헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

Ῥωμαίοισ δὲ ὁ μὲν ἐπίπλουσ ἦν ῥᾴδιοσ καὶ τὸ μάχεσθαι ναυσὶν ἑστώσαισ εὐμαρέσ, αἱ δ’ ἀναχωρήσεισ δι’ ἀναστροφὴν τῶν νεῶν, μακρῶν οὐσῶν, βραδεῖαί τε καὶ δυσχερεῖσ ἐπεγίγνοντο·
(아피아노스, The Foreign Wars, chapter 18 7:6)
θαυμαστὸν δέ μοι φαίνεται, εἰ τὰσ μὲν τῶν ὀρνίθων φωνὰσ ὡσ αἰσιωτάτασ ἀξιοῦμεν ἡμῖν γίγνεσθαι, κἂν ἐπὶ τῆσ ἐρημίασ ὄντεσ, ἢ οὗ τύχοιμεν, τὰσ δὲ παρ’ ἡμῶν αὐτῶν οὐδ’ ἐπὶ τῶν θεάτρων φυλαξόμεθα μὴ οὐ δυσχερεῖσ εἶναι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Συμβουλευτικὸσ περὶ τοῦ μὴ δεῖν κωμῳδεῖν 4:6)
εἰσ τὰσ Ῥοδιακὰσ ὅλοσ ἀπηνέχθην ἐγὼ καὶ τοὺσ ἐφήβουσ, Σωσία, τοὺσ δυσχερεῖσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 36 1:7)
ἀλλ’ ἐπειδάν τισ οἶμαι κακουργῶν ἐπὶ μὴ προσήκοντα πράγματα τοὺσ λόγουσ μεταφέρῃ, δυσχερεῖσ ἀνάγκη φαίνεσθαι.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Ἀτελείασ πρὸσ Λεπτίνην 150:5)
οὕτω δ’ ἀτόπουσ τινὰσ ἐν τῇ πόλει καὶ δυσχερεῖσ ἀνθρώπουσ εἶναι ὥστ’ οὐκ αἰσχύνεσθαι λοιδορουμένουσ αὐτῷ καὶ βάρβαρον αὐτὸν ἀποκαλοῦντασ.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 397:2)
τὸ δὲ στρατόπεδον διὰ τὴν συνέχειαν τῶν κακῶν καὶ τὴν ὑπερβολὴν τῆσ κακοπαθίασ ἐν αἰτίαισ εἶχε τὸν Ἀντίγονον, ὥστε φωνὰσ προϊέσθαι δυσχερεῖσ·
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 19, chapter 20 1:1)
γενομένου δὲ τοῦ κηρύγματοσ καθότι προείρηται, παρὰ μὲν τοῖσ περὶ Ἀντίγονον ἐγίνοντο φωναὶ δυσχερεῖσ, ὅτι συναναγκάζοιντο πρὸσ συγγενεῖσ καὶ πρεσβυτέρουσ διαμάχεσθαι, παρὰ δὲ τοῖσ μετ’ Εὐμενοῦσ παρατασσομένοισ παρακελευσμὸσ καὶ βοὴ τὴν ταχίστην ἄγειν ἐπὶ τοὺσ πολεμίουσ.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 19, chapter 41 3:1)
τοὺσ δυσχερεῖσ δὲ φιλοσόφουσ εἰσ μέσον ἄγοντεσ, οἷσ οὐ δοκεῖ κατὰ φύσιν ἡδονὴ εἶναι, ἀλλ’ ἐπιγίγνεσθαι τοῖσ κατὰ φύσιν, δικαιοσύνῃ, σωφροσύνῃ, ἐλευθερίᾳ.
(에픽테토스, Works, book 0 13:2)
διατρίψασ ἐγὼ παρ’ ὑμῖν χρόνον τοσοῦτον καὶ διοικῶν τὴν ὑμετέραν ἀρχὴν πεπιστευμένοσ πάντων μάλιστα, τὰσ ὠφελίασ ὑμῶν λαμβανόντων, τὰσ διαβολὰσ δυσχερεῖσ οὔσασ ὑπέμενον·
(플라톤, Epistles, Letter 1 4:1)
τὰσ τῶν ἀσχημόνων, ἃσ οὓσ εἴπομεν δυσχερεῖσ μισοῦσι παντελῶσ.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 212:4)
ἐὰν δ’ αὐχμὸσ ἐγγένηται καὶ τραχύτησ ἐκ φαύλησ διαίτησ, καὶ μηδὲν εὐμενὲσ μηδὲ χρηστὸν ἀναπέμπῃ τὸ σῶμα τῇ ψυχῇ πλὴν ὀδύνασ καὶ λύπασ, ὥσπερ τινὰσ πικρὰσ καὶ δυσχερεῖσ ἀναθυμιάσεισ, οὐδὲ βουλομένοισ ἔτι ῥᾳδίωσ ἀναλαβεῖν ἔστι.
(플루타르코스, Consolatio ad uxorem, section 6 9:1)
καὶ τὰ μὲν πρῶτα δυσχερεῖσ καὶ οἰκτρὰσ εἶχον ὄψεισ μόνον·
(플루타르코스, De sera numinis vindicta, section 22 50:2)
εἶθ’ οὗτοι τὸ δουλεύειν ἀτύχημα ἡγοῦνται καὶ λέγουσι δεινή τισ ἀνδρὶ καὶ γυναικὶ συμφορὰ δούλουσ γενέσθαι δεσπότασ τε δυσχερεῖσ λαβεῖν πόσῳ δὲ δεινότερον οἰέσθε πάσχειν αὐτοὺσ ἀνεκφεύ κτουσ ἀναποδράστουσ ἀνυποστάτουσ λαμβάνοντασ;
(플루타르코스, De superstitione, section 4 6:1)
προσόδουσ δὲ τὰσ πάσασ ἔχει τριττὰσ δυσχερεῖσ, δύο μὲν ἀπὸ τῆσ χώρασ, μίαν δ’ ἀπὸ τῆσ θαλάττησ.
(폴리비오스, Histories, book 1, chapter 56 8:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION