헬라어 문장 내 검색 Language

ἐνταῦθ’ ἤδη πολλαὶ μὲν τῶν Ἀμφισσέων ἐγίγνοντο κατηγορίαι, πολὺσ δ’ ἔπαινοσ ἦν κατὰ τῆσ ἡμετέρασ πόλεωσ·
(아이스키네스, 연설, κατὰ Κτησιφῶντος, section 1243)
τῶν τοίνυν ἐπαινετικῶν τὸ μέν τι ἔπαινοσ καλεῖται, τὸ δὲ ὕμνοσ, τὸ δὲ ἐγκώμιον·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ κολάσεωσ λόγου. 11:2)
ὕμνοσ μὲν εἰσ θεοὺσ μηδὲν ἔχων ἐναντίον, ἔπαινοσ δὲ τὸ ἐπὶ μικροῖσ γινόμενον, οἱο͂ν τὸ εὖ καὶ καλῶσ·
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, περὶ πολιτικοῦ λόγου, περὶ κολάσεωσ λόγου. 11:3)
μέγιστον δὲ ὁ καθ’ ἡμέραν ὑπὸ πάντων ἔπαινοσ ἐπὶ πάσησ τῆσ παραπιπτούσησ προφάσεωσ ἀεὶ γιγνόμενοσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ἡρακλῆς 1:4)
εἰ δ’ αὖ τὸ φιλέλληνα εἶναι καλὸν καὶ πρέπον βασιλεῖ, τῷ προσήκων ὁ ἔπαινοσ οὕτωσ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Εἰσ βασιλέα [σπ.] 6:9)
ἔπειτ’ ἐστὶν ὁ τοῦ Θεμιστοκλέουσ ἔπαινοσ, δυοῖν ἕνεκεν ὀρθῶσ ἔχων οἶμαι, τῆσ τε ἀληθείασ καὶ τοῦ καιρὸν ἔχειν τῷ μειρακίῳ τοὺσ λόγουσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 170:11)
χωρὶσ γὰρ ἔπαινόσ τε καὶ συγγνώμη, καὶ ὅτε μηδ’ αὐτοὶ σφᾶσ αὐτοὺσ ἐπαινοῦσι, σχολῇ γ’ ἂν παρὰ τοῖσ ἄλλοισ εἰκότωσ ἐπαινοῖντο.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Κατὰ τῶν ἐξορχουμένων 2:1)
μᾶλλον μὲν οὖν καὶ δύο τὰ πάντων κάλλιστ’ ἐντεῦθεν προσγίγνεται, οὐ μόνον ἔπαινόσ τε καὶ δόξα τοῖσ τε ταυτὶ τιμωμένοισ τῇ τε τιμώσῃ πόλει, ἀλλὰ καὶ θαυμαστή τισ ἐπὶ τὰ ἴσα παράκλησισ ἔσται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Δημοσθένη περὶ ἀτελείας 19:8)
διὸ ἕτερον εὐδαιμονισμὸσ καὶ ἔπαινοσ καὶ ἐγκώμιον.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 23:4)
ὁ δ’ ἔπαινοσ τοιοῦτον εἶναι καθόλου·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 24:1)
εἰ δ’ ἐστὶν ὁ ἔπαινοσ τῶν τοιούτων, δῆλον ὅτι τῶν ἀρίστων οὐκ ἔστιν ἔπαινοσ, ἀλλὰ μεῖζόν τι καὶ βέλτιον, καθάπερ καὶ φαίνεται·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 129:1)
ὁ μὲν γὰρ ἔπαινοσ τῆσ ἀρετῆσ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 1 131:2)
ἢ φορτικὸσ ὁ ἔπαινοσ, ὅτι οὐκ ἔχουσι φαύλασ ἐπιθυμίασ;
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 113:2)
ἐπ’ ἐνίοισ δ’ ἔπαινοσ μὲν οὐ γίνεται, συγγνώμη δ’, ὅταν διὰ τοιαῦτα πράξῃ τισ ἃ μὴ δεῖ, ἃ τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν ὑπερτείνει καὶ μηδεὶσ ἂν ὑπομείναι.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 3 9:4)
καὶ ἡ χάρισ τῷ διδόντι, οὐ τῷ μὴ λαμβάνοντι, καὶ ὁ ἔπαινοσ δὲ μᾶλλον.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 8:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION