헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

εἰ δ’ οὐδέπω τοσαύτην οἰκειότητα καὶ συνήθειαν ἔχει τὰ πρὸσ ἡμᾶσ πεπραγμένα Θηβαίοισ, ὥστ’ εἶναι μείζω καὶ πλείω τῶν πρότερον πρὸσ Λακεδαιμονίουσ αὐτοῖσ ὑπαρχόντων, ὧν νῦν εἰσι πόρρω τοῦ μεμνῆσθαι, εὐτυχίασ δὲ οὐδεὶσ κόροσ ἐστὶν ἀνθρώποισ, ἀλλ’ οἱ τὰ μέγιστα κατορθώσαντεσ μεγίστων γλίχονται, δυναστείασ τε ἐπιθυμοῦντασ πολὺ μᾶλλον τὴν ἡμετέραν πόλιν ἢ τὴν Λακεδαιμονίων εἰκόσ ἐστιν αὐτοὺσ δεδιέναι καὶ διὰ φρόνημα καὶ δι’ ἐμπειρίαν πραγμάτων καὶ δι’ ὀξύτητα καὶ τὴν ἐπὶ πᾶσι παρουσίαν ἀόκνον, τοῦτο δ’ ὑπειληφότασ ἐκποδὼν ποιῆσαι ζητεῖν ἕπεται, ἐφ’ ἅπασί τε πίστισ ἀκριβὴσ οὐχ ἡ μὴ βουλήσεσθαί τινα ἀδικήσειν, ἀλλ’ ἡ μηδ’ ἂν βούλωνται δυνήσεσθαι παριστᾶσα·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Λευκτρικὸσ γ# ὑπὲρ Λακεδαιμονίων δεύτερος 6:2)
πρὸσ δὲ κἀκεῖνο εὐήθεσ, εἰ αὑτῷ μὲν νομίζοι πᾶσαν ἄδειαν καὶ ἃ μὴ ταύτησ ἔστιν ἔργα ῥητορικῇ προσάπτειν ἐξεῖναι, τὸν δ’ ἀντικείμενον λόγον οὐχ ὁρᾷ, οὐδ’ οἰήσεται καὶ τὸν ὑπὲρ ταύτησ λέγοντα καὶ σεμνύνοντα πάνθ’ ὅσα πώποτ’ ἐπράχθη χρηστὰ κατ’ ἀνθρώπουσ ἐπὶ ῥητορικὴν ἄγειν δυνήσεσθαι.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 55:11)
ὁ δὲ ῥήτωρ οὐχ αὑτὸν μόνον οὐδὲ ἄλλον ἕνα συσσώζειν, ἀλλὰ καὶ φίλουσ καὶ πόλιν καὶ συμμάχουσ δυνήσεσθαι μεμελέτηκε.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 93:6)
οὐ δυνήσεσθαι τοὺσ φόρουσ ἀποδοῦναι τῷ μὴ ἐξάγεσθαι τὸν σῖτον, ἐξαγωγὴν μὲν ἐποίησε, τέλοσ δὲ πολὺ τῷ σίτῳ ἐπέβαλεν, ὥστε συνέβαινεν αὐτῷ, εἰ μὴ .
(아리스토텔레스, 경제학, Book 2 115:1)
οἱ δὲ τὰσ ἰδέασ αἰτίασ τιθέμενοι πρῶτον μὲν ζητοῦντεσ τωνδὶ τῶν ὄντων λαβεῖν τὰσ αἰτίασ ἕτερα τούτοισ ἴσα τὸν ἀριθμὸν ἐκόμισαν, ὥσπερ εἴ τισ ἀριθμῆσαι βουλόμενοσ ἐλαττόνων μὲν ὄντων οἰοίτο μὴ δυνήσεσθαι, πλείω δὲ ποιήσασ ἀριθμοίη σχεδὸν γὰρ ἴσα ‐ ἢ οὐκ ἐλάττω ‐ ἐστὶ τὰ εἴδη τούτοισ περὶ ὧν ζητοῦντεσ τὰσ αἰτίασ ἐκ τούτων ἐπ’ ἐκεῖνα προῆλθον·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 1 194:1)
οἱ δ’ ἐχώρισαν, καὶ τὰ τοιαῦτα τῶν ὄντων ἰδέασ προσηγόρευσαν, ὥστε συνέβαινεν αὐτοῖσ σχεδὸν τῷ αὐτῷ λόγῳ πάντων ἰδέασ εἶναι τῶν καθόλου λεγομένων, καὶ παραπλήσιον ὥσπερ ἂν εἴ τισ ἀριθμῆσαι βουλόμενοσ ἐλαττόνων μὲν ὄντων οἰοίτο μὴ δυνήσεσθαι, πλείω δὲ ποιήσασ ἀριθμοίη·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 60:2)
τοιγάρτοι διεστηκότων εἰσ δύο ταῦτα τῶν ἐν ταῖσ πόλεσι, τῶν μὲν εἰσ τὸ μήτ’ ἄρχειν βίᾳ βούλεσθαι μηδενὸσ μήτε δουλεύειν ἄλλῳ, ἀλλ’ ἐν ἐλευθερίᾳ καὶ νόμοισ ἐξ ἴσου πολιτεύεσθαι, τῶν δ’ εἰσ τὸ ἄρχειν μὲν τῶν πολιτῶν ἐπιθυμεῖν, ἑτέρῳ δ’ ὑπακούειν, δι’ ὅτου ποτ’ ἂν οἰώνται τοῦτο δυνήσεσθαι ποιῆσαι, οἱ τῆσ ἐκείνου προαιρέσεωσ, οἱ τυραννίδων καὶ δυναστειῶν ἐπιθυμοῦντεσ, κεκρατήκασι πανταχοῦ, καὶ πόλισ δημοκρατουμένη βεβαίωσ οὐκ οἶδ’ εἴ τίσ ἐστι τῶν πασῶν λοιπὴ πλὴν ἡ ἡμετέρα.
(데모스테네스, Speeches, Κατὰ Φιλίππου Δ 5:1)
ὑμᾶσ δ’, ἐὰν ἀμύνησθ’ ἤδη, σωφρονήσειν φημί, ἐὰν δ’ ἐάσητε, οὐδὲ τοῦθ’ ὅταν βούλησθε δυνήσεσθαι ποιῆσαι.
(데모스테네스, Speeches, Κατὰ Φιλίππου Γ 23:2)
ὡσ μὲν τοίνυν οὐχὶ καλῶσ οὗτοσ ἔχει καὶ δικαίωσ ὁ νόμοσ, οὔτ’ ἐρεῖν οἰόμαι Λεπτίνην οὔτ’, ἐὰν λέγῃ, δεῖξαι δυνήσεσθαι·
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Ἀτελείασ πρὸσ Λεπτίνην 130:5)
καὶ τοῦτ’ οὐκ ἀπὸ ταὐτομάτου τοῦτον ἐπράχθη τὸν τρόπον, ἀλλ’ ὑπὲρ μὲν ὧν παρὰ τούτων ὑμᾶσ ἔδει δίκην λαμβάνειν οὐ πεποιηκότων οὐδὲ διῳκηκότων οὐδὲν ὧν ὑμεῖσ προσετάξατ’ ἐν τῷ ψηφίσματι, ἐκεῖνοσ ἐκδέχεται τὴν αἰτίαν καί φησιν αὐτὸσ αἴτιοσ γεγενῆσθαι, ὃν οὐκ ἐμέλλεθ’ ὑμεῖσ, οἶμαι, δυνήσεσθαι κολάσαι·
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 48:2)
ἐν ὅσῳ γὰρ οὐχὶ παρόντοσ πω Φιλίππου διετρίβομεν ἐν Πέλλῃ, ἔνιοι τῶν ἑαλωκότων, ὅσοιπερ ἦσαν ἐξηγγυημένοι, ἀπιστοῦντεσ, ὡσ ἐμοὶ δοκεῖ, μὴ δυνήσεσθαί με ταῦτα πεῖσαι τὸν Φίλιππον, ἑαυτοὺσ ἔφασαν βούλεσθαι λύσεσθαι καὶ μηδεμίαν τούτου χάριν ἔχειν τῷ Φιλίππῳ, καὶ ἐδανείζοντο ὁ μὲν τρεῖσ μνᾶσ, ὁ δὲ πέντε, ὁ δ’ ὅπωσ συνέβαινεν ἑκάστῳ τὰ λύτρα.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 222:2)
τὸν τελευταῖον γὰρ ἴστε τὸν πρὸσ Λακεδαιμονίουσ πόλεμον, ὅτε μὲν ναῦσ οὐκ ἐδοκεῖτ’ ἀποστεῖλαι δυνήσεσθαι, πῶσ διέκειθ’ ἡ πόλισ·
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀνδροτίωνοσ Παρανόμων 19:6)
εἰ δ’ ὡσ τοῖσ θρασέσιν καὶ δυνατοῖσ λέγειν, τοὺσ ἰδιώτασ οὐ δυνήσεσθαι τὸν αὐτὸν τούτοισ τρόπον λαμβάνειν δίκην.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀνδροτίωνοσ Παρανόμων 32:4)
ἢ τὴν πόλιν, αὑτὴν ἐμποδίζοντασ νόμουσ εἰ θήσεται καὶ τἀναντία τῶν συμφερόντων λέγοντασ, δυνήσεσθαί τι ποιῆσαι τῶν δεόντων;
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Τιμοκράτους 145:6)
τούτων γὰρ γενομένων οὔτε τούτουσ ἀποστερήσεσθαι τῆσ πολιτείασ, τῷ τε πατρί μου οὐκέτι δυνήσεσθαι αὐτοὺσ πράγματα παρέχειν, τῆσ μητρὸσ αὐτῶν οὐ δεξαμένησ τὸν ὁρ́κον.
(데모스테네스, Speeches 31-40, Πρὸσ Βοιωτὸν περὶ Προικὸσ Μητρῴασ. 13:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION