆσθαι πλείονα συμπάντων ὁμοῦ τῶν ἐν Σπάρτῃ βασιλέων, ἐὰν δὲ σωφροσύνῃ καὶ λιτότητι καὶ μεγαλοψυχίᾳ τὰσ ἐκείνων ὑπερβαλόμενοσ τρυφὰσ ἰσότητα καὶ κοινωνίαν καταστήσῃ τοῖσ πολίταισ, ὄνομα καὶ δόξαν ὡσ ἀληθῶσ βασιλέωσ μεγάλου κτησόμενοσ, οὕτω μετέπεσον ταῖσ γνώμαισ αἱ γυναῖκεσ ὑπὸ τῆσ φιλοτιμίασ ἐπαρθεῖσαι τοῦ νεανίσκου, καὶ τοσαύτῃ κατεσχέθησαν οἱο͂ν ἐπιπνοίᾳ πρὸσ τὸ καλόν, ὥστε τὸν μὲν Ἆγιν συνεξορμᾶν καὶ συνεπιταχύνειν, μεταπεμπομένασ δὲ τοὺσ φίλουσ παρακαλεῖν καὶ ταῖσ ἄλλαισ διαλέγεσθαι γυναιξίν, ἅτε δὴ τοὺσ Λακεδαιμονίουσ ἐπισταμένασ κατηκόουσ ὄντασ ἀεὶ τῶν γυναικῶν, καὶ πλεῖον ἐκείναισ τῶν δημοσίων ἢ τῶν ἰδίων αὑτοῖσ πολυπραγμονεῖν διδόντασ.
(플루타르코스, Agis, chapter 7 2:1)
"ἀλλ’ ἐοίκε θεία τισ ὄντωσ εἰληφέναι τὴν ἄνθρωπον ἐπίπνοια καὶ κρείττων ἀνθρωπίνου λογισμοῦ.
(플루타르코스, Amatorius, section 11 6:7)
"ἑτέρα δ’ ἐστὶν οὐκ ἀθείαστοσ οὐδ’ οἰκογενήσ, ἀλλ’ ἔπηλυσ ἐπίπνοια καὶ παρατροπὴ τοῦ λογιζομένου καὶ φρονοῦντοσ ἀρχὴν κρείττονοσ δυνάμεωσ ἀρχὴν ἔχουσα καὶ κίνησιν ἧσ τὸ μὲν κοινὸν ἐνθουσιαστικὸν καλεῖται πάθοσ·
(플루타르코스, Amatorius, section 16 2:4)
ὁ δὲ Κάτων ἐπειδὴ τὴν ἱερωσύνην ἔλαβε τοῦ Ἀπόλλωνοσ, μετοικήσασ καὶ νειμάμενοσ μοῖραν τῶν πατρῴων ἑκατὸν εἴκοσι ταλάντων γενομένην, τὴν μὲν δίαιταν ἔτι μᾶλλον συνέστειλεν, Ἀντίπατρον δὲ Τύριον τῶν ἀπὸ τῆσ στοᾶσ φιλοσόφων προσεταιρισάμενοσ, τοῖσ ἠθικοῖσ μάλιστα καὶ πολιτικοῖσ ἐνεφύετο δόγμασι, περὶ πᾶσαν μὲν ἀρετὴν ὥσπερ ἐπιπνοίᾳ τινὶ κατάσχετοσ γεγονώσ, διαφόρωσ δὲ τοῦ καλοῦ τὸ περὶ τὴν δικαιοσύνην ἀτενὲσ, καὶ ἄκαμπτον εἰσ ἐπιείκειαν ἢ χάριν, ὑπερηγαπηκώσ.
(플루타르코스, Cato the Younger, chapter 4 1:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION