헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

δεξαμένη δ’ ὁσίησ ἕνεκεν πολυπότνια Δηώ τῇσι δὲ μύθων ἦρχεν ἐύζωνοσ Μετάνειρα·
(익명 저작, Homeric Hymns, Εἲσ Δημήτραν 21:15)
τηλόθι δ’ οἰή λυγρῇσιν κατὰ πόντον ἅμ’ ἀλκυόνεσσι φορεῦμαι σῶν ἕνεκεν καμάτων, ἵνα μοι σόοσ ἀμφί τε βουσὶν ἀμφί τε γηγενέεσσιν ἀναπλήσειασ ἀέθλουσ.
(아폴로도로스, 아르고나우티카, book 4 7:7)
συγγιγνώσκων οὖν ὁ Ἀντώνιοσ ἀληθέσιν οὖσιν τούτοισ καὶ τοὺσ προφέροντασ αὐτὰ αἰδούμενοσ, ἤδη δέ τι καὶ τοῦ Καίσαροσ αὐτοῦ διὰ τὸν δῆμον ἐσ τὴν ἀλλαγὴν τῆσ Κελτικῆσ δεόμενοσ, ὡμολόγει τοῖσ λεγομένοισ καὶ ἐπώμνυεν αὐτὰ καὶ οἷ πάνυ ἀβούλητα εἶναι, τῆσ δὲ γνώμησ τοῦ νεανίσκου ἕνεκεν μετατίθεσθαι, ἐπηρμένου τε ἐπαχθῶσ ἔτι τηλικοῦδε ὄντοσ καὶ οὐδὲν ἔχοντοσ αἰδέσιμον ἢ τίμιον ἐσ πρεσβυτέρουσ τε καὶ ἐσ ἄρχοντασ·
(아피아노스, The Civil Wars, book 3, chapter 4 3:4)
ἔπειτ’ οὐ φιλονεικίασ ἕνεκεν οὐδεμιᾶσ, οὐδ’ εἰσ ἀγῶνοσ χρείαν, οὐδ’ εἰσ ἓν ὃ προὔθετο πάντα ἀναφέρων, ἀλλ’ ἐν ἱστορίᾳ καὶ διηγήσει τἀληθὲσ ἁπλῶσ οὑτωσὶ παραδιδοὺσ, ὥσπερ ὅταν περὶ τῆσ Πελοποννησίων εἰσβολῆσ, ἤ τινοσ ἄλλου τῶν ἐφ’ αὑτοῦ διηγῆται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 6:3)
ἔπειτ’ ἐστὶν ὁ τοῦ Θεμιστοκλέουσ ἔπαινοσ, δυοῖν ἕνεκεν ὀρθῶσ ἔχων οἶμαι, τῆσ τε ἀληθείασ καὶ τοῦ καιρὸν ἔχειν τῷ μειρακίῳ τοὺσ λόγουσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 170:11)
καὶ ἡ τῶν τέκνων κτῆσισ οὐ λειτουργίασ ἕνεκεν τῇ φύσει μόνον οὖσα τυγχάνει ἀλλὰ καὶ ὠφελείασ·
(아리스토텔레스, 경제학, Book 1 15:3)
οὗτοσ μὲν οὖν ἐπιστήμησ τινὸσ ἕνεκεν τὴν αἱρ́εσιν ᾤετο τιμίαν εἶναι τοῦ ζῆν·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 1 50:1)
μὲν γὰρ πολιτικὸσ τῶν καλῶν ἐστι πράξεων προαιρετικὸσ αὐτῶν χάριν, οἱ δὲ πολλοὶ χρημάτων καὶ πλεονεξίασ ἕνεκεν ἅπτονται τοῦ ζῆν οὕτωσ.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 1 52:1)
λέγω δ’ οἱο͂ν οὐθεὶσ ὑγιαίνειν προαιρεῖται, ἀλλὰ περιπατεῖν ἢ καθῆσθαι τοῦ ὑγιαίνειν ἕνεκεν, οὐδ’ εὐδαιμονεῖν, ἀλλὰ χρηματίζεσθαι ἢ κινδυνεύειν τοῦ εὐδαιμονεῖν ἕνεκα·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 169:3)
ἄλλον γὰρ τρόπον συνῆλθον πρίων καὶ τέχνη, οὐχ ἕνεκα κοινοῦ τινοσ οἱο͂ν γὰρ ὄργανον καὶ ψυχή ἀλλὰ τοῦ χρωμένου ἕνεκεν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 172:3)
ἐκείνου γὰρ ἕνεκεν ἐστίν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 173:2)
τὴν ἀρετὴν δεῖν μὲν ἔχειν, ἀλλὰ τῶν φύσει ἀγαθῶν ἕνεκεν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 8 57:1)
καὶ τῶν ἐπιστημῶν δὲ τὴν αὑτῆσ ἕνεκεν καὶ τοῦ εἰδέναι χάριν αἱρετὴν οὖσαν μᾶλλον εἶναι σοφίαν ἢ τὴν τῶν ἀποβαινόντων ἕνεκεν, καὶ τὴν ἀρχικωτέραν τῆσ ὑπηρετούσησ μᾶλλον σοφίαν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 29:3)
τοιαύτη δ’ ἐστὶν ἡ τοῦ μάλιστα ἐπιστητοῦ, μάλιστα δ’ ἐπιστητὰ τὰ πρῶτα καὶ τὰ αἴτια διὰ γὰρ ταῦτα καὶ ἐκ τούτων τἆλλα γνωρίζεται ἀλλ’ οὐ ταῦτα διὰ τῶν ὑποκειμένων, ἀρχικωτάτη δὲ τῶν ἐπιστημῶν, καὶ μᾶλλον ἀρχικὴ τῆσ ὑπηρετούσησ, ἡ γνωρίζουσα τίνοσ ἕνεκέν ἐστι πρακτέον ἕκαστον·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 36:1)
ὥστ’ εἴπερ διὰ τὸ φεύγειν τὴν ἄγνοιαν ἐφιλοσόφησαν, φανερὸν ὅτι διὰ τὸ εἰδέναι τὸ ἐπίστασθαι ἐδίωκον καὶ οὐ χρήσεώσ τινοσ ἕνεκεν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 39:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION